Effects of Cognitive Behavior Group Therapy Integrating Islamic Principle to Enhance Positive Psychological Capital of Orphans
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research aim to 1) study positive psychology of orphan who participated in cognitive behavioral Group therapy integrating Islamic principle program 2) compare positive psychological capital of orphans who participated in pre-experimental program, post-trial, and follow-up period. 10 females of orphans from Muslim Pattanasart School with 13-15 years. Participated in the second semester in 2021, having low to moderate positive psychological capital and voluntarily to the program. Tool used were 1) 10 sessions of cognitive behavior group therapy with 90 minutes and 2) Positive psychological capital assessment with the reliability of .96 Data were analyzed using statistics, Percentages, Mean, and Standard Deviation and Wilcoxon Signed Rank test.
The results showed as follow: 1) Positive psychological capital of the orphans who took part in the cognitive behavior group therapy were different that the post-trial was higher than the pre-experimental period at the statistically significant at 0.1. 2) Positive psychological capital of the orphans who took part in the cognitive behavior group therapy were different that the follow-up was higher than the post-trial period at the statistically significant at 0.5
Article Details
References
กนกนวล กาญจนเพชร และ ชนิษฎา ชูสุข. (2558). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของเด็กกำพร้าที่ได้รับ ผลกระทบจากเหตุการณ์ความไม่สงบ. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 27(2), 64-81.
กิตติยา วงษ์ขันธ์. (2561, พฤษภาคม). การออกแบบการวิจัย รูปแบบการวิจัยเชิงเชิงปริมาณ การกำหนดตัวอย่างและการวิเคราะห์ข้อมูล. โครงการฝึกอบรม “สร้างนักวิจัยรุ่นใหม่” (ลูกไก่) รุ่นที่ 6 วันที่ 7-11 พฤษภาคม 2561, มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
จัตวา ชุณหบุญญทิพย์. (2562). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความมุ่งมั่นสู่เป้าหมายกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยมีทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกเป็นตัวแปรคั่นกลาง: กรณีศึกษานักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตขอนแก่น [เอกสารนำเสนอ]. การประชุมวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรมระดับชาติ ครั้งที่ 11, กรุงเทพฯ, ประเทศไทย
ดวงมณี จงรักษ์. (2556). ทฤษฎีการให้การปรึกษาและจิตวิทยาเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่6). กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
ดาราวรรณ ต๊ะปินตา. (2556). ภาวะซึมเศร้า: การบำบัดและการให้การปรึกษาโดยการปรับความคิดพฤติกรรมการป้องกันและแก้ไขปัญหาโรคซึมเศร้า. (พิมพ์ครั้งที่2). เชียงใหม่: วนิดาการพิมพ์.
นาบีลา ยุมยวง. (2560). ผลของการบำบัดโดยการปรับความคิดและพฤติกรรมบนพื้นฐานหลักอิสลามต่อภาวะซึมเศร้าในผู้ดูแลผู้สูงอายุที่นอนติดเตียง. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). คณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวิริยาสาสน์.
ปิยะฉัตร สมบูรณ์, กาญจนวัลย์ ปรีชาสุชาติ และ วัลลยา ธรรมอภิบาล อินทนิน. (2564). การศึกษาผลการให้คำปรึกษากลุ่มแบบบูรณาการเพื่อเสริมสร้างทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของนักเรียนโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 39 จังหวัดนราธิวาส. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(6), 122-138.
อริยา คูหา. (2562). คุณภาพความเป็นครูตามเกณฑ์มาตรฐานวิชาชีพและทุนทางจิตวิทยาเชิงบวกของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพครู สังกัดมหาวิทยาลัยรัฐบาลและมหาวิทยาลัยเอกชน. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. วิทยาเขตปัตตานี.
Beck, J. S. (1995). Cognitive therapy: Basic and Beyond. New York: The Guiford Press.
Corey, G. (2012). Theory and Practice of Counseling and Psychotherapy. (9th ed.). Belmont, CA: Books/Cole.
Corey, G. (2012). Theory and Practice of Group Counseling. (8th ed.). Belmont, CA: Books/Cole, Cengage Learning.
Luthans. F., Youssef C.M. & Avolio B.J. (2007). Psychological Capital. New York: Oxford University Press.
