ลํานําล้านนา: ความทรงจําาและขนบวรรณศิลป์ของกวีนิพนธ์พื้นถิ่นร่วมสมัย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีจุดมุ่งหมายวิเคราะห์กวีนิพนธ์พื้นถิ่นร่วมสมัย เรื่อง ลํานําล้านนา ผ่านกรอบแนวคิดความทรงจําาและขนบวรรณศิลป์ ผลการศึกษาสรุปได้ว่า เอื้อ มณีรัตน์ ได้ประพันธ์บทกลอนประกอบด้วย กลอนสุภาพ จํานวน 731 บท และโคลงในบทปัจฉิมลิขิต จําานวน 2 บท ที่แสดงความทรงจําและทรรศนะในเรื่องราวของ 8 จังหวัดภาคเหนือของไทย ทั้งในส่วนที่เป็นความทรงจําทางสังคมและวัฒนธรรม ได้แก่ ความทรงจําต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ ความทรงจําาทางประวัติศาสตร์ ความทรงจําทางสังคมล้านนา และความทรงจํากับอัตลักษณ์วัฒนธรรมล้านนา ด้านขนบวรรณศิลป์มีลักษณะเด่นทั้งในระดับคําาและระดับความ เน้นการใช้คํา และการใช้ความที่เข้าใจง่าย สื่อความหมายชัดเจน และนิยมเล่นสัมผัสเพื่อให้เกิดความไพเราะ สละสลวยทั้งในด้านเสียงและความหมาย เหนือสิ่งอื่นใด กวีได้แสดงความจงรักภักดีและความซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราชบรมนาถบพิตร และสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชนนี ออกมาเป็นบทกวีเพื่อเป็นมงคลแก่ชีวิตและยกย่องเทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นสําคัญ