การจัดแหล่งเรียนรู้ภูมิสังคมภูมิวัฒนธรรมเพื่อการสอนสังคมศาสตร์

Main Article Content

จรีพร นาคสัมฤทธิ์
ปนัดดา ลาภเกิน
บุญธิดา ม่วงศรีเมืองดี
อารมย์ จันทะสอน
ปัญญา ไวยบุญญา
ศศิธร โคสุวรรณ
ประภัสสร ยอดสง่า

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นเชิงคุณภาพและปริมาณมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบการจัดแหล่งเรียนรู้
ภูมิสังคมภูมิวัฒนธรรมจากการมีส่วนร่วมของชุมชน และ 2) เสนอแนวทางการสอนโดยใช้แหล่งเรียนรู้
ภูมิสังคมภูมิวัฒนธรรมเพื่อความยั่งยืนของชุมชน สอบถามและสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูล 57 คน ผลการวิจัย
พบว่า รูปแบบการจัดแหล่งเรียนรู้จากการมีส่วนร่วมของชุมชน เกิดจากการจัดการเข้าใช้แหล่งเรียนรู้ตาม
หลักสูตรของวิทยาลัยในพื้นที่จังหวัดตาก เนื้อหารายวิชาเป็นทางสังคมศาสตร์และวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ
การสอนเป็นแบบบูรณาการศาสตร์ หลักสูตรวางแผนจัดการเรียนการสอน งบประมาณสนับสนุนการเข้า
พื้นที่แหล่งเรียนรู้ ชุมชนมีส่วนร่วมในการจัดแหล่งเรียนรู้ จัดความรู้และร่วมกระบวนการเรียนรู้ มีการ
ประเมินผลการเรียน และผลสะท้อนจากชุมชน คนในชุมชนร่วมทำ กิจกรรมกับผู้สอนและผู้เรียน สำ หรับ
แนวทางการสอนสังคมศาสตร์ ประกอบด้วย 1) กำ หนดความรู้ทักษะผู้เรียนใน Block Courses หรือ
ชุดวิชา (Module) 2) ออกแบบจัดแหล่งเรียนรู้ชุมชน 3) วางแผนการสอนและเข้าศึกษาในแหล่งเรียนรู้
4) จัดทำ โครงการสอนปฏิบัติการในพื้นที่ 5) จัดทำ สื่อการสอน 6) จัดกิจกรรมการสอน กระบวนการ
เรียนรู้ สร้างประสบการณ์ให้ผู้เรียนในแหล่งเรียนรู้ “ห้องปฏิบัติการภูมิสังคม” 7) ประเมินผลผู้เรียนตาม
สภาพจริง ความพึงพอใจการจัดแหล่งเรียนรู้เพื่อการสอนภูมิสังคมภูมิวัฒนธรรมมีค่าเฉลี่ยรวมทุกด้าน
อยู่ในระดับดี ( = 4.10) ด้านหลักสูตรและด้านการมีส่วนร่วมมีมากที่สุด ( = 4.13) รองลงมาคือ
ด้านการจัดกระบวนการเรียนรู้ในแหล่งเรียนรู้ ( = 4.08) และด้านการประเมินผลผู้เรียนหลังจากเรียนรู้
ในแหล่งเรียนรู้ ( = 4.07)

Article Details

บท
บทความวิจัย

References

______________. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. ราชกิจจานุเบกษาเล่ม 116 ตอนที่ 74 ก.

กรุงเทพมหานคร.

เขมณัฏฐ์ มิ่งศิริธรรม. (2553). การพัฒนาฐานข้อมูลแหล่งการเรียนรู้จังหวัดสมุทรสงคราม. รายงานการวิจัย

มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. บทคัดย่อ. http://ssruir.ssru.ac.th/bitstream/ssruir/397/1/120-53.pdf

พัชรี ทองเรือง ปัญญา เลิศไกร และกันตภน หนูทองแก้ว. (2560). รูปแบบชุมชนแห่งการเรียนรู้ที่ยั่งยืน. วารสาร

นาคบุตรปริทรรศน์, 9(2), 192-205.

หทัยชนก คะตะสมบูรณ์. (2560). องค์ความรู้ของชุมชนในการจัดการตนเองตามแนวทางปรัชญาเศรษฐกิจ

พอเพียง ศึกษาเฉพาะกรณีชุมชนบ้านเนินกลาง หมู่ 2 ตำบลเนินศาลา อำเภอโกรกพระ จังหวัดนครสวรรค์. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทัศน์, 6(4), 26-37.

Dawn Anderson-Butcher. (2004). Transforming Schools into 21st Century Community Learning Center.

Children & Schools, 26(4), 248-252.

Joy Collingsworth. (2005). 21st century Community Learning Center Program: A Study to Evaluate the

success of a Program in a Rural County. Unites State: The Faculty of the Department of

Educational Leadership and Policy Analysis East Tennessee State University. https://dc.etsu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=2143&context=etd