การประเมินศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงอาหารในจังหวัดเชียงราย ภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจ BCG
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์ของการวิจัยเรื่องการประเมินศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงอาหารในจังหวัดเชียงรายภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจ BCG. 1) เพื่อประเมินศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงอาหารของจังหวัดเชียงรายภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจ BCG และ 2) เพื่อศึกษาลักษณะและรูปแบบของการท่องเที่ยวเชิงอาหารที่เหมาะสมกับจังหวัดเชียงราย ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) แบบมีโครงสร้าง (Constructed Interview) เป็นเครื่องมือในการรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างซึ่งประกอบด้วยผู้แทนจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยวทั้งราชการและเอกชน นักวิชาการด้านการท่องเที่ยวและด้านอาหารและนักท่องเที่ยว โดยใช้การสุ่มตัวอย่างแบบจำเพาะเจาะจง (Purposive Sampling) ผลการศึกษาพบว่าจังหวัดเชียงรายมีศักยภาพในการเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอาหารภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจ BCG ทั้งนี้ด้วยศักยภาพของการเป็นจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของประเทศ การมีทำเลที่ตั้งที่ดี มีความหลากหลายของทรัพยากรทางการท่องเที่ยวทั้งประเภทธรรมชาติ ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต ความหลากหลายทางชาติพันธุ์ โดยเฉพาะอัตลักษณ์และความโดดเด่นของรสชาติอาหารพื้นถิ่นแบบดั้งเดิม การเป็นแหล่งผลิตวัตถุดิบและส่วนประกอบในการประกอบอาหารและเครื่องดื่มที่มีชื่อเสียง เช่น ชา กาแฟ ซึ่งกระจายในพื้นที่ต่าง ๆ ของจังหวัดเชียงรายซึ่งสามารถเชื่อมโยงเป็นเส้นทางท่องเที่ยว มีร้านอาหารพื้นถิ่นกระจายตามแหล่งท่องเที่ยวต่าง ๆ ในด้านลักษณะและรูปแบบของการท่องเที่ยวเชิงอาหารพบว่า
การจัดการท่องเที่ยวโดยเน้นการมีส่วนร่วมของชุมชนและประชาชนในท้องถิ่นได้แก่การท่องเที่ยวชุมชน การท่องเที่ยวเชิงเกษตร การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน เป็นลักษณะและรูปแบบของการท่องเที่ยวเชิงอาหารภายใต้แนวคิดเศรษฐกิจแบบ BCG ที่เหมาะสมกับจังหวัดเชียงราย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สถิติการท่องเที่ยว. สืบค้น 27 มีนาคม 2566. จาก https:// www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=411.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2565). การท่องเที่ยวเมืองรอง. สืบค้น 27 มีนาคม 2566. จาก ttps://www.tat.or.th/th.
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ.
ชาย โพธิสิตา. (2564). การวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: บริษัท อัมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
ณัฎฐกานต์ พฤกษ์สรนันทน์, จุฑามาศ วิศาลสิงห์, และฐานกาญจน์ วงศ์วิศิษฎ์ศิลป์. (2561). แนวทางการสอดประสานวิถีไทยและภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่ห่วงโซ่อาหาร เพื่อเพิ่มคุณค่าและมูลค่าการท่องเที่ยว. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลําปาง, 10(2), 169-182.
ดรรชนี เอมพันธุ์. (2549). หลักนันทนาการและการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: คณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ภัทรพร พันธุรี. (2558). การจัดกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงอาหาร โดยผ่านประสบการณ์ของนักท่องเที่ยวในประเทศไทย. JOURNAL OF SOUTHERN TECHNOLOGY, 8(2), 27-38
ราชบัณฑิตยสถาน. (2558). พจนานุกรมศัพท์ศึกษาศาสตร์ร่วมสมัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานราชบัณฑิตยสถาน.
ศรีสมร คงพันธุ์. (2565). ของกิ๋นแม่อุ้ย ข้าวงาย ข้าวตอน ข้าวแลง อาหารเหนือลำ (อร่อย) ทุกมื้อ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ ส.ส.ส.ส..
สถาบันอาหารไทย. (2566). Soft power อาหารไทย เดินอย่างไรให้ได้ประโยชน์. สืบค้น 27 มีนาคม 2566. จาก https://fic.nfi.or.th/hot_issue_detail.php?smid=2611.
สุปรียา ภูผาลา และจารุวรรณ แดงบุปผา. (2565). การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวเชิงอาหารโดยชุมชนในประเทศไทย. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ. 8(1), 286-304.
เสงี่ยม บุญพัฒน์, ขวัญฤทัย ครองยุติ, อรวรรณ บุญพัฒน์, และญาณัท ศิริสาร. (2564). การประเมินความพึงพอใจและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวต่องานเทศกาลชิมชา ซากุระงาม วัฒนธรรมชนเผ่าและกาแฟดอยแม่สลอง ครั้งที่ 24 จังหวัดเชียงราย. วารสารบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 4(3), 115-131.
