THE RESEARCH SURVEY ON BLUE SWIMMING CRAB BANKS IN THAILAND DURING 2015 TO 2021: A SOCIAL SCIENCE SYNTHESIS DIMENSION

Main Article Content

PAWIDA RUNGSEE

Abstract

There are blue swimming crab banks covering all coastal provinces of Thailand. The knowledge required to manage blue swimming crab banks is based on research and study. This article aims to 1. Conduct a survey on research on blue swimming crab banks from various sources in Thailand from 2015 to 2021, and 2. Synthesize research on blue swimming crab banks in Thailand studied from 2015 to 2021 through a social science dimension. The research study was selected based on the criteria of content studied during the designated time. The survey discovered that there were 51 studies met the criteria, 16 of which were social science studies, 8 out of 16 were directly related to blue swimming crabs bank, while another 8 were not directly related to blue swimming crab banks, but their study results are related to blue swimming crab banks. The research synthesis’ process follows the following process: formulating the research problem, analyzing the issue, finding data, selecting and compiling research, analyzing and synthesizing the research result, and presenting the synthesized result. The synthesis showed the connection of several factors such as the inputs, which are the cause of the establishment of blue swimming crabs bank, were the problems of reduction in number of blue swimming crabs and reduced income of blue swimming crab fishing. The processes including technical process of the fishery science, resources management, and local community management created the product that help solve the problems. The long-term outcome is that the locals will gain collective awareness to preserve and create sustainability of blue swimming crabs’ resources.

Article Details

How to Cite
RUNGSEE, P. (2022). THE RESEARCH SURVEY ON BLUE SWIMMING CRAB BANKS IN THAILAND DURING 2015 TO 2021: A SOCIAL SCIENCE SYNTHESIS DIMENSION. JOURNAL OF HUMANITIES AND SOCIAL SCIENCES SONGKHLA RAJABHAT UNIVERSITY, 4(2), 113–138. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/husoskru/article/view/262440
Section
Academic Articles

References

กรมประมง. (2553). ยุทธศาสตร์กรมประมง พ.ศ. 2552-2555. กองแผนงาน กรมประมง.

กรมประมง. (2556). สถิติการประมงแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2554. ศูนย์สารสนเทศ กรมประมง.

กรมประมง. (2564). สถิติการประมงแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2562. ศูนย์สารสนเทศ กรมประมง.

กรรณิการ์ นาคฤทธิ์. (2558). การศึกษารูปแบบการจัดการทรัพยากรประมงชายฝั่งของชุมชนประมงพื้นบ้าน: กรณีศึกษาธนาคารปูม้า ชุมชนคลอง อบต. หมู่ที่ 4 ตำบลบางแก้ว อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. จาก http://digital.library.tu.ac.th/tu_dc/frontend/Info/item/dc:89863

กังวาลย์ จันทรโชติ. (2541). การจัดการประมงโดยชุมชน. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

กิจจา ศรีนวล. (2562). การบริหารร่วมกันระหว่างภาครัฐกับภาคประชาชนของธนาคารปู อ.ปะทิว จ.ชุมพร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). คณะรัฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยรามคำแหง. จาก http://www.mpm.ru.ac.th/Documents/Article_MPM18/4.pdf

ไกรวัล ขวัญอ่อน, พิราพร นุชประเสริฐ, วิภาวี พิทักษ์กมลพันธ์, พรธวัล ขำงาม, และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2559). “แนวทางการสร้างความยั่งยืนของกิจกรรมธนาคารปูม้า ตำบลแหลมผักเบี้ย อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี”. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ). 9(1), 456-469.

เขมภัทท์ เย็นเปี่ยม, สมศักดิ์ เจริญพูล, ดนุสรณ์ กาญจนวงศ์, กุลธิดา ภูฆัง, และศิริมา สุวรรณศรี. (2561). การพัฒนาการจัดการทรัพยากรปูม้าอย่างยั่งยืนบนฐานภูมิปัญญาท้องถิ่น ของกลุ่มประมงเรือเล็กบริเวณอ่าวเพ จังหวัดระยอง. มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.

จินตนา จินดาลิขิต, ลิขิต บุญสิทธิ์, เพ็ญแข เนื่องสกุล, และเรวัติ แก้ววิจิตร. (2560). การจัดการทรัพยากรปูม้าและธนาคารปูม้าโดยชุมชนมีส่วนร่วม อ. บางสะพานน้อย จ. ประจวบคีรีขันธ์. กลุ่มพัฒนาและฟื้นฟูแหล่งประมง กองวิจัยและพัฒนาประมงทะเล กรมประมง.

จินตนา จินดาลิขิต, ลิขิต บุญสิทธิ์, มาลา สุพงษ์พันธุ์, ไพโรจน์ ซ้ายเกลี้ยง, และเพ็ญแข เนื่องสกุล. (2554). คู่มือธนาคารปูม้า. สำนักวิจัยและพัฒนาประมงทะเล กรมประมง. สืบค้นเมื่อ 15 มีนาคม 2565, จาก http://www.fisheries.go.th/marine/FormDownload/คู่มือธนาคารปูม้า.pdf

ชุตาภา คุณสุข, วิรังรอง กรินท์ธัญญกิจ, นิธิ คำพันธ์, สรรัตน์ เลิศธัญญา, พรเพ็ญ แสงศรี, สุดารัตน์ กะฐินศรี, และพงษ์ชัย ดำรงโรจน์วัฒนา. (2561). “การประเมินกลุ่มประชากรปูม้า Portunus pelaggicus (Linneaeus, 1758) เพื่อการปรับปรุงการทำประมงอย่างยั่งยืน บริเวณอ่าวคุ้งกระเบน จังหวัดจันทบุรี”. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 12(3), 15-29.

