การศึกษาพฤติกรรมและแรงจูงใจจากการใช้สื่อออนไลน์ในการตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยวในพื้นที่อำเภอพบพระ จังหวัดตาก
คำสำคัญ:
พฤติกรรม , แรงจูงใจ, สื่อออนไลน์ , ท่องเที่ยว, อำเภอพบพระบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) พฤติกรรมการใช้สื่อออนไลน์ของนักท่องเที่ยว (2) แรงจูงใจในการใช้สื่อออนไลน์ที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยว และ (3) อิทธิพลของพฤติกรรมและแรงจูงใจจากการใช้สื่อออนไลน์ต่อการตัดสินใจเดินทางมาท่องเที่ยวในพื้นที่อำเภอพบพระ จังหวัดตาก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม ประชากรที่ใช้ในการศึกษา คือ นักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวในพื้นที่อำเภอพบพระ จำนวนกลุ่มตัวอย่าง 400 คน ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง และวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนาประกอบด้วยการแจกแจงความถี่ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต และ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติเชิงอ้างอิงใช้การวิเคราะห์การถดถอยแบบพหุคูณ
ผลการศึกษาพบว่า
- นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มีพฤติกรรมการใช้สื่อออนไลน์ในการค้นหาและเปิดรับข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับสถานที่ท่องเที่ยวโดยใช้ช่องทางออนไลน์ในการสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม รวมถึงการแลกเปลี่ยนประสบการณ์การท่องเที่ยวระหว่างกัน
- สื่อออนไลน์ช่วยให้ได้รับข้อมูลที่ถูกต้อง ครบถ้วน และสามารถเข้าถึงข้อมูลของสถานที่ท่องเที่ยวได้ง่าย ซึ่งจะเป็นแรงจูงใจให้นักท่องเที่ยวอยากเข้ามาค้นหาข้อมูลเพิ่มขึ้น โดยสื่อออนไลน์ จะช่วยเสริมสร้างภาพลักษณ์ การรับรู้ การติดตาม และช่วยสร้างแรงจูงใจที่ดีให้กับนักท่องเที่ยว
- พฤติกรรมการค้นหาข้อมูล พฤติกรรมการเปิดรับข้อมูล และ พฤติกรรมการเปิดรับประสบการณ์ รวมถึง แรงจูงใจในการใช้สื่อออนไลน์ มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในพื้นที่อำเภอพบพระ จังหวัดตาก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.01
References
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยว ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560 - 2564). คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ, สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
ครองรัตน์ ดุลลาพันธ์. (2561). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์และปัจจัยทางจิตที่พยากรณ์ ภาวะโรคซึมเศร้า. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพฯ.
จักกฤษณ์ กิตติทรัพย์เจริญ. (2560). ลักษณะของภาพถ่ายโฆษณาที่ส่งผลต่อทัศนคติของลูกค้าที่มีต่อภาพถ่าย โฆษณาขายสินค้าบนอินสตาแกรม กรณีศึกษา: กระเป๋าแฟชั่นที่ไม่ใช่สินค้าแบรนด์เนม. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชลิตา จังวิจิตรกุล. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการรับชมการถ่ายทอดสดออนไลน์ (Live Streaming). สารนิพนธ์นี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตร ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล.
ณัฐชา พุทธารักษ์สกุล. (2560). พฤติกรรมการท่องเที่ยว พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ และการใช้ประโยชน์ และความพึงพอใจในสื่อสังคมออนไลน์เพื่อการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวเจเนอเรชั้นซี. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา.
ณัฐณิชา ดวงขจี, สมนึก เอื้อจิระพงษ์พันธ์, และ นิยม กำลังดี. (2563). พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ และสมรรถนะการเป็นผู้ประกอบการของนักศึกษา. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ, 9(1), 10-21.
ดวงใจ จิวะคุณานันท์. (2561). อิทธิพลของ Reviewer ในสื่อออนไลน์กับการตัดสินใจเลือกเดินทาง ท่องเที่ยวในจังหวัดที่เป็นจุดหมายไปทางไหนประเทศไทย. การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ถิตรัตน์ พิมพ์พาภรณ์ และ วีระยุทธ พิมพาภรณ์. (2565). พฤติกรรมการใช้อินเทอร์เน็ตและการรับรู้ข้อมูลการท่องเที่ยวจากสื่อดิจิทัล ต่อความตั้งใจเดินทางท่องเที่ยว ในบทบาทของความเชื่อมั่นในข้อมูลทางอินเทอร์เน็ต. วารสารสหวิทยาการทางสังคม, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 5(1), 50-60.
