แบบจำลองของการจัดการเตรียมความพร้อมเพื่อการเปลี่ยนแปลงฐานะเข้าสู่ความเป็นเมืองอัจฉริยะ ของเทศบาลเมืองหัวหิน

Main Article Content

ปราโมทย์ อุ่นจิตสกุล
สุพัตรา ยอดสุรางค์
วรสิทธิ์ เจริญพุฒ
เชาวฤทธิ์ เชาว์แสงรัตน์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อประเมินการจัดการความพร้อมของการเปลี่ยนแปลงฐานะเข้าสู่ความเป็นเมืองอัจฉริยะของเทศบาลเมือง หัวหิน 2) เพื่ออธิบายความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่มีผลต่อการจัดการความพร้อมการเปลี่ยนแปลงฐานะเข้าสู่ความเป็นเมืองอัจฉริยะกับความพร้อมการจัดการของเทศบาลเมืองหัวหิน 3) เพื่อนำเสนอแบบจำลองที่สามารถพยากรณ์ความพร้อมการจัดการเปลี่ยนแปลงฐานะเข้าสู่ความเป็นเมืองอัจฉริยะของเทศบาลเมืองหัวหิน


การวิจัยเป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ประกอบด้วยการวิจัยเชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงปริมาณ แนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้องประกอบด้วย 1) แนวคิดสมาร์ทซิตี้ เมืองอัจฉริยะ 2) ทฤษฎีการจัดการและการจัดการเมือง 3) แนวคิดและทฤษฎีปัจจัยที่จัดการเปลี่ยนแปลงฐานะเข้าสู่ความเป็นเมืองอัจฉริยะ 4) รูปแบบการพัฒนาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไปสู่อัจฉริยะเปรียบเทียบการวิจัยเชิงเชิงคุณภาพ เริ่มจากการสำรวจเอกสาร การสัมภาษณ์เชิงลึก การวิจัยเชิงปริมาณใช้สถิติค่า ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ ค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว การวิเคราะห์สหสัมพันธ์ เพียรสันและสมการถดถอยเชิงพหุ ผลการวิจัย พบว่า 1) ด้านการจัดการความพร้อมเทศบาลเมืองหัวหิน พบว่า อยู่ในระดับปานกลาง 2) ด้านความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการความพร้อมเทศบาลเมืองหัวหินกับปัจจัยที่มีผลต่อความพร้อมเทศบาลเมืองหัวหิน พบว่า ในระดับปานกลางค่อนข้างสูงถึงระดับสูงมากในเชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3) การจัดการเทศบาลเมืองหัวหินไปสู่ความเป็นเมืองอัจฉริยะ =.195 ค่าคงที่ +340 ปัจจัยเศรษฐกิจอัจฉริยะ +.278 ปัจจัยสี่งแวดล้อม อัจฉริยะ +.160 การจัดการภาครัฐอัจฉริยะ+ ปัจจัยพลเมืองอัจฉริยะ +.064 ปัจจัยด้านการดำรงชีวิตอัจฉริยะ

Article Details

How to Cite
อุ่นจิตสกุล ป. ., ยอดสุรางค์ ส., เจริญพุฒ ว., & เชาว์แสงรัตน์ เ. (2024). แบบจำลองของการจัดการเตรียมความพร้อมเพื่อการเปลี่ยนแปลงฐานะเข้าสู่ความเป็นเมืองอัจฉริยะ ของเทศบาลเมืองหัวหิน. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 8(2), 905–920. https://doi.org/10.14456/jeir.2024.55
บท
บทความวิจัย

References

Argyriou, L., Economou, D. and Bouki, V. (2017). 360-degree interactive video application for Cultural Heritage Education. Verlag der Technischen Universität Graz.

Camp, C.R. (1989).Benchmarking The Search for Industry Best Practices that Lead to Superior Performance. https://shorturl.asia/zCemj

Jenrangsran, S. & Saengkold, W. (2019). Role of monks in social development in Chiang Mai Province. Journal of Buddhist Education and Research, 5(2), 90-110.

Karlof and Ostblom. (1993). Benchmarking: A Signpost to Excellence in Quality and Productivity. Wiley.

Mesupnikom, N., Nugprachaya, O., Bunyavejchewin, P., & Sukthungthong, N. (2019). A Preliminary Comparative Study of Smart Cities Development in Japan and Thailand. Journal of East Asian Studies, 23(2), 328–351.

Myeong, et al. (2018). A study on Determinant Factors in Smart City Development: An Analytic Hierarchy Process Analysis. https://www.mdpi.com/2071-1050/10/8/2606

Pujinda, P. & Boonsom, Y. (2016). Urban Design Guideline for Specific Purposed Towns. Journal of Environmental Design, 3(1), 21-43.

Rida, K., Sherali, Z. (2016). Smart Cities: Concepts, Architectures. Research Opportunities Communications of the ACM, 59(8), 46-57.

Siam Commercial Bank. (2021).What is a Smart City? What elements must be included. https://shorturl.asia/pQZwH

Smart City Office. (2021). Promotion of smart cities. https://www.depa.or.th/th/smart-city-plan/smart-city-office

Sumalee, A. & Tanchai, C. (2021). Smart City 2021: basic concepts and operation system for digitalin Smart City. https://kpi-lib.com/library/books/kpibook-25587

Watson, G.H. (1993). How process benchmarking supports corporate strategy. https://www.emerald.com/insight/content/doi/10.1108/eb054395/full/html

Yigitcanlara, T., Kamruzzamanf, M.D., Buysb, L., Ioppoloc, G., Marquesd, J.S., Costad, E.M., Hyo, J., Yunev, J. (2016) Understanding ‘smart cities’: Intertwining development drivers with desired outcomes in a multidimensional. https://shorturl.asia/wOLFe