การสื่อสารเพื่อการจัดการความรู้ด้านการเกษตรก้าวหน้า
คำสำคัญ:
การสื่อสาร, การจัดการความรู้, การเกษตรก้าวหน้าบทคัดย่อ
การสื่อสารเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิต มนุษย์จำเป็นต้องติดต่อสื่อสารกันอยู่ตลอดเวลา การสื่อสารจึงเป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งนอกเหนือจากปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิตของมนุษย์ การสื่อสารมีบทบาทสำคัญต่อการดำเนินชีวิตของมนุษย์มาก การสื่อสารมีความสำคัญอย่างยิ่งในปัจจุบัน ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นยุคโลกาภิวัตน์ เป็นยุคของข้อมูลข่าวสาร การสื่อสารมีประโยชน์ทั้งในแง่บุคคลและสังคม การสื่อสารทำให้คนมีความรู้และโลกทัศน์ที่กว้างขวางขึ้น การสื่อสารเป็นกระบวนการที่ทำให้สังคมเจริญก้าวหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง ทำให้มนุษย์สามารถสืบทอดพัฒนา เรียนรู้ และรับรู้วัฒนธรรมของตนเองและสังคมได้
การสื่อสารเพื่อการจัดการความรู้ด้านการเกษตรก้าวหน้ามีความสำคัญในการพัฒนาภาคเกษตรให้มีประสิทธิภาพและยั่งยืน โดยสรุปแนวทาง ได้แก่ 1) การเรียนรู้และพัฒนา ส่งเสริมการเรียนรู้ผ่านการฝึกอบรมและสัมมนา เพื่อให้เกษตรกรได้เรียนรู้เทคนิคใหม่ ๆ และวิธีการเพาะปลูกที่ทันสมัย 2) การสร้างเครือข่าย การสร้างเครือข่ายระหว่างเกษตรกร นักวิจัย และผู้เชี่ยวชาญ ช่วยให้มีการแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ที่เป็นประโยชน์ 3) การถ่ายทอดเทคโนโลยี สนับสนุนการนำเทคโนโลยีใหม่ๆ มาใช้ในการเกษตร เพื่อเพิ่มผลผลิตและลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม 4) การสื่อสารข้อมูล ใช้ข้อมูลที่ถูกต้องและเป็นปัจจุบัน ในการวิเคราะห์และให้คำแนะนำแก่เกษตรกร เพื่อช่วยในการตัดสินใจ 5) การสร้างความตระหนักรู้สื่อสารเกี่ยวกับความสำคัญของการเกษตรยั่งยืนและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ เพื่อส่งเสริมให้เกษตรกรสามารถปรับตัวได้ 6) การมีส่วนร่วมของชุมชน เชื่อมโยงการสื่อสารกับชุมชน เพื่อให้ทุกคนมีส่วนร่วมในการพัฒนางานเกษตรกรรมนวัตกรรมใหม่ ๆ
References
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2559). แผนพัฒนาการเกษตรในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่12 (พ.ศ. 2560 - 2564). กรุงเทพฯ : สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร.
ชลัช กลิ่นอุบล. (2553). การจัดการความรู้และคุณลักษณะของชุมชนชาวนานักปฏิบัติเกษตรอินทรีย์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย. 30(1), 11-23.
ชัยนันท์ นันทพันธ์. (2560). ปัญหาการสื่อสารในสังคมและองค์การ. กรุงเทพมหานคร : โอ. เอส. พริ้นติ้งส์เฮาส์.
ประสพ เกรติกุล. (2555). การศึกษาสภาพปัญหาการจัดทำแผนปฏิบัติการประจำปีของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาบุรีรัมย์ เขต 2. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
รุจิรา จิตต์ตั้งตรง. (2557). กลยุทธ์สื่อบุคคลเพื่อสร้างเครือข่ายการสื่อสารอย่างมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาเกษตร อินทรีย์. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์และนวัตกรรม บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วันชัย มีชาติ. (2550). การบริหารองค์การ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพ ฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
วิรัช ลภิรัตนกุล. (2553). การประชาสัมพันธ์. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วีรายา อักกะโชติกุล. (2552). บทบาทของสื่อบุคคลในการส่งเสริมการรับรู้องค์กรนวัตกรรม. วิทยานิพนธ์ นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวาทวิทยา บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุเทน สวัสดิ์ทอง. (2555). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการสื่อสาร. ค้นเมื่อ กรกฎาคม 17, 2567 จาก https://so03.tcithaijo.org/index.php/humannstru62/article/view/269216/183443
Schramm. (1974). How communication works. In W., Schramm (Ed.), The process and effects on mass communication. Urbana, IL: University of Illinois.
Turban, et al. (2004). Electronic Commerce: A Managerial Perspective. Pearson Prentice Hall, Upper Sadd6le River.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
จรรยาบรรณผู้เขียนบทความ
ผู้เขียนบทความต้องรับรองว่าบทความนี้ไม่เคยตีพิมพ์ในวารสารใดหรือสิ่งพิมพ์อื่นๆ มาก่อน ต้องไม่คัดลอกผลงานผู้อื่นมาปรับแต่งเป็นบทความของตน และไม่ได้อยู่ระหว่างการเสนอเพื่อพิจารณาตีพิมพ์ อีกทั้งยอมรับหลักเกณฑ์การพิจารณาและการตรวจแก้ไขบทความต้นฉบับโดยกองบรรณาธิการวารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจพิจารณาทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิที่มีประสบการณ์และมีความเชี่ยวชาญตรงตามสาขาของบทความ ซึ่งผู้เขียนต้องแก้ไขตามคำแนะนำของผู้ทรงคุณวุฒิภายในระยะเวลาที่กำหนด หากไม่เป็นไปตามกำหนดกองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์และยกเลิกการตีพิมพ์โดยจะแจ้งให้ทราบต่อไป
ข้อความที่ปรากฏในบทความของวารสารนี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับวิทยาลัยนครราชสีมาแต่อย่างใด และกองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตรวจประเมินบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารของวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
