กลยุทธ์การต่อรองกับโครงสร้างสังคมของแม่ที่มีลูกพิการ ภายใต้ประสบการณ์ที่เกี่ยวกับ “สามี”
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประสบการณ์ที่เกี่ยวกับสามีของแม่ที่มีลูกพิการ 2) เพื่อวิเคราะห์กลยุทธ์ในการต่อรองกับโครงสร้างสังคมของแม่ที่มีลูกพิการภายใต้ประสบการณ์ ที่เกี่ยวกับสามีโดยเลือกใช้วิธีวิทยาแนววิธีการวิจัยเรื่องเล่าภายใต้กระบวนทัศน์สร้างสรรค์นิยมในบริบทของชีวิตประจำวัน โดยใช้การสนทนาเพื่อเล่าเรื่องในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการวิเคราะห์เพื่อสร้างเรื่องเล่าผลการศึกษาวิจัยพบว่า ประสบการณ์ที่เกี่ยวกับสามีของแม่ที่มีลูกพิการแบ่งได้เป็นประสบการณ์ 2 แบบ แบบที่ 1 ประสบการณ์ที่เกี่ยวกับสามีก่อนพบว่าลูกพิการแบบที่ 2 ประสบการณ์ที่เกี่ยวกับสามีหลังมีลูกพิการสำหรับกลยุทธ์ในการต่อรองกับโครงสร้างสังคมของแม่ที่มีลูกพิการภายใต้ประสบการณ์ที่เกี่ยวกับสามีได้แก่ (1) กลยุทธ์กับสามี 2 กลยุทธ์ ได้แก่ การใช้ความขยันสยบพฤติกรรมร้าย ๆ ของสามีและการให้สามีออกจากงานมาเลี้ยงลูกพิการ (2) กลยุทธ์กับญาติสามี 3) กลยุทธ์กับคนรอบข้าง นอกจากนี้ยังค้นพบว่า ไม่มีสถานการณ์ใดที่แม่ไม่สามารถต่อรองกับโครงสร้างสังคม ไม่ว่าแม่จะมีประสบการณ์ที่เกี่ยวกับสามีแบบใดก็ตาม แม่สามารถจัดการและต่อรองกับโครงสร้างสังคมได้เสมอ แม้การต่อรองนั้นจะอยู่ภายใต้การสนับสนุนจากสามี ญาติสามี และคนรอบข้างหรือไม่ก็ตาม การได้มาซึ่งสิ่งเหล่านี้แม่จำเป็นต้องใช้กลยุทธ์การเคลื่อนย้ายทรัพยากรเพื่อการได้มาซึ่งคุณภาพชีวิตของลูกพิการภายใต้สภาพแวดล้อมที่เป็นอยู่
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
นันทกา สวัสดิพานิช, บุศรา ชัยทัศน์ และอาทิติยา แดงสมบูรณ์. (2564). ปัญหาการดูแลสุขภาพและการเข้าถึงบริการสุขภาพของเด็กที่มีความพิการบนใบหน้าและกะโหลกศีรษะแต่กำเนิด: การรับรู้ของผู้ดูแล. วารสารสภาการพยาบาล, 36(2), 110-126.
ปาลิตา ผลประดับเพ็ชร. (2561). ความเป็นแม่ในหนังสือการเตรียมความพร้อม. วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15(2), 45-58.
ภัทรพรรณ ทำดี. (2564). มองรอบทิศกับชีวิตและสุขภาพของผู้หญิง: แนวทางในการส่งเสริมการเข้าถึงบริการสุขภาพ. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 47(2), 7-29.
สำนักงานส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการ. (2550). ระเบียบคณะกรรมการส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการแห่งชาติ ว่าด้วยหลักเกณฑ์และวิธีการปรับสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยให้แก่คนพิการ การมีผู้ช่วยคนพิการ การช่วยเหลือคนพิการที่ไม่มีผู้ดูแล และสิทธิของผู้ดูแลคนพิการ พ.ศ. 2552. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. (2564). แนวทางการพัฒนาคุณภาพเด็กพิการสำหรับผู้ปกครองที่มารับบริการภายในศูนย์การศึกษาพิเศษ. สืบค้น 1 พฤศจิกายน 2565, จาก shorturl.asia/8aLv9.
อรุณรัตน์ ศรีจันทรนิตย์ และวัลยา ธรรมพนิชวัฒน์. (2561). ประสบการณ์ของมารดาที่มีบุตรได้รับการผ่าตัดหัวใจ: การวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารสภาการพยาบาล, 33(1), 74-88.
อุไร ไชยเสน และสมสุข หินวิมาน. (2561). การประกอบสร้างมายาคติความเป็นแม่ของ “แม่ที่เบี่ยงเบน” และ “ผู้เลี้ยงดูประหนึ่งแม่” ในละครโทรทัศน์. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 12(1), 43-76.
Biernacki, P. and Waldorf, D. (1981). Snowball Sampling: Problems and Techniques of Chain Referral Sampling. Sociological Methods & Research, 10(2), 141-163.
Bold, C. (2012). Using Narrative in Research. London: SAGE Publications.
Charmaz, K. (2006). Constructing Grounded Theory: A Practical Guide through Qualitative Analysis. London: Sage Publications.
Giddens, A. (1984). The constitution of society: Outline of the theory of Structions. Cambridge: Polity Press.
Glaser, B. G. & Strauss, A. L. (1967). The Discovery of Grounded Theory. Strategies for Qualitative Research. Chicago: Aldine.
Michael, Y. W., Pal, J., Asmund, H. and Idunn, B.(2022). Impact of child disability on parental employment and labour income: a quasi-experimental study of parents of children with disabilities in Norway. BMC Public Health. Retrieved January 20, 2023. from https://bmcpublichealth.biomedcentral.com/articles/10.1186/ s128 89-022-14195-5.
Tulare, W. P. and Carol R. S. (2018). Mothers as “Others”: Identity of Mothers of Children with Disabilities and Adult Education Discourse. (Adult Education Research Conference). Canada: University of Victoria.
