The Roles of Buddhist Preachers in Promoting the Elderly Mental Health

Authors

  • Phrakhrusophonpariyattayanukit Arthit Songdee Wat Prayurawongsawat Worawihan, Thon Buri, Bangkok, Thailand
  • Suwatsan Ragkhanto Department of Psychology, Faculty of Humanities. Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Putthachat Phaensomboon Department of Psychology, Faculty of Humanities, MCU

Keywords:

Role, Buddhist Preachers, Mental Health, Elderly

Abstract

This article aims to present the concept about the role of Buddhist preachers to heal the elderly mental state affected by physical, mental, work, and family changes according to the principles of the Buddhist preaching in four methods. So as to gain peace and clarity in the Dharma principles in their way of life. Samatapana is to convince and motivate the elderly to have faith in the good deeds they have done and continue doing so. Samuttechana is to make the elderly keen and confident that they are able to stay alive like others. Sampahansana is to arouse the elderly cheerfulness with hope in the past, present and future. The preacher, in addition to serving as introducer and instructor as a spiritual leader, will render the elderly a true confidence to apply Dhamma principles for their own stable and healthy living. To be a great preacher, having good knowledge and good behavior is necessary., he should act as the proper preacher without expecting compensations, merely, to be useful for the elderly to apply the Buddhism teachings to direct their lives sustainably, change from suffering, stress, and anxiety to happiness, light and comfort by ways of keeping oneself happy and hopeful based on Buddhist principles, such as Brahmavihara IV (Four sublime states of mind), Sangahavatthu IV (Bases of sympathy; acts of doing favors; principles of service; virtues making for group integration and leadership) and Itthipada IV (Four bases of success), that support the elderly to be happy, having good thoughts and encouragement to live their lives with hope and happiness.

References

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลง กรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2558). แนวทางการดูแลด้านสังคมจิตใจของผู้สูงอายุเพื่อป้องกันปัญหาสุขภาพจิต. นนทบุรี : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2557). รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย ปี 2557. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

นริสา วงศ์พนารักษ์, (2556).การสร้างสุขภาวะทางจิตในสังคมผู้สูงอายุ. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 2,163.

บุญช่วย ค้ายาดี, (2564). สังคมผู้สูงอายุเต็มรูปแบบใ,ไทยโพสต์. สืบค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2565, จาก https://www.thaipost.net/main/detail/103356

ปิ่นนเรศ กาศอุดม และมัณฑนา เหมชะญาต. (2554). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพของผู้สูงอายุ ในเทศบาล ตำบลบางกะจะ อำเภอเมือง จังหวัดจันทบุรี. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า, 43-44.

พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช). (2563). วิธีเทศนา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : บริษัทปัญญามิตรการพิมพ์.

เพ็ญผกา กาญจโนภาส. (2547). ประสิทธิภาพของโปรแกรมสุขศึกษาเกี่ยวพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพในการดูแลตนเองของผู้สูงอายุ อำเภอหนองบัวระเหว จังหวัดชัยภูมิ (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ :กรุงเทพฯ.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2555). พุทธวิธีการสอน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร. (2557). ประชากรสูงอายุไทย: ปัจจุบันและอนาคต. เอกสารประมวลสถิติด้านสังคม. สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

เสถียร พันธรังสี. (2516). ศาสนาเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ : ผดุงวิทยาการพิมพ์.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2561). ปฏิบัติธรรมให้ถูกทางและพุทธวิธีในการสอน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ รตนพร จำกัด.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2564). ธรรมะสำหรับผู้สูงอายุ ดำเนินชีวิตให้ถูก ความสุขยิ่งเพิ่มพูน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์บริษัทธรรมสภา บันลือธรรม จำกัด.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2564). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์บริษัท สหธรรมิก จำกัด.

สุจริต สุวรรณชีพ (บรรณาธิการ). (2558). แนวทางการดูแลทางด้านสังคมจิตใจของผู้สูงอายุเพื่อป้องกัน ปัญหาสุขภาพจิต (ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 1) (พิมพ์ครั้งที่ 4). นนทบุรี : ชุมชนสหกรณ์การเกษตร แห่งประเทศไทย.

องค์การเผยแผ่วัดประยุรวงศาวาส. (2549). วิชาการเทศนา. กรุงเทพฯ : หจก.สามลดา.

Goldberg, D. P. (1972). The detection of psychiatric illness by questionnaire. London: Oxford University Press.

WHO. (2011). Active aging a Framework. สืบค้นเมื่อ 19 ธันวาคม 2564. จาก www.who.int/survey/aging beholder/en/index.html.

Downloads

Published

2022-12-29

How to Cite

Arthit Songdee, P., Ragkhanto, S., & Phaensomboon , P. (2022). The Roles of Buddhist Preachers in Promoting the Elderly Mental Health. Journal of MCU Humanities Review, 8(2), 461–474. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/human/article/view/258281