ผลของสมาธิบำบัดแบบ SKT ต่อการลดระดับน้ำตาลในเลือดของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของการทําสมาธิบําบัดแบบSKT ต่อการลดระดับนํ้าตาลในเลือดของกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวาน
แบบวิจัย: งานวิจัยกึ่งทดลองQuasi Experimental Research แบบPre-Post Test Control Group Design
วัสดุและวิธีการ: กลุ่มตัวอย่างแบ่งเป็น 2 กลุ่มตามความสะดวกโดยเป็นกลุ่มทดลอง 25 คนกลุ่มควบคุม 22 คนกลุ่มทดลองปฏิบัติสมาธิบําบัดแบบSKT เทคนิคที่ 1 และ 2 เป็นระยะเวลาทั้งสิ้น 24 สัปดาห์โดยกลุ่มควบคุมได้รับความรู้และคําแนะนําการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมเหมือนกับกลุ่มทดลองเก็บรวบรวมข้อมูลโดยแบบสอบถามแบบทดสอบความรู้และระดับนํ้าตาลในเลือดจากการตรวจเลือดfasting blood sugar ของโรงพยาบาลอุดรธานี
ผลการศึกษา: วิจัยพบว่าค่าเฉลี่ยระดับนํ้าตาลในเลือดของกลุ่มทดลองหลังการปฏิบัติสมาธิบําบัดแบบSKT (mean = 93.14, +/-SD = 10.08) ตํ่ากว่าก่อนทดลอง (mean = 109.9, +/-SD = 7.66) แตกต่างอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ < 0.01 และเมื่อเปรียบเทียบหลังทดลองระหว่างกลุ่มพบว่ากลุ่มทดลองมีระดับนํ้าตาลเฉลี่ย (mean = 93.14, +/-SD = 10.08) ตํ่ากว่ากลุ่มควบคุม(mean = 105.5, +/-SD = 8.41) แตกต่างอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ < 0.01
สรุป: การปฏิบัติสมาธิบําบัดSKT สามารถช่วยลดระดับนํ้าตาลในกลุ่มเสี่ยงโรคเบาหวานได้
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร PCFM ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยหรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ลงในวารสาร PCFM ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร PCFM หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสาร PCFM ก่อนเท่านั้น
References
2. สมาคมโรคเบาหวานแห่งประเทศไทยฯ. แนวทางเวชปฏิบัติสำหรับโรคเบาหวาน. กรุงเทพมหานคร: หจก.อรุณการพิมพ์., 2557.
3. Heianza, Yoriko, Shigeko Hara, Yasuji Arase, Kazumi Saito, Kazuya Fujiwara, Hiroshi Tsuji, Satoru Kodama, et al. “HbA1c 5·7-6·4% and Impaired Fasting Plasma Glucose for Diagnosis of Prediabetes and Risk of Progression to Diabetes in Japan (TOPICS 3): A Longitudinal Cohort Study.” Lancet (London, England) 378, no. 9786 (July 9, 2011): 147–55.
4. Vojta, Deneen, Jeanne De Sa, Ted Prospect, and Simon Stevens. “Effective Interventions for Stemming the Growing Crisis of Diabetes and Prediabetes: A National Payer’s Perspective.” Health Affairs (Project Hope) 31, no. 1 (January 2012): 20–26.
5. Tuso, Phillip. “Prediabetes and Lifestyle Modification: Time to Prevent a Preventable Disease.” The Permanente Journal 18, no. 3 (2014): 88–93.
6. “รายงานการสำรวจสุขภาพประชาชนไทยโดยการตรวจร่างกาย ครั้งที่ 4 พ.ศ. 2551-2 | Resource Center ศูนย์บริการข้อมูล สสส.”
7. วนทนีย์ เกรียงสินยศ. โภชนาการกับเบาหวาน. Vol. 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สารคดี, 2551.
