Factors Effecting The Effectiveness of Sangha Administrators in The Temple Administration

Authors

  • Phrakrupalad Sthtisak Chaturapatpisut Burapha University

Keywords:

Factors, Effectiveness, Monastery Administration

Abstract

This article aims to analyze the factors influencing the monastery administration effectiveness. It is a documentary study in nature collecting data from documents and research works concerned 0f Sangha administrators, and educators in Humanities and Social Sciences. A content analysis is used to analyze data which found that the factors influencing the monastery administration effectiveness consisted of 1) internal factors: The Sangha administrator had to have a state of a clear knowledge about the powers and duties of the Sangha administrator, Buddhism history and general and surrounding situations, a state of Dharma on deeply understanding the doctrines and can disseminate the doctrines effectively, a state of dignity on good conducts and behaviors, patience, loving-kindness, and sacrifice, a state of administration on planning, project management, organizing work system/ work division, assignment, organization, personnel management, command diagnosis, job control, coordination, report, team work, and transparency in the monastery’s financial management; and 2) external factors:The Sangha administrator had to promote an education, management with usability and worthiness, environmental management within the monastery, training and preaching people, coordination with the Kingdom, social assistance, and public welfare education management.

References

คนึงนิตย์ จันทบุตร และสุบรรณ จันทบุตร. (2545). สถานะและบทบาทของพระพุทธศาสนาในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : กลุ่มประสานงานศาสนาเพื่อสังคม.

ทินพันธ์ นาคตะ. (2529). พระพุทธศาสนากับสังคมไทย. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

ธงชัย สันติวงษ์. (2554). ทฤษฎีองค์การและการออกแบบ. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

ประเวศ วะสี. (2539). พระสงฆ์กับการรู้เท่าทันสังคม .คู่มือพระสังฆาธิการ ว่าด้วยเรื่องการคณะสงฆ์และการพระศาสนา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์กรมศาสนา.

ปุระชัย เปี่ยมสมบูรณ์. (2545). การจัดระบบบริหารราชการจังหวัดแบบบูรณาการเพื่อพัฒนา. กรุงเทพฯ: สมาคมรัฐศาสตร์ แห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2546). บทบาทของสถาบันพระพุทธศาสนากับการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: เลี่ยงเชี่ยง.

พระมหาเสริมชัย ชยมงฺคโล. (2539). การบริหารวัด. กรุงเทพฯ: สถาบันพุทธภาวนาวิชชาธรรมกาย.

พระราชญาณวิสิฐ (เสริมชัย ชยมงฺคโล). (2549). คุณภาพชีวิตการทํางาน. กรุงเทพ ฯ : สุวีริยาสาส์น.

วีระพันธ์ เขมะนุเชษฐ์. (2559). ประสิทธิภาพ และประสิทธิผล. สืบค้น 20 พฤษภาคม 2562, จาก http://bankusayei.blogspot.com/2015/01/blog-post.html#comment-form.

สมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส (2540). นวโกวาท ฉบับประชาชน. กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย.

สมพงษ์ เกษมสิน. (2536). การบริหาร (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพ ฯ: ไทยวัฒนาพาณิชย์.

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2546). หลักการบริหารวัดสมัยใหม่. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการมหาเถรสมาคม.

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2554). คู่มือพระสังฆาธิการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการมหาเถรสมาคม.

Fiedler, F.E. (1967). A Theory of Leadership Effectiveness. New York: McGraw –Hill.

Seashore, S.E. & Yuchtman, E. (1967). Factorial Analysis of Organizational Performance. Administrative Sciences Quartery.

Steers, R.M. (1977). Organization Effectiveness. California: Goodyear Publishers Inc.

Downloads

Published

2021-01-06

How to Cite

Chaturapatpisut, P. S. (2021). Factors Effecting The Effectiveness of Sangha Administrators in The Temple Administration. Journal of MCU Humanities Review, 6(2), 351–365. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/human/article/view/243931