การจัดการเรียนรู้ฐานสมองแนวดิจิทัลเพื่อส่งเสริมภาวะอิสระทางการเรียนรู้ ในห้องเรียนสังคมศึกษาวิถีถัดไป
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาวิธีการจัดการเรียนรู้ฐานสมองแนวดิจิทัลเพื่อส่งเสริมภาวะอิสระทางการเรียนรู้ในห้องเรียนสังคมศึกษาวิถีถัดไป 2) เพื่อเสนอแนวทางการจัดการเรียนรู้
ฐานสมองแนวดิจิทัลเพื่อส่งเสริมภาวะอิสระทางการเรียนรู้ในห้องเรียนสังคมศึกษาวิถีถัดไป โดยกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาในครั้งนี้ ประกอบด้วยคณะผู้เชี่ยวชาญ และครูสังคมศึกษา รวมทั้งสิ้นจำนวน
5 ท่าน ด้วยวิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ แบบวิเคราะห์เอกสาร (Document Analysis) และแบบประเมินความเหมาะสมของแนวทางการจัดการเรียนรู้ เป็นการวิจัยแบบผสมผสานเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ โดยการหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (Content analysis)
ผลการศึกษาพบว่า 1) วิธีการจัดการเรียนรู้ฐานสมองแนวดิจิทัล (Digital Brain-Based Learning) เป็นแนวทางในการจัดการเรียนรู้ที่ผสานระหว่างรูปแบบการจัดการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับกระบวนการการทำงานของสมองกับการจัดการเรียนรู้แบบดิจิทัล ที่มุ่งเน้นการส่งเสริมภาวะอิสระทางการเรียนรู้ของผู้เรียน ผ่านบทบาทใหม่ของครูผู้จัดการเรียนรู้ให้แก่ผู้เรียนในห้องเรียนสังคมศึกษาวิถีถัดไป 2) แนวทางการจัดการเรียนรู้ฐานสมองแนวดิจิทัลเพื่อส่งเสริมภาวะอิสระทางการเรียนรู้ในห้องเรียนสังคมศึกษาวิถีถัดไป จากรูปแบบการจัดการเรียนรู้ฐานสมองแนวดิจิทัล (Digital Brain-Based Learning : 5D BBL Approach) ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นนั้น มีผลการประเมินความเหมาะสมโดยภาพรวมจากผู้เชี่ยวชาญอยู่ในระดับมาก เหมาะสำหรับการออกแบบบทเรียน และแผนการสอน สามารถนำไปใช้ในสถาบันการศึกษาได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Caine, Renate N. & Caine, Geoffrey. (1990). 12 Principles for Brain–based Learning. https://www.nlri.org/wp-content/uploads/2014/04/12-B_M-NLPs_CM.pdf.
Dam, L. (1995). Learner autonomy: From theory to classroom practice (Vol. 3). Language learning resources.
Freire, P. (1996). Pedagogy of the oppressed. Penguin.
Holec, H. (1981). Autonomy and foreign language learning. Oxford: Pergamon Press.
Jensen, Eric. (2000). Brain-based learning: A reality check. Educational Leadership, 57(7), 76-80.
Jensen, E. (2000). Brain – based learning. The United States of America, The Brain Store Publishing.
Little, D. (1991). Learner autonomy: Definitions, issues and problems. Authentik.
Littlewood, W. (1996). Autonomy: An autonomy and a framework. System, 24(4), 427-435.
Moore, K.D. (1992). Classroom Teaching Skills. New York: McGraw-Hill.
Nguyrn Thi Bich Phuong and Duong My Tham. (2022). Fostering eflstudents’ autonomous skills through project-based learning at a bilingual school. Vnu journal of foreign studies. 38(3). 101-112.
Rogers, C.R. (1951). Client-centered therapy: Its current practice, implecations, and theory. Boston: Houghton Mifflin.
Schoology. (2019). How to Use Digital Learning To Enhance Student Achievement. https://www.schoology.com/blog/how-use-digital-learning-enhance-student-achievement.
Wabisabi Learning. (2019). 7 Ways to Bring Digital Learning into Your Classroom. https://www.wabisabilearning.com/blog/ways-to-bring-digital-learning-into-your-classroom.
Yong, R. (1986). Personal autonomy: Beyond negative and positive liberty. Croom Helm.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.กรุงเทพฯ:กระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ ปีงบประมาณ พ.ศ.2565. https://www.moe.go.th/.
คณะกรรมการโครงการวิจัยโรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย. (2562). การพัฒนากระบวนการสร้างอุปนิสัยผู้เรียนด้วยแนวทางที่สอดคล้องกับการทำงานของสมองโดยการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองและครูโรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย. เชียงใหม่: โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย.
ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2559). อนาคตวิทยา: ทฤษฎีและเทคนิคการจัดการเรียนรู้สังคมศึกษา. เชียงใหม่: ไดมอนด์กราฟิก กรุ๊ป.
ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2565). แนวคิดปฏิบัติการพัฒนาหลักสูตรสังคมศึกษา. เชียงใหม่: ลานนาการพิมพ์.
ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2565). ปัญหาการสอนสังคมศึกษา. เชียงใหม่: ลานนาการพิมพ์.
เชรษฐภูมิ วรรณไพศาล. (2562). เครื่องมือการวิจัยทางสังคมศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). เชียงใหม่: ศูนย์บริหารงานวิจัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ทิศนา เขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ตถาตา พับลิเคชั่น จำกัด.
