Innovation in Mediation of the Conciliator in Court of Justice in Regarding to Buddhist Psychology
Keywords:
Innovation, Mediation, Conciliator, Buddhist PsychologyAbstract
A study of an Innovation in Mediation of the Conciliator in Court of Justice in Regarding to Buddhist Psychology aims to reveal and analyze the type of conflict mediation and its point of view using Buddhist and Psychological principles. The study uses Qualitative research (Field research) by doing In-depth interview. Key informants for this study consist of 17 Buddhist and Psychologist mediator specialists in Court of Justice. The research period takes 12 months from January – December 2020 at Court of Justice 1. The researcher is using QDAT Knowledge: 6’C to analyze raw data together with the information conducted from theories to describe conciliation techniques which are used by the mediator. There are 9 methods of Buddhist-based-conflict mediations which are 1. Mindfulness 2. Empathic Companion 3. Deep Listening 4. Instance Analysis 5. Appropriate Thinking 6. Appropriate Thinking 7. Interest Finding 8) Option Creating 9. New Relationship. All the above methods are most important for the mediators and the dispute parties which need to coordinate to achieve conflict resolution, and get better understanding toward the specific problem.
A resolution for conflict mediation is absolutely delicate in many areas. This research reveals a study of mediation techniques collected by the researcher. The knowledge discussed in this paper can be useful for those who is working for mediation resolution productively and professionally.
References
ชลากร เทียนส่องใจ. (2539). การเจรจาไกล่เกลี่ยคนกลางเชิงพุทธ : หลักการและเครื่องมือสำหรับจัดการความขัดแย้ง (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต, บัณฑิตวิทยาลัย). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา.
ชัยวัฒน์ สถาอานันท์, (2539). สันติทฤษฎี/วิถีวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: เรือนแก้วการพิมพ์.
นภัทร์ แก้วนาค, (2555). เอกสาร ประกอบการสอน เรื่อง เทคนิคการวิเคราะห์ ข้อมูลเชิงคุณภาพ (Qualitative Data Analysis Technic) (QDAT Knowledge). หลักสตูรดุษฎีบัณฑิต. มศว. ประสานมิตร.
เบอร์นาร์ด เมเยอร์, (2553). พลวัตการจัดการความขัดแย้ง (บรรพต ต้นธีรวงศ์, ผู้แปล). กรุงเทพมหานคร: คบไฟ.
ปรัชญา อยู่ประเสริฐ, (2550). ขั้นตอนกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท, ในรวมบทความเทคนิคจิตวิทยาและการสื่อสารสำหรับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ธนาเพรส จำกัด.
พระธรรมปิฏก (ป.อ.ปยุตฺโต), (2538). การศึกษาเพื่อสันติภาพ. กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธรรม.
พระมหาศิวะเสน ญาณเมธี. (2561). รูปแบบการบริหารจัดการความขัดแย้งในพระพุทธศาสนา วิเคราะห์จากพระไตรปิฎก (ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตบริหารการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย). มหาวิทยาลัยสยาม. กรุงเทพฯ.
พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2554). พุทธสันติวิธี การบูรณาการหลักการและเครื่องมือจัดการความขัดแย้ง (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
พิเชษฐ์ คงศิลา และคณะ. (2562). บทบาทสำนักระงับข้อพิพาทกับการพัฒนาการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในศาลยุติธรรม. สืบค้น 26 พฤศจิกายน 2562, จาก http://elib.coj.go.th/Article/J5
พีรภาส วิบูลย์วัฒนกิจ. (2559). รูปแบบการใช้หลักจริต 6 เพื่อการไกล่เกลี่ยของผู้ประนีประนอมในศาลยุติธรรม (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา.
ศาลยุติธรรม. (2562). รายงานสถิติคดีของศาลทั่วราชอาณาจักร. สืบค้น 26 พฤศจิกายน 2562, จาก https://www.coj.go.th/th/page/item/index/id/2
อัครศักดิ์ จิตธรรมมา, (2555). การพัฒนาระบบไกล่เกลี่ยข้อพิพาทในศาลยุติธรรม. กรุงเทพมหานคร : สำนักส่งเสริมงานตุลาการ สำนักงานยุติธรรม.