The Role of Dasacetiya (The Slave in Pagoda) with the Creation of a State Religion at Ancient Pagan, Myanmar

Authors

  • Thanarat Sa-Ard-Iam Graduate School, Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Surin Campus
  • Phrakhrupariyatvisuttikhun Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phrakhrupanyasudhammanites Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Role, Dasacetiya (the slave in Pagoda), Religious State, Pagan, Myanmar

Abstract

The three purposes of this academic article were: (1) to study the concept of slaves and slaves in the Buddhist pagodas (2) to study Pagan city, history, and importance and (3) to study the role of Buddhist pagoda slaves in Pagan. In this paper is used the documentary presentations from the primary sources namely; the Thai Tipitaka Mahachulalongkornrajavidyalaya edition 1 book namely Volume 28 and from secondary souses which there are 20 items, consisting of 13 academic books, 1 research report, 5 journals, and 1 electronic document. Presents descriptive analysis.

            The results found that the former Pagan capital city that flourished with the Buddhist civilization of Myanmar. In the past, Pagan has a governance structure that consists of (1) king (2) the ruler (myutugyi) and (3) slaves (kyun) and slaves which the owner dedicated to Buddhism called paya kyun. The slaves that the owner devoted to Buddhism was responsible for creating and preserving religious places called “Dasacetiya (the slave in pagoda)” in the state of the Pagan kingdom. With a unique state of religion which has Dasacetiya (the slave in pagoda)" as a mechanism of the creation of the state that has 5 elements, namely (1) creating a state identity with Buddhism, (2) eliminating heresy, (3) adhering to the triple gem, (4) create a feudalist system for contributing to the stability of the state and (5) decentralizing power in feudalism. Therefore, the Dasacetiya (the slave in pagoda) is the people who stand behind the golden pagoda in all over the Pagan field. These people, even though they have a low social status but they are still valuable for the creation of the Buddhist arts for the new generations to appreciate and deposited as a heritage for the civilization of Myanmar up until today.

References

เจษฎา ทองขาว และคณะ. (2542). พระพุทธศาสนากับศักดิ์ความเป็นมนุษย์: ท่าทีและการปฏิบัติต่อทาส. วารสารนิติสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 10(2), 90-91.

จำนงค์ ทองประเสริฐ. (2542). พระพุทธศาสนากับสังคมและการเมือง. กรุงเทพฯ: ต้นอ้อ 1999.

ทัศสภา อุมะวิชนี. (2557). การปะทะกันของแนวคิดอุดมการณ์สมัยใหม่ในงานประวัติศาสตร์ นิพนธ์ทาสยุคโบราณ. วารสารประวัติศาสตร์ ธรรมศาสตร์, 1(1), 12-57.

นวลจันทร์ คำปังสุ. (2551). เมียนมาร์. พิมพ์ครั้งที่ 3, กรุงเทพฯ: หน้าต่างสู่โลกกว้าง.

บุญเทียม พลายชมภู. (2549). เมียนมาร์: ประวัติศาสตร์ อารยธรรม และความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

บุญสืบ อินสาร, (2555). พจนานุกรมบาลี-ไทย ธรรมบทภาค 1-4 ร่วมฉลองจตุรมงคล, กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).

ประพันธ์ กุลวินิจฉัย. (2557). วิเคราะห์เรื่องพระพุทธรูปในฐานะปูชนียวัตถุของชาวพุทธ,วารสารวิจัยพุทธศาสตร Buddhist Research Journal, 1(1), 111.

พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระจันทบุรีนฤนาถ. (2537). ปทานุกรม บาลี ไทย อังกฤษ สันสกฤต (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2553). กาลานุกรม พระพุทธศาสนาในอารยธรรมโลก, นครปฐม: วัดญาณเวศวัน.

พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี ป.ธ.9). (2559). พจนานุกรมไทย-บาลี, กรุงเทพฯ: วัดราชโอรสารามราชวรวิหาร.

พระศรีคัมภีรญาณ. (2557). พจนานุกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (รายงานการวิจัย). สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พิพัฒน์ พสุธารชาติ. (2545). รัฐกับศาสนา บทความว่าด้วยอาณาจักร ศาสนจักร และเสรีภาพ. กรุงเทพฯ: ศยาม.

ภภพพล จันทร์วัฒนกุล. (2555). ประวัติศาสตร์และประวัติศาสตร์ศิลปะเมียนมาร์, กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มัลลิกา ภูระธน พระระพิน พุทฺธิสาโร. (2559). เมียนมาร์: พระอึดอัดที่วัดมนูหะ การสื่อสารทางการเมืองและตัวตน. วารสารพุทธศาสนาอาเซียนศึกษา, 1(1), 57-72.

วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. (2563). ทาส. สืบค้น 1 กุมภาพันธ์ 2562, จาก https://th.wikipedia.org/wiki/

วิรัช นิยมธรรม. (2551). คิดแบบเมียนมาร์ ว่าด้วยชาติและวีระบุรุษในตำราเรียน.มหาสารคาม: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สุธิดา ตันเลิศ. (2555), ข่า : ทาสในมณฑลลาวตะวันออกและมณฑลลาวตะวันออกเฉียงเหนือระหว่าง ค.ศ. 1779-1904. วารสารวิจิตรศิลป์, 3(2), 229-296.

หม่อง ทิน อ่อง. (2549). ประวัติศาสตร์เมียนมาร์. (เพ็ชรี สุมิตร, ผู้แปล) (พิมพ์ครั้งที่ 3).กรุงเทพฯ: มูลนิธิโตโยต้าแห่งประเทศไทย.

อัธยา โกมลกาญจน์. (2541). ประวัติศาสตร์อารยธรรมกรีก-โรมัน (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

Downloads

Published

2021-06-29

How to Cite

Sa-Ard-Iam, T., Phrakhrupariyatvisuttikhun, & Phrakhrupanyasudhammanites. (2021). The Role of Dasacetiya (The Slave in Pagoda) with the Creation of a State Religion at Ancient Pagan, Myanmar. Journal of MCU Humanities Review, 7(1), 407–424. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/human/article/view/242514