ธงชัย นิติรัฐสุวรรณ, นัยนา คำกันศิลป์, และจันทร์สว่าง งามผ่องใส. (2561). “ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ปูม้าโดยชุมชนประมง บ้านหยงสตาร์ จังหวัดตรัง”. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาพื้นที่, 10(4), 293-305.

นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2542). การวิเคราะห์อภิมาน. คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์ และสุธี ประศาสนเศรษฐ์. (2560). “เศรษฐศาสตร์การเมืองว่าด้วยการสร้างความมั่นคงทางเศรษฐกิจและการดำรงชีพอย่างยั่งยืน:กรณีศึกษา ชุมชนบางสระเก้า อำเภอแหลมสิงห์ จังหวัดจันทบุรี”. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพ. 5(1), 126-150.

ปิยนุช พรหมจันทร์. (2564). “การจัดการเศรษฐกิจสีน้ำเงินโดยการมีส่วนร่วมของประมงพื้นบ้าน บ้านปากน้ำท่าม่วง ตำบลวัง อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี”. มหาจุฬานาครทรรศน์. 8(10), 30-43.

ภชชา สิงหเสมานนท์ และอัจฉรา วัฒนภิญโญ. (2561). “วิถีชีวิตและการปรับตัวต่อความเสี่ยงของการกัดเซาะชายฝั่ง : กรณีศึกษาชาวประมงชุมชนตาม่องล่าย จังหวัดประจวบคีรีขันธ์”. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ). 11(2), 2481-2496.

ภารดี พึ่งสำราญ, สุทธินันท์ โสตวิถี, ประจวบ ลีรักษาเกียรติ, และฐกร ค้าขายกิจธวัช. (2562). “การสื่อสารเชิงกลยุทธ์ในประเด็นสาธารณะ: แนวทางการฟื้นฟู อนุรักษ์และใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน กรณีศึกษา โครงการ ธนาคารปูม้า ศูนย์ศึกษาการพัฒนา อ่าวคุ้งกระเบน อันเนื่องมาจากพระราชดำริ”. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร. 14(2), 79-93.

ภารดี พึ่งสำราญ, สุทธินันท์ โสตวิถี, ประจวบ ลีรักษาเกียรติ, และฐกร ค้าขายกิจธวัช. (2562). “กลยุทธ์และเครือข่ายการสื่อสารโครงการธนาคารปูม้า ศูนย์ศึกษาการพัฒนา อ่าวคุ้งกระเบน อันเนื่องมาจากพระราชดำริ”. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ Veridian มหาวิทยาลัยศิลปากร (มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะ). 12(1), 190-208.

วารินทร์ ธนาสมหวัง. (2556). การบริหารจัดการทรัพยากรปูม้าเพื่อการใช้ประโยชน์อย่างยั่งยืน. ราชการบริหารส่วนกลาง กรมประมง.

วิษณุกร เบ๊ะกี และพีรชัย กุลชัย. (2562). การพัฒนาธนาคารปูม้าโดยการมีส่วนร่วมของกลุ่มประมงพื้นบ้าน บ้านหินกบ ตำบลชุมโค อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร. ใน ลดาวัลย์ พวงจิตร (บ.ก.), ชุมชนโลกาภิวัตน์ สู่สังคมไทยยุคดิจิทัล. การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 57. (434-441) มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ศักดิ์ดา อ่างวัฒนกิจ, สุภลัคน์ วงศ์ไพศาลลักษณ์, พีรญา ภูติรัตน์, ณรงค์ อนุพันธ์, และภานิตา โพธิ์แก้ว. (2563). “การศึกษาพฤติกรรมการซื้อและความต้องการการบริโภคสินค้าประมงอินทรีย์ บนพื้นฐานการพึ่งพาตนเองที่ยั่งยืนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชน จังหวัดจันทบุรี และจังหวัดตราด”. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. 9(1), 95-108.

สัญญา เคณาภูมิ. (2562). “หลักและแนวทางการสังเคราะห์งานวิชาการ”. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น. 3(2), 89-106.

สิตางศ์ เจริญวงศ์, ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์, และสุธี ประศาสน์เศรษฐ. (2561). “การปรับตัวของชุมชนเศรษฐกิจเขียว-น้ำเงินท่ามกลางสภาวะโลกร้อน: กรณีศึกษาชายฝั่งทะเลตะวันออก”. วารสารเศรษฐศาสตร์การเมืองบูรพา. 6(2), 144-165.

สุกิจ ชัยมุสิก, สมพงษ์ ธรรมโชติ, ฉัตรชัย ศิริกุลพันธ์, พระปลัดวิสุทธิ์ วิสุทฺธาจาโร, ปัณฑิตาภา เนตรน้อย, กัญจิรา วิจิตรวัชรารักษ์ และคณะ. (2560). “การท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และรักษาสิ่งแวดล้อมของประชาชน ตําบลเกาะช้างใต้ อําเภอเกาะช้าง จังหวัดตราด”. วารสารสถาบันวิจัยญาณสังวร. 8(1), 95-105.

สุทธินันท์ โสตวิถี, ภารดี พึ่งสำราญ, และรัจน์ชีวาต์ ตั๋นติกุลวรา. (2561). “สภาพการณ์การสื่อสารเพื่อกำหนดแนวทางสู่การฟื้นฟู อนุรักษ์ เสริมสร้างความมั่นคงด้านอาหารอย่างยั่งยืน กรณีศึกษาโครงการธนาคารปูม์าศูนย์ศึกษาการพัฒนาอ่าวคุ้งกระเบนอันเนื่องมาจากพระราชดำริ”. วารสารชุมชนวิจัย. 12(พิเศษ), 127-141.