บุญชม ศรีสะอาด. 2535. หลักการวิจัยเบื้องต้น. พิมพครั้งที่ 3 กรุงเทพ ฯ: สุวีริยาสาสน์.
บัญญัติ พิลา. (2559). แรงจูงใจในการเดินทาง ความน่าเชื่อถือของข้อมูล การสื่อสารปากต่อปาก แบบออนไลน์ ทัศนคติในการเดินทาง และการใช้สื่อสังคมออนไลน์ที่มีผล ต่อการตัดสินใจอิเล็กทรอนิกส์ (E-decision) เพื่อเลือกแหล่งท่องเที่ยวในประเทศไทยของผู้บริโภคในจังหวัดสระบุรี. ค้นคว้าอิสระเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาตามหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ประวิตร จันทร์อับ. (2561). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์และผลกระทบต่อนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายในจังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยานเรศวร.
ปิยะพร ธรรมชาติ และ สวัสดิ์ วรรณรัตน์. (2563). อิทธิพลของการบอกต่อผ่านอินเทอร์เน็ต (eWOM) และแรงจูงใจในการ ท่องเที่ยวต่อทัศนคติการเดินทางของนักท่องเที่ยวสูงอายุไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย. 5(1), 107 – 127.
ปรีดี นุกุลสมปรารถนา. (2567). รวมสถิติและ Insight สำคัญ ๆ ของคนไทยกับการใช้ Digital และ Social Media 2024. เข้าถึงได้จาก https://www.popticles.com/insight/thailand-digital-and-social-media-stats-2024/
พิมพา หิรัญกิตติ. (2552). การวิจัยการตลาด. กรุงเทพฯ: บริษัท ธรรมสาร จำกัด.
ภาสกร ศรีสุวรรณ และ ธีรพงษ์ วิริยานนท์. (2562). การพัฒนารูปแบบการสื่อสารผ่านสื่อ วิดีโอ ออนไลน์ เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะ ผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและ ขนาดย่อม. เข้าถึงได้จาก https://so04.tcithaijo.org/index.php/svittj/ article/download/213554/
สุวารินทร์ อินใส และ ณัฏฐกฤษฏิ์ เอกวรรณัง. (2565). อิทธิพลของสื่อประชาสัมพันธ์ที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการเดินทางไปท่องเที่ยวหมู่บ้านช้าง บ้านตากลาง จังหวัดสุรินทร์ของผู้มาเยือนชาวไทย. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 6(2), 137 – 150.
Ana Gvaramadze. (2022). Travel Motivations of Educational Tourists Arriving in Georgia. European Scientific Journal, 18(12), 28-38.
Cohen, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research methods in education. London: Routledge.
Hair, J., Black, W., Babin, B., Anderson, R., & Tatham, R. (2006). Multivariate Data Analysis (6th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.
Huitt, W. (2001). Motivation to Learn: an overview. http://chiron.valdosta.edu/whuitt/col/ motivation/motivate.html (accessed January 7, 2009).
Kioumars, P. (2007). Product development decision support system customer-based. Journal of Industrial and Systems Engineering, 1(1), 56-69.
Magasic, M. & Gretzel, U. (2020). Travel connectivity. SAGE Journals, 20(1), 3-26.
Simon H.A. (1997). Administrative Behavior (4th expanded edition; first edition 1947), The Free Press, N.Y.
Simon Kemp. (2024). Digital 2024; Thailand. https://datareportal.com/reports/digital-2024-thailand.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
จรรยาบรรณผู้เขียนบทความ
ผู้เขียนบทความต้องรับรองว่าบทความนี้ไม่เคยตีพิมพ์ในวารสารใดหรือสิ่งพิมพ์อื่นๆ มาก่อน ต้องไม่คัดลอกผลงานผู้อื่นมาปรับแต่งเป็นบทความของตน และไม่ได้อยู่ระหว่างการเสนอเพื่อพิจารณาตีพิมพ์ อีกทั้งยอมรับหลักเกณฑ์การพิจารณาและการตรวจแก้ไขบทความต้นฉบับโดยกองบรรณาธิการวารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจพิจารณาทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิที่มีประสบการณ์และมีความเชี่ยวชาญตรงตามสาขาของบทความ ซึ่งผู้เขียนต้องแก้ไขตามคำแนะนำของผู้ทรงคุณวุฒิภายในระยะเวลาที่กำหนด หากไม่เป็นไปตามกำหนดกองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์และยกเลิกการตีพิมพ์โดยจะแจ้งให้ทราบต่อไป
ข้อความที่ปรากฏในบทความของวารสารนี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับวิทยาลัยนครราชสีมาแต่อย่างใด และกองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตรวจประเมินบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารของวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
