THAI PEOPLE’S USE OF ENGLISH WORDS IN THE THAI LANGUAGE
Main Article Content
Abstract
Research on Thai People’s Use of English Words in the Thai language aimed to investigate motivating factors in using English words in Thai, particularly an emphasis on existing English lexicons and different communication scenarios. The study examined whether speakers adopt English terms instead of Thai terminology or equivalents. Data was collected from 200 participants holding bachelor’s degrees or higher. The research findings revealed the hierarchy of reasons why Thai people integrate English terms into the Thai language, ranked from highest to lowest percentage as follows: Pronunciation convenience, accounts for 60 percent. Unfamiliarity with Thai alternatives, accounts for 26 percent. Awareness of Thai words but opting for English due to ease of recall, accounts for 11 percent. Lastly, the least prevalent reason was the specificity of vocabulary, making up 3 percent. The utilization of English words over Thai words is common among Thai speakers across all proficiency levels, driven by convenience, clarity, and effective communication to accomplish objectives.
Downloads
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ
References
ทองสุก เกตุรุ่งโรจน์. (2551). ภาษาต่างประเทศในภาษาไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ปราณี กุลละวณิช, กัลยา ติงศภัทิย์, ม.ร.ว., สุดาพร ลักษณียนาวิน และอมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2535). ภาษาทัศนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสภา. (2549). ศัพท์ภาษาต่างประเทศที่ใช้คำไทยแทนได้ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.
วิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2550). ภาษาต่างประเทศในภาษาไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สวนิตย ยมาภัย. (2527). ภาษาไทยกับสังคม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.
สำนักงานเสริมสร้างเอกลักษณ์ของชาติ สำนักเลขาธิการรัฐมนตรี. (2526). ภาษาไทยกับสังคมไทย: รายงานการสัมมนาว่าด้วยภาษาไทยเนื่องในงานเฉลิมฉลอง700ปีลายสือไทย. กรุงเทพฯ: ประกายพรึก.
อภิชาญ ปานเจริญ. (2560). ภาษาต่างประเทศในภาษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.