พฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยวในการเดินทางท่องเที่ยวจังหวัดสงขลา หลังวิกฤติโควิด-19
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวในการเดินทางท่องเที่ยวจังหวัดสงขลา หลังวิกฤติโควิด-19 และ 2) ศึกษาความต้องการของนักท่องเที่ยวในการเดินทางท่องเที่ยวจังหวัดสงขลา หลังวิกฤติโควิด-19 เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามรวบรวมข้อมูลจากนักท่องเที่ยวจำนวน 400 ชุด ด้วยการสุ่มแบบง่าย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว
ผลการวิจัยพบว่า 1) พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เลือกเดินทางเพื่อท่องเที่ยวหรือเพื่อพักผ่อนในวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ก่อนการเดินทางรับทราบข้อมูลจากสื่อออนไลน์ประเภทต่าง ๆ เช่น เฟสบุ๊ก อินตราแกรม เลือกที่พักประเภทรีสอร์ทหรือโรงแรม ระยะเวลาในการพักแรม 2 คืน มีค่าใช้จ่ายในการเดินทางเฉลี่ยต่อคนต่อวัน 1,000–2,000 บาท และเลือกใช้รถยนต์ส่วนตัวเป็นยานพาหนะ ในการเดินทาง 2) ความต้องการของนักท่องเที่ยวในการเดินทางท่องเที่ยว โดยนักท่องเที่ยว มีความพึงพอใจกับสถานประกอบการที่มีการพัฒนารูปแบบการบริการในด้านผลิตภาพและคุณภาพ การบริการ ด้านกระบวนการ ด้านการจัดจำหน่าย ด้านลักษณะทางกายภาพ ด้านบุคลากร ด้านการส่งเสริมการตลาด ด้านผลิตภัณฑ์ และด้านราคา ในระดับมากตามลำดับ ซึ่งจังหวัดสงขลามีความพร้อมของการบริการด้านการท่องเที่ยวที่หลากหลาย สามารถสร้างประสบการณ์ที่น่าพอใจแก่นักท่องเที่ยว คุณภาพของสินค้าและราคาค่าบริการมีความเหมาะสมกับภาวะเศรษฐกิจในยุคโควิด-19 ทั้งนี้ นักท่องเที่ยวมีความต้องการให้สถานประกอบการใช้สื่อโชเชียลมีเดีย เช่น เฟสบุ๊ก อินตราแกรม ในการแนะนำสินค้าและบริการ ปฏิบัติตามมาตรฐาน SHA เพื่อสร้างความมั่นใจให้แก่ผู้ใช้บริการ และเปิดรับช่องทางการชำระเงินในรูปแบบออนไลน์ เช่น ผ่านบัญชีธนาคาร พร้อมเพย์ เป็นต้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2556). การวิเคราะห์สถิติ : สถิติสำหรับการบริหารและวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 14). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กรวรรณ สังขกร และคณะ. (2555). การประเมินศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวแบบ Slow Tourism ในภาคเหนือตอนบนที่เหมาะสมกับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุ. เชียงใหม่: สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
จรัสนันท์ สิทธิเจริญ. (2550). พฤติกรรมการท่องเที่ยวในภาคเหนือของนักท่องเที่ยวชาวไทย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่: เชียงใหม่.
ชนันรัตน์ ชุดไธสง. (2560). การปรับตัวของประชาชนในเหตุการณ์ความไม่สงบเขตพื้นที่เซฟตี้โซนถนนรวมมิตร จังหวัดยะลา. สืบค้น 7 สิงหาคม 2563. จาก http://kb.psu.ac.th/psukb/ bitstream/2016/12480/1/420443.pdf.
ชวัลนุช อุทยาน. (2562). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. สืบค้น 1 ธันวาคม 2563. จาก https://touristbe haviour.wordpress.com/1/.
ฐิติวัลคุ์ สอนนา. (2553). ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว. สืบค้น 10 สิงหาคม 2563. จาก http://pat-po1. blogspot.com/2010/05/blog-post_3342.html.
ดารา ทีปะปาล. (2542). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพมหานคร: สถาบันราชภัฏสมเด็จเจ้าพระยา.
เถกิงศักดิ์ ชัยชาญ. (2556). การพัฒนาคุณภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในภาคตะวันออกเฉียงเหนือสืบค้น 10 สิงหาคม 2563.จาก file:///C:/Users/%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0% B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%93/Downloads/Fulltext%20(1).pdf.
นุชนาถ สุวรรณประทีป. (2558). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการปรับตัวของผู้สูงอายุโรคหัวใจขาดเลือด. สืบค้น 7 สิงหาคม 2563. จาก http://digital_collect.lib.buu.ac.th/dcms/files/529 21190.pdf.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา และพรภัทรวดี วงศ์ปันทะนัน. (2557). จิตวิทยาและคุณภาพบริการท่องเที่ยว. นนทบุรี: เฟริ์นข้าหลวง.
ปัญญา ธีรวิทยเลิศ. (2545). ประเภทและขั้นตอนการวิจัย. วารสารการวิจัยราชภัฎเพชรบุรี, 1(1), 16.
ประชาชาติธุรกิจ. (2563). โควิดทรานส์ฟอร์ม เที่ยวไทย ธุรกิจ (ต้อง) พร้อมเปลี่ยนแปลง. สืบค้น 13พฤษภาคม 2563. จาก https://www.prachachat.net/tourism/news-454147.
ศูนย์ส่งเสริมอุตสาหกรรมภาคที่ 11. (2561). ข้อมูลจังหวัดสงขลา. สืบค้น 13 พฤษภาคม 2563. จาก https://ipc11.dip.go.th/th.
สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดสงขลา. (2562). จำนวนนักท่องเที่ยว/รายได้จากการท่องเที่ยว. สืบค้น 13 พฤษภาคม 2563. จาก https://songkhla.mots.go.th/.
Kolter, Phillip. (2003). Marketing Management. (11th ed). Upper Saddle River, New Jersey: Prentice-Hall.
