The Model of Age-Friendly City in Ban Du Subdistrict, Muang District, Chiang Rai Province
Keywords:
Age-friendly City, Aging Society, The ReadinessAbstract
The research objective were to study the preparation for entering the elderly society of the community. Environment and the ability of the community to provide an elderly friendly urban environment. And create the model of age-friendly city in the area of Ban Du Subdistrict Muang District, Chiang Rai Province for the target group is local leaders. Relevant government officials and representatives of the elderly which the researcher used to collect the data, namely interview group chats, observations, meetings and questionnaires. By analyzing data, using content analysis and the statistics used to analyze the data are percentage, mean and standard deviation.
The results of the study showed that prepare to support the aging society in social, economic, health and education areas. The community and the local government have continued to operate in the form of activities and the establishment of groups or funds to assist and care for the elderly. For the community environment in organizing the environment to the overall medium. And the ability of the community to organize the environment for Overall, As for the elderly-friendly city style, it was found that the model had eight components according to the WHO conceptual framework with adaptations to be appropriate and consistent with the community context. The community and local government organizations are the driving force in building friendly cities for the quality of life of the elderly to have a peaceful and happy life in the community.
References
กมลชนก ภูมิชาติ. (2557). รูปแบบชุมชนต้นแบบที่เป็นมิตรกับผู้สูงอาย. (ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการจัดการนวัตกรรมเพื่อการพัฒนา). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. นครศรีธรรมราช.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2560). แผนกลยุทธ์กรมกิจการผู้สูงอายุ พ.ศ.2560-2564. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์เทพเพ็ญวานิสย์.
ขวัญชนก ทองปาน. (2559). การศึกษาโอกาสและอุปสรรคในการพัฒนาเมืองที่เป็นมิตรต่อผู้สูงวัย: ศึกษาเปรียบเทียบจังหวัดนครศรีธรรมราช สงขลา และสุราษฎร์ธานี (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขารัฐประศาสนศาสตร์). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. สงขลา.
ดำรงศักดิ์ จันโททัย และคณะ. (2557). การบริหารจัดการเมืองที่เป็นมิตรต่อผู้สูงอายุในสังคมไทย (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วัชราภรณ์ ชีวโศภิษฐ. (2562). สังคมผู้สูงอายุ: ปัจจัยการตลาดที่เปลี่ยนไป. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(1), 38-54.
สำนักงานสถิติจังหวัดเชียงราย. (2562). รายงานสถิติจังหวัดเชียงราย พ.ศ. 2562. สีบค้น 18 ธันวาคม 2562, จาก https: //drive.google.com/file/d/1hnw1TzI7eBGyDqarRr1XdxmwCDgrQgem/view.
ศิลปะสวย ระวีแสงสูรย์. (2560). แนวทางการพัฒนาคุณภาพการดูแลผู้สูงอายุของกรุงเทพมหานครเพื่อรองรับสังคมผู้สูงอายุ (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ : วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.
Yamane, Taro. (1973). Statistics : an Introductory Analysis (3rd ed). New York : Harper and Row.