Knowledge and Attitude of India in Ubon Ratchathani University Staff
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to investigate the level of knowledge and attitude about India and studied requirements and interests about India in Ubon Ratchathani University Staff. Participants included 100 Ubon Ratchathani University Staff. The research tools were questionnaires and then quality tested by three experts (IOC= 0.99). A tool for knowledge of India had a Kuder Richardson test (KR-20) of 0.72, and a tool for an attitude of India had a Cronbrach’s alpha coefficient of 0.85. The research used descriptive-statistical analysis to find the percentage, mean, and SD, compiled and classified systematically.
Findings showed that most participants had a moderate level of knowledge of India 74% (=14.36, S.D.=1.98), and a moderate level of attitude towards India 70 % (=3.47, S.D.=0.43). Participants were required and interested of India about Indian food, Indian head massage, Ayurvedic medicine, Indian embroidery, yoga, cultural tourism of India, and Hindi.
Article Details
References
กระทรวงการต่างประเทศ. (2565). สาธารณรัฐอินเดีย. https://www.mfa.go.th/th/content/5d5bcc1c1
e39c306000a027?cate=5d5bcb4e15e39c3060006870
กองการเจ้าหน้าที่ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. (2565). สถิติอัตรากำ ลังจำ แนกตามสายงานและคณะ
(จำ นวนคน). http://www.dms.ubu.ac.th/person/report/person_line.php
จิราภา สุวรรณรัษฎากร, อารีวรรณ สุขวิลัย, มยุรี ศรีกุลวงศ์, และ อรรถศิษฐ์ พัฒนะศิริ. (2561). การรับ
รู้ภาพถ่ายสถานที่ท่องเที่ยวในเฟซบุ๊กมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจท่องเที่ยวเมืองเลห์
ลาดัก ประเทศอินเดีย. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 6 (1), 8-13.
ชญาน์นันท์ อัศวธรรมานนท์, พระครูสมุห์ธนโชติ จิรธมฺโม, และประทีป พืชทองหลาง. (2564). รูปแบบ
การดำ เนินธุรกิจและการจัดการท่องเที่ยวเชิงศาสนาและวัฒนธรรมของประเทศไทย-อินเดีย.
วารสารปัญญา, 28 (2), 111-136.
นวรัตน์ สุวรรณผอง และ ฉวีวรรณ บุญสุยา. (2548). การประเมินผลการเขียน แผนงาน/โครงการด้าน
สาธารณสุข. พรทิพย์การพิมพ์.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). สุวีริยาสาส์น.
บัณฑิต อารอมัน และ เกณฑ์ วิฑูรชาติ. (2557). การปรับทัศนคติต่อภาพลักษณ์ของอินเดียใน
ประเทศไทย. วิทยาลัยนานาชาติปรีดีพนมยงค์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปัทมา สว่างศรี และ เสกสรรค์ สว่างศรี. (2563). การจัดการเรียนการสอนภาษาฮินดีในมหาวิทยาลัย
ของไทย. Journal of Buddhist Education and Research, 6 (2), 226-238.
วัลลภ รัฐฉัตรานนท์. (2562). การหาขนาดตัวอย่างที่เหมาะสมสาหรับการวิจัย: มายาคติในการใช้สูตร
ของทาโรยามาเน่และเครทซี-มอร์แกน. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 8 (1),
-28.
สมประวิณ มันประเสริฐ. (2564). การมาเยือนของนักท่องเที่ยวอินเดียกับโอกาสของภาคการท่องเที่ยว
ไทย. https://www.krungsri.com/ th/plearn-plearn/indian-tourist-and-thailands-tourismopportunity
สุมาลี เงยวิจิตร. (2560). มองอินเดียใหม่ ความท้าทายและโอกาสที่คาดไม่ถึง. http://km.bus.ubu.
ac.th/?p=3113
Best, W.J., & Kahn, J.V. (2006). Research in education (10th ed.). Pearson Education Inc.
World Health Organization (WHO). (2004). WHO guidelines on developing consumer information
on proper use of traditional, complementary and alternative medicine. https://apps.
who.int/iris/handle/10665/42957
