เชิดฉิ่งแผลงศร คณะละครสำเนียง ป่าโมก

บทคัดย่อ

เชิดฉิ่งแผลงศร เป็นการแสดงประเภทรำเดี่ยวตัวพระ ของคณะละครสำเนียง ป่าโมก สำหรับแผลงศรเพื่อเสี่ยงทาย  หรือลองฤทธานุภาพของศร เชิดฉิ่งแผลงศร นิยมใช้ในการแสดงละคร 3 เรื่อง คือ ลักษณวงศ์, สังข์ศิลป์ชัย และโกมินทร์ นางบุญเตือน เฉลยโชติ เป็นผู้สืบทอดกระบวนท่ารำ โดยการร่วมฝึกซ้อมกับนางละครรุ่นพี่ในวัยเด็ก การแสดงชุดนี้ไม่ปรากฏหลักฐานผู้ประดิษฐ์ท่ารำ ลำดับขั้นตอนการแสดงแบ่งออกเป็น 4 ขั้นตอน ได้แก่ 1) ตัวละครแต่งกายให้เกิดความรัดกุมในการใช้อาวุธ 2) ตัวละครหาเป้าหมายในการแผลงศร 3) ตัวละครน้าวศรเพื่อเตรียมแผลงศรไปที่เป้าหมาย และ 4) ตัวละครแผลงศรไปที่เป้าหมาย ทำนองเพลงที่ใช้ประกอบการแสดงรำเชิดฉิ่งแผลงศร ใช้ทำนองเพลงเชิดฉิ่ง ในขั้นตอนที่ 1-3 และใช้ทำนองเพลงรัว ในขั้นตอนที่ 4 ใช้วงปี่พาทย์เครื่องห้าบรรเลงประกอบการแสดง กระบวนท่ารำ ประกอบด้วยการใช้อาวุธคือคันศรและลูกศร ผู้แสดงเป็นตัวเอกของเรื่อง หรือพระเอกของเรื่อง ซึ่งต้องเป็นผู้ที่มีฝีมือในการแสดง การแต่งกายผู้แสดงแต่งกายตามลักษณะของตัวละคร    ปัจจุบันการแสดงรำเชิดฉิ่งแผลงศร อยู่ในสถานะที่เสี่ยงต่อการสูญหาย เนื่องจากขาดผู้สืบทอด จึงสมควรแก่การอนุรักษ์ และสืบทอดให้กับชนรุ่นหลัง เนื่องจากเป็นการแสดงที่บ่งบอกถึงภูมิปัญญาของนาฏศิลปินท้องถิ่น