70 ปีสงครามมหาเอเชียบูรพา: กับ 50 ปีแห่งความเงียบของอาชญากรรมสงคราม ว่าด้วยผู้หญิงผ่อนคลายชาวดัตช์ในอินโดนีเซีย

บทคัดย่อ

อาชญากรรมสงครามในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 หาได้จำกัดในรูปแบบการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อย่างเช่นเหตุการณ์ เดอะ ฮอโลคอสต์ (The Holocaust) หรือการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวยิว และเหตุการณ์หนานจิง ต้าถูซา (การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่นานกิง) เท่านั้น งานเขียนของไอริส จาง (Iris Chang) เรื่อง The Rape of Nanking ยังได้ระบุถึงนโยบายผู้หญิงผ่อนคลาย (Comfort Woman) ซึ่งเป็นการบังคับหญิงพื้นเมืองในจีน เกาหลี ให้มาเป็นโสเภณีประจำกองทัพญี่ปุ่น ซึ่งรัฐบาลญี่ปุ่นมักจะปฏิเสธถึงการมีส่วนร่วมของกองทัพญี่ปุ่นต่อนโยบายผู้หญิงผ่อนเสมอมา จนกระทั่งวันที่ 4 สิงหาคม ค.ศ. 1993 เมื่อนายโยเฮอิ โคโนะ (Yohei Kono) หัวหน้าเลขาธิการคณะรัฐมนตรีได้กล่าวคำแถลง (Kono Statement) ยอมรับว่ากองทัพญี่ปุ่นมีส่วนร่วมในการบังคับผู้หญิงจากจีน, เกาหลีให้เป็นผู้หญิงผ่อนคลายในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ส่งผลให้อดีตผู้หญิงผ่อนคลายจำนวนมากออกมาเคลื่อนไหวและเปิดเผยเรื่องราวให้โลกได้ทราบถึงอาชญากรรมสงครามดังกล่าว โดยเฉพาะ ยาน รัฟ โอ เฮอร์เน (Jan Ruff-O’Herne) อดีตผู้หญิงผ่อนคลายชาวดัตช์ คนแรกที่ออกมาเปิดเผยถึงกรณีหญิงผ่อนคลายชาวดัตช์ในอินโดนีเซีย โดยการเขียนหนังสือเรื่อง Fifty Years of Silence