EFFECT OF PROBLEM-BASED LEARNING (PBL) ON BADMINTON SERVE SKILL IN HIGH SCHOOL STUDENTS OF PHATTHARABORPHIT SCHOOL

Main Article Content

Sarawuth thassanawiwath
Pornpimon Rungruangsin
Noppadon Imsud
Nuttarika Rattanawongsawat
Kanthita Masraksa
Thunyaporn Wanna
Areeya Siripho
Naratip Jungwisetphong
Kornruch Markjaroen

Abstract

This research aims to develop serving skills in badminton. A sample of 60 Mathayom Suksa 5 students at Pattarabophit School in Buriram was selected by purposive sampling. They were divided into two groups of 30 students. Group 1 was taught by problem-based learning and Group 2 was taught through traditional learning method. Both groups were tested for forehand and backhand skills from the skills assessment before and after teaching for 4 weeks. The problem-based learning management plan focusing on serving badminton in forehand and backhand was conducted in experimental group whereas the traditional one was taught in the control group for 4 weeks.


Data were analyzed by means, standard deviation and dependent t-test. The results found that after 4 weeks, Group 1 developed more statistically significant serving skills than Group 2 at the level of .05. This can be concluded that problem-based learning management can improve the skills of serving hands (forehand and backhand) in badminton.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

How to Cite
thassanawiwath, S., Rungruangsin, P., Imsud, N., Rattanawongsawat, N., Masraksa, K., Wanna, T., Siripho, A., Jungwisetphong, N., & Markjaroen, K. (2023). EFFECT OF PROBLEM-BASED LEARNING (PBL) ON BADMINTON SERVE SKILL IN HIGH SCHOOL STUDENTS OF PHATTHARABORPHIT SCHOOL. JOURNAL OF HUMANITIES AND SOCIAL SCIENCES SONGKHLA RAJABHAT UNIVERSITY, 5(2), 103–126. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/husoskru/article/view/268645
Section
Research Articles

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

ฉันทกานต์ สวนจันทร์. (2564). การพัฒนาความสามารถในการแก้ปัญหา โดยใช้กิจกรรมการเรียนรู้ปัญหาเป็นฐาน เรื่อง ความปลอดภัยในชีวิต กลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. มหาวิทยาลัยการจัดการและเทคโนโลยีอีสเทิร์น, 18(1), 57-68.

ทิศนา แขมมณี. (2564). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิ่มนวล แก้วพิลา. (2561). “การพัฒนาการเรียนการสอนโดยใช้รูปแบบปัญหาเป็นฐานเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา ระดับปริญญาตรี สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขตอุดรธานี”. การวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคราม, 24(1), 167-179.

บุญนำ อินทนนท์. (2551). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์และความสามารถในการแก้ปัญหาทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนโยธินบำรุง ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานและการจัดการเรียนรู้แบบสืบเสาะหาความรู้. สาขาวิชาการมัธยมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย:มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

พระพันธวัฒน์ ธมฺมวฑฺฒโน (ภูมิรัง) และวิทยา ทองดี. (2565). “การจัดการเรียนรู้แบบใช้ปัญหาเป็นฐาน (Problem–based Learning) MANAGEMENT OF PROBLEM-BASED LEARNING”. มจร อุบลปริทรรศน์, 7(1), 967-976.

พัชรา เดชโฮม. (2561). “แนวทางการพัฒนาประสิทธิภาพการจัดการเรียน การสอนแบบใช้โครงงานเป็นฐานในรายวิชาการบริหารและประกันคุณภาพการศึกษา”. รำไพพรรณี, 12(1), 68-78.

พิศาล ธัมมวิสิฐกุล. (2556). ผลของการฝึกกำลังใจที่มีต่อความสามารถในการเสิร์ฟลูกแบดมินตัน. โครงการวิจัยในชั้นเรียน มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.

ยรรยง สินธุ์งาม. (2551). “การเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน Problem-based Learning (PBL)”. สำนักวิจัยมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย, 5(3), 143 – 157.

ราตรี เกตบุตตา. (2546). ผลของการเรียนแบบใช้ปัญหาเป็นหลักต่อความสามารถในการแก้ปัญหาและความคิดสร้างสรรค์ทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา, การศึกษาคณิตศาสตร์บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักวิจัย มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย. (2553). สังเคราะห์ขั้นตอนการใช้ปัญหาเป็นฐาน. มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย

Akcay, B. (2009). “Problem-based learning in science education”. Turkish science education, 6(1), 28-38.

Amir, M. T. (2016). Inovasi pendidikan melalui problem based learning. Prenada Media.

Ardyanto, S. (2018). “Peningkatan teknik servis pendek pada bulutangkis melalui media audio visual”.Ilmiah Penjas (Penelitian,Pendidikan dan Pengajaran), 4(3), 21-32.

Edwards, B. J., Lindsay, K., & Waterhouse, J. (2005). “Effect of time of day on the accuracy and consistency of the badminton serve”. Ergonomics, 48(11-14), 1488-1498.

Nafiah, Y. N., & Suyanto, W. (2014). “Penerapan model problem-based learning untuk meningkatkan keterampilan berpikir kritis dan hasil belajar siswa”. Jurnal Pendidikan Vokasi, 4(1). 125-143.

North, J. S., & Williams, A. M. (2019). Familiarity detection and pattern perception. In Anticipation and decision making in sport (pp. 25-42). Routledge.

Savery, J. R. (2015). “Overview of problem-based learning: Definitions and distinctions”. Essential readings in problem-based learning: Exploring and extending the legacy of Howard S. Barrows, 9(2), 5-15.

Vial, S., Cochrane, J., J. Blazevich, A., & James, L. C. (2019). “Using the trajectory of the shuttlecock as a measure of performance accuracy in the badminton short serve”. Sports Science & Coaching, 14(1), 91-96.