เสงี่ยม บุญพัฒน์. (2564). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการท่องเที่ยว. เชียงราย: สำนักวิชาการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
A. Balderas-Cejudo., I.Patterson and G.W.Leeson. (2019). Senior Foodies: A developing niche market in gastronomic tourism. International Journal of Gastronomy and Food Science. Retrieved October 12, 2022. from https://doi.org/10.1016/j.jdmn .2019.100152.
Amare Wondirad., Yihalem Kebete and Ying Li. (2021). Culinary tourism as a driver of regional economic development and socio-cultural revitalization: Evidence from Amhara National Regional State, Ethiopia. Journal of Destination Marketing & Management. Retrieved October 12, 2022, from https://doi.org/ 10.1016/j.jdmn.2020.100482.
Boonpat O., Boonpat S., Srithong P., Chuminthachak S., Yolthasart S., Utchaya N., and Saokham M. (2023). Creating Local Food for Health Tourism by Ban Nong O community, Mae Chan District, Chiang Rai Province. Kasetsart Journal of Social Sciences, 44(4): 1229–1238. for local endeavor. Retrieved March 24, 2023. from https://www.unesco.org/new/ fileadmin/MULTIMEDIA/HQ/CLT/pdf/Creative_cities-broucher_en.pdf.
G. Mehul Krishna Kumar. (2019). Gastronomic tourism - A way of supplementing tourism in the Andaman & Nicobar Islands. International Journal of Gastronomy and Food Science. Retrieved October 12, 2023. from https://doi.org/10.1016/j.ijgfs. 2019.100139.
Harrington, R. J., & Ottenbacher, M. C. (2010). Culinary tourism - A case study of the gastronomic capital. Journal of Culinary Science & Technology, 8(1), 14-32.
Jose Antonio Folgado-Fernandez, Ana Maria Campon-Cerro and Jose Manuel Hernandez-Mogollon (2019). Potential of olive oil tourism in promotin local quality food products: A case study of the region of Extremadura, Spain. Heliyon. Retrieved October 12, 2023. from https://doi.org/10.1016/j.heliyon.2019.e02653.
Maria Bonaventura Forleo and Graziella Benedetto. (2020). Creative Cities of Gastronomy: Towards relationship between city and countryside. International Journal of Gastronomy and Food Science. Retrieved October 12, 2023. from https:// doi.org/10.1016/j.ijgfs.2020.100247.
Marzia Ingrassia., Claudio Bellia., Chiara Giurdanella., Pietro Columba and Stefania Chironi. (2022). Digital Influencers, Food and Tourism–A New Model of Open Innovation for Businesses in the Ho.Re.Ca.Sector. Journal of Open Innovation Technology, Market, and Complexity. Retrieved October 12, 2023. from https://doi.org/ 10.3390/joitmc.8010050.
Mitchel Hall, Cl, Sharples, L., Mitchel, R., Macionis, N., Cambourne, B., (2003). Food Tourism Around the World: Development, Management and Markets. USA. Burligton: Elsevier Ltd.
National Geographic Thailand. (2566). ท่องไปในเส้นทางสายอาหารและการกินแห่งดินแดนอาเซียนผ่าน การท่องเที่ยวเชิงอาหาร. สืบค้น 9 มีนาคม 2566. จาก https://ngthai.Com /news-activity/20864/gastronomy/.
TAT Academy. (2566). จาก BCG Model สู่ BCG Tourism เติมส่วนผสมความยั่งยืนลงในการท่องเที่ยวอาหาร–ชุมชน–สุขภาพ. สืบค้น 15 มีนาคม 2566. จากhttps://www.bcg.in.th/ data-center/articles/bcg-tourism/.
UNESCO Creative Cities Network. (2016). The Creative Cities Network: a global platform
Unilever Food Solution. (2566). เทรนด์อาหารกำลังมาแรงปี 2022: อาหารเชิงท่องเที่ยว. Retrieved March 9, 2023. From https://www.unileverfoodsolutions.co.th/th/ chef-inspiration/trendwatch/trend3-gastronomy-tourism.html.
UNWTO. (2020). 11 International tourism expected to decline over 70% in 2020, back to levels of 30 years ago. Retrieved March 20, 2023. From https://www.e-unwto.org/doi/epdf/10.18111/wtobarometereng.2020.18.1.7.
Yener Ogan and Muhabbet Celik. (2023). A gastronomic product in Turkish culinary culture: A sesearch on Yozgat Canak cheese. International Journal of Gastronomy and Food Science. Retrieved March 20, 2023. From https://doi.org /10.1016/h,uhgfs.2022.100650.
