The Potential Development Model of Middle Management among Telecommunication Entrepreneur in the Digital Age
Keywords:
Development Model, The Mid-level Executives, Entrepreneur, TelecommunicationsAbstract
The Purposes of this research were: 1) study the potential components of middle executives of telecommunication entrepreneurs in digital age; and 2) construct the model for developing middle executives' potential of digital telecommunication entrepreneurs in digital age. This study employed a mixed research method of qualitative and quantitative data. The tools for qualitative study were in-depth interviews and focus groups while questionnaires were used to collect quantitative data. The population in this study included operational executives, management team for executive potential development, and technology executives. The qualitative data was analyzed by content analysis while the quantitative data was calculated to find frequency, mean, percentage, standard deviation and factor analysis.
The results showed that The composition of the middle-level executives in the digital era telecommunication operators included management skills, consisting of 1) organizational management, 2) increasing work efficiency, and 3) innovation management, and management roles consisted of 1) management. Coordinate 2) Decision Making and 3) Data Management As for the development model of middle-level executives in the digital age telecommunication operators It consists of the main components of management skills, namely, organizational management, with 12 sub-components. There is a number of improvements in working efficiency. There are 4 sub-components and 3) Innovation management capability. There are 3 sub-components. The main components of management roles were coordination with 6 sub-components, 2) Decision making, with 5 sub-components, and 3) data management, with 2 sub-components.
References
กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพ. (2559). พิมพ์เขียว Thailand 4.0 โมเดลขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคงและยั่งยืน. สืบค้น 14 มกราคม 2563, จาก https://waa.inter.nstda.or.th/stks/pub/2017/20171114-draeqa-blueprint.pdf
กฤตชน วงศ์รัตน์. (2553). การพัฒนาสมรรถนะในการปฏิบัติงานของผู้จัดการฝ่ายผลิตในโรงงานอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาธุรกิจ อุตสาหกรรมและทรัพยากรมนุษย์). บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. กรุงเทพฯ.
จรัญญา มั่นต่อ. (2548). ความคิดเห็นของข้าราชการกรมธนารักษ์ที่มีต่อภาวะผู้นำของผู้บริหาร (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต. กรุงเทพฯ.
ธนบูรณ์ กิตติ์จิรพัฒนากร. (2552). สมรรถนะการบริหารของผู้บริหารระดับกลางของอุตสาหกรรมการโรงแรมในภาคใต้ของประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยรามคำแหง. กรุงเทพฯ.
พงกะพรรณ ตะกลมทอง. (2555). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำผู้บริหารระดับกลาง สังกัดสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี. อุดรธานี.
ภานุวัฒน์ ศิรินุพงศ์. (2554). การศึกษาทักษะด้านการจัดการงานซ่อมบำรุงในอุตสาหกรรม ผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ (สารกึ่งตัวนำ) แผงวงจรรวม (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชการพัฒนาธุรกิจอุตสาหกรรมและทรัพยากรมนุษย์). บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. กรุงเทพฯ.
มนู อรดีดลเชษฐ์. (2554). กรอบนโยบายเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารระยะ พ.ศ.2554-2563 ของประเทศไทย ICT2020. กรุงเทพฯ : กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร.
สำนักงานเศรษฐกิจอุตสาหกรรม. (2561). กระทรวงอุตสาหกรรมตอกย้ำโมเดลประเทศไทย 4.0 ต่อยอด 5 กลุ่มเทคโนโลยี-อุตสาหกรรมเป้าหมาย สู่เวทีโลกการค้าโลก. สืบค้น 23 มกราคม 2563, จาก https://www.ryt9.com/s/oie/2641648
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York : Harper Collins Publishers. ( pp.202-204)
Likert, R. (1993). A Technique for the Measurement of Attitude. Chicago : Rand Mc Nally.
Mintzberg Henry. (1975). The Manage’s Job : Folklor and Fact. Harvard Business Review. July-August 1975, 49-61.
