Potential Development Community Management of Si Thep Historical Park Potential Development Community Management of Si Thep Historical Park
Main Article Content
บทคัดย่อ
The purposes of this research were to develop potential community management of Si Thep Historical Park and to present the development model and building competency community management of Si Thep Historical Park. The data was collected by document analysis, observation, interview, and focus group discussion from the 185 personnel by purposive sampling with community leader, community committee, village agent of Si Thep Historical Park, government, and private agency. Statistics used to analyze the data were analytic induction and purpose analysis by using qualitative research to connect the concept and theory, including bring data of workshop project by relevant experts to summary and write the model for development of participant community management of Si Thep sub-district for carrying tourists after Si Thep Historical Park were registered a world heritage. The findings indicated that the potential development community management of Si Thep Historical Park was 2 models were: (1) management according to the Ministry of Interior consists of community structure and community management system by village headman, local agent, and community expert and (2) subdivide 8-9 villages which had leader to be responsible and take care each village for spread responsibility into village leader.
The development model and building competency community management of Si Thep Historical Park had continuous development which reflected from the base of community’s economic group by supporting the government and private agency, so there was analyzed, found out the guideline of community management in Si Thep sub-district, Si Thep district, Phetchabun Province, and developed the participant community management model with create a professional group of the community which had management structure, spread authority and responsibility, community member as a joint committee to create awareness and ownership. There was a create group from the problem and needs of the directly community by supporting the government and private agency.
Article Details
References
กุลพัชร์ เสนีวงศ์ ณ อยุธยา. (2563). กระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนในการอนุรักษ์แหล่งมรดกโลก.
คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นิพันธ์ บุญหลวง. (2561). แนวทางการจัดการชุมชนต้นแบบบ้านทุ่งศรี จังหวัดแพร่. วิทยาลัยป้องกัน
ราชอาณาจักร สถาบันวิชาการป้องกันประเทศ.
ผกามาศ บุตรสาลี แก้วมณี อุทิรัมย์ และอุดมพงษ์ เกศศรีพงษ์ศา. (2562). แนวทางการพัฒนาศักยภาพ
ในการสร้างเอกลักษณ์สินค้าเพื่อเสริมสร้างความเข้มแข็ง อย่างยั่งยืนกลุ่มทอผ้าย้อมคราม
บ้านโพนก่อ ตำ บลท่าก้อน อำ เภออากาศอำ นวย จังหวัดสกลนคร. วารสารวิจัยและพัฒนา
มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 14(2), 46-56.
ยศ บริสุทธิ์. (2558). การศึกษาชุมชน แนวคิดฐานการวิจัย และกระบวนการทางวิทยาศาสตร์. โรงพิมพ์
มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุภาพร ภู่ไพบูลย์. (2558). การจัดการชุมชนตามแนวทางเศรษฐกิจพอเพียงของชุมชนบ้านโพธิ์ศรีอำ เภอ
บางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ
ภาครัฐและภาคเอกชน มหาวิทยาลัยศิลปากร]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สํานักเสริมสร้างความเข้มแข็งชุมชน กรมการพัฒนาชุมชน (2554). คู่มือการประเมินความ “อยู่เย็น
เป็นสุข". กระทรวงมหาดไทย.