ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยเลือกจังหวัดสิบสองปันนา มณฑลยูนนาน ประเทศจีน เป็นแหล่งท่องเที่ยว
คำสำคัญ:
ปัจจัยท่องเที่ยว , แรงจูงใจ, แรงผลัก , แรงดึงดูดในการเชิงท่องเที่ยวบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาปัจจัยส่วนบุคคลของนักท่องเที่ยว (2) ระดับแรงจูงใจ (ด้านแรงผลัก กับด้านแรงดึงดูด) ที่ตัดสินใจเลือกเดินทางไปท่องเที่ยวสิบสองปันนา (3) เปรียบเทียบความแตกต่างของปัจจัยส่วนบุคคลกับแรงจูงใจของประชาชนชาวไทยที่ตัดสินใจเลือก และ (4) ปัจจัยส่วนบุคคลกับปัจจัยแรงจูงใจมีผลต่อชาวไทยที่ตัดสินใจเลือกเก็บรวบรวมข้อมูลโดยแจกแบบสอบถามให้ชาวไทยที่ตัดสินใจเลือกสิบสองปันนา เป็นแหล่งท่องเที่ยว จำนวน 400 ชุด ระหว่างกันยายนถึงธันวาคม 2566
ผลการศึกษาพบว่า
- ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย (ร้อยละ 50.25) อายุระหว่าง 31-40 ปี (ร้อยละ 31.5) สถานภาพสมรส (ร้อยละ 42.75) จบการศึกษาระดับปริญญาตรี (ร้อยละ 43.0) อาชีพค้าขาย/ ธุรกิจส่วนตัว (ร้อยละ 43.50) มีรายได้ 15,001-30,000 บาท (ร้อยละ 40.25) ส่วนใหญ่ไม่เคยไปเที่ยวสิบสองปันนา (ร้อยละ 79.75) มีรูปแบบการเดินทางไปกับทัวร์ กับ ครอบครัว/เพื่อน/ญาติ (ร้อยละ 44.0)
- แรงจูงใจด้านแรงผลักของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่ตัดสินใจเลือก โดยรวมอยู่ในระดับมาก (=3.90) แรงจูงใจด้านแรงดึงดูดของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่ตัดสินใจเลือกสิบสองปันนา โดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (=4.25) การตัดสินใจเลือกของนักท่องเที่ยวชาวไทย โดยรวมอยู่ในระดับมาก (=3.51)
- นักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีปัจจัยส่วนบุคคลที่แตกต่างกันมีแรงจูงใจในการตัดสินใจเลือกแตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
- ปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยแรงจูงใจด้านแรงผลักและปัจจัย แรงจูงใจ ด้านแรงดึงดูด ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกสิบสองปันนา เป็นแหล่งท่องเที่ยว อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ .05
ข้อมูลการวิจัยนี้เป็นประโยชน์แก่ผู้ที่เกี่ยวข้องกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการจัดการท่องเที่ยว เพื่อนําไปพัฒนาองค์กรให้สามารถให้สอดคล้องกับความต้องการของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่จะไปท่องเที่ยวได้
References
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.(2565). สถานการณ์การท่องเที่ยวในประเทศ. เข้าถึงได้จาก https://Tatreview magazine.com/article/situation2022-domestic/
กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2565.) ข้อมูลนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางไปต่างประเทศ.(Outbound Tourism). สืบค้นจาก
https://thailandtic.com/th/ graph/outbound/index.
ประยูร แสนสมัครและกมลทิพย์ คำใจ. (2565) .ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวไทยวิถีใหม่ของนักท่องเที่ยวชาวเชียงใหม่.วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 32(1) (มกราคม-มิถุนายน 2565) , 63-76.
ธวัลรัตน์ ญาณทศศิลป์. (2565).ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวไทยของพนักงานบริษัทเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร หลังสถานการณ์ COVID-19 ระบาดครั้งที่ 1.
น้ำฝน จันทร์นวล.(2565). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจของนักท่องเที่ยวชาวจีนที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทย. วารสารเทคโนภาคใต้.(หน้า 48-58).
นาตยา ขันคำกาศ. (2562). การตัดสินใจท่องเที่ยวต่างประเทศของนักท่องเที่ยวชาวไทย. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคําแหง.
วีรภัทร์ ดาวเรือง. (2564). ค่านิยมทางสังคมแรงจูงใจปัจจัยผลักและปัจจัยดึงของนักท่องเที่ยวชาวไทยทีมีอิทธิพลต่อความภักดีในการท่องเที่ยวจังหวัดอ่างทอง (วิทยานิพนธ์มหาวิทยาลัย ธุรกิจบัณฑิต)
สำนักงานเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). ลักษณะทางด้านประชากรศาสตร์. (2566) p.14-18 สืบค้นจาก https://www.nso.go.th/nsoweb/storage/survey_detail/2025/20241209_88327.pdf
สํานักงานสถิติมณฑลยูนนาน,2565). สถิตินักท่องเที่ยวในประเทศและต่างประเทศไปเที่ยว จังหวัดสิบสองปันนา(การเปิดเส้นทางท่องเที่ยว), สืบค้นจาก http://www.stats.yn.gov.cn/.
ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร ไทลื้อ. (2565). วัฒนธรรมไทลื้อ. สืบค้นจาก https://ethnicity.sac.or.th/database-ethnic/183/
Amin, I. & Santos, J. A. C. (2022). Tourist's Motivations to Travel: A Theoretical Perspective On the Existing Literature. Tourism and Hospitality Management, 24(1), 197-211.
Cochran, W.G. (1977). Sampling Techniques. 3d ed. New York: John Wiley and Sons Inc.
Klenosky, D. B. (2023). The pull of tourism destinations: A means–end investigation. Journal of Travel Research, 40, 385-395.
Goeldner,C.R.,& Ritchie, B.(2006). Tourism: Principles,Practices, Philosophies. John Wiley &Sons.
Taheri, B., & Arshed, N. (2020). Would you really recommend it? Antecedents of word-of-mouth in medical tourism. Tourism Management, 83, 104-209.ttps://doi.org/10.1016/j.tour man. 2020.104209.
Swarbrooke, J., & Horner, S. (2007). Consumer behaviour in tourism. Routledge.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
จรรยาบรรณผู้เขียนบทความ
ผู้เขียนบทความต้องรับรองว่าบทความนี้ไม่เคยตีพิมพ์ในวารสารใดหรือสิ่งพิมพ์อื่นๆ มาก่อน ต้องไม่คัดลอกผลงานผู้อื่นมาปรับแต่งเป็นบทความของตน และไม่ได้อยู่ระหว่างการเสนอเพื่อพิจารณาตีพิมพ์ อีกทั้งยอมรับหลักเกณฑ์การพิจารณาและการตรวจแก้ไขบทความต้นฉบับโดยกองบรรณาธิการวารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจพิจารณาทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิที่มีประสบการณ์และมีความเชี่ยวชาญตรงตามสาขาของบทความ ซึ่งผู้เขียนต้องแก้ไขตามคำแนะนำของผู้ทรงคุณวุฒิภายในระยะเวลาที่กำหนด หากไม่เป็นไปตามกำหนดกองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์และยกเลิกการตีพิมพ์โดยจะแจ้งให้ทราบต่อไป
ข้อความที่ปรากฏในบทความของวารสารนี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับวิทยาลัยนครราชสีมาแต่อย่างใด และกองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตรวจประเมินบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารของวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
