การจัดการความขัดแย้งเพื่อสร้างความปรองดองในสังคมโลกเชิง พุทธบูรณาการ

บทคัดย่อ

ความขัดแย้งเป็นธรรมชาติของมนุษย์ ซึ่งยากที่จะหลีกเลี่ยงได้ สาเหตุของปัญหาความขัดแย้งสามารถแบ่งตามปัจจัยภายนอกออกได้เป็น 5 ประเภทด้วยกัน คือ 1) ความขัดแย้งด้านข้อมูล 2) ความขัดแย้งด้านผลประโยชน์ 3) ความขัดแย้งด้านความสัมพันธ์  4) ความขัดแย้งด้านโครงสร้าง และ5) ความขัดแย้งด้านคุณค่าหรือค่านิยม ในทัศนะของพระพุทธศาสนานั้น สาเหตุของความขัดแย้งเกิดมาจากการปฏิสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยภายนอกและปัจจัยภายใน สำหรับปัจจัยภายในได้แก่ ปปัญจธรรมคือ ตัณหา มานะ ทิฏฐิ และ อกุศลมูล คือโลภะ โทสะ โมหะ โดย ทิฏฐิ ทำหน้าที่เป็นแกนกลางของปัจจัยภายในที่ทำงานร่วมกันกับอกุศลมูล จะกลายเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เกิดสภาวะของความขัดแย้งขึ้น จนนำไปสู่ความรุนแรงในที่สุด การแก้ปัญหาความขัดแย้งนั้นแก้ไขได้ 2 ระดับโดยนำพุทธธรรมมาประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิต ได้แก่ 1) ระดับบุคคล และ 2) ระดับสังคม เป็นการถือปฏิบัติอย่างเคร่งครัดจึงทำให้เข้มแข็งเจริญรุ่งเรืองและมั่นคง