8. Norris Susan L., Joseph Lau, S. Jay Smith, Christopher H. Schmid, and Michael M. Engelgau. “Self-Management Education for Adults with Type 2 Diabetes: A Meta-Analysis of the Effect on Glycemic Control.” Diabetes Care 25, no. 7 (July 2002): 1159–71.
9. Chao Mengyao, Chunyan Wang, and Xiaosheng Dong. “The Effect of Tai Chi on Type 2 Diabetes Mellitus: Meta-Analysis.” Journal of Diabetes Research 2018 .
10. ศิริลักษณ์ โพธิ์สุยะ. “ผลของการออกกำลังกายแบบไท่ จี๋ ซี่กงต่อระดับไกลโคไซเลทฮีโมโกลบิน ของผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2 Effect of Tai Chi Qigong exercise on glycosylated hemoglobin level among the elderly with type 2 disbetes, (2548).
11. วรัญญากรณ์ โนใจ, เอกพันธ์ คำภีระ, เฉลิมพล ก๋าใจ. “ผลของการปฏิบัติสมาธิบำบัดเพื่อการเยียวยาแบบ SKT ต่อระดับน้ำตาลในเลือดของกลุ่มเสี่ยงเบาหวาน.” วารสารพยาบาลทหารบก 19, no. 3 (กันยายน-ธันวาคม 2561): 175-84.
12. Atikarn Gainey, Thep Himathongkam, and Hirofumi Tanaka. “Effects of Buddhist Walking Meditation on Glycemic Control and Vascular Function in Patients with Type 2 Diabetes.” Complementary Therapies in Medicine 26 (June 2016): 92–97.
13. Soo Lee, Myeong, Tae-Young Choi, and Hyun-Ja Lim. “Tai Chi for Management of Type 2 Diabetes Mellitus: A Systematic Review” 17, no. 10 (October 2011): 789–93.
14. Yan J.H., Gu W.J., and Pan L. “Lack of Evidence on Tai Chi-Related Effects in Patients with Type 2 Diabetes Mellitus: A Meta-Analysis.” Experimental and Clinical Endocrinology Diabetes 121, no. 5 (2013): 266–71.
15. สมพร กันทรดุษฎี เตรียมชัยศรี, การปฏิบัติสมาธิเพื่อเยียวยาสุขภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก, 2552.
16. Bishop, Felicity L., Romy Lauche, Holger Cramer, Jonquil W. Pinto, Brenda Leung, Helen Hall, Matthew Leach, et al. “Health Behavior Change and Complementary Medicine Use: National Health Interview Survey 2012.” Medicina (Kaunas, Lithuania) 55, no. 10 (September 24, 2019).
17. Hawk, Cheryl, Harrison Ndetan, and Marion Willard Evans. “Potential Role of Complementary and Alternative Health Care Providers in Chronic Disease Prevention and Health Promotion: An Analysis of National Health Interview Survey Data.” Preventive Medicine 54, no. 1 (January 2012): 18–22.
18. Zowgar, Asim M., Muhammad I. Siddiqui, and Khalid M. Alattas. “Level of Diabetes Knowledge among Adult Patients with Diabetes Using Diabetes Knowledge Test.” Saudi Medical Journal 39, no. 2 (February 2018): 161–68.
19. Mufunda, Esther, Kerstin Wikby, Albin Björn, and Katarina Hjelm. “Level and Determinants of Diabetes Knowledge in Patients with Diabetes in Zimbabwe: A Cross-Sectional Study.” The Pan African Medical Journal 13 (2012): 78.
20. Fenwick, Eva K., Jing Xie, Gwyn Rees, Robert P. Finger, and Ecosse L. Lamoureux. “Factors Associated with Knowledge of Diabetes in Patients with Type 2 Diabetes Using the Diabetes Knowledge Test Validated with Rasch Analysis.” PloS One 8, no. 12 (2013): e80593.
21. Poulimeneas, Dimitrios, Maria G. Grammatikopoulou, Vasiliki Bougioukli, Parthena Iosifidou, Maria F. Vasiloglou, Maria-Assimina Gerama, Dimitrios Mitsos, Ioanna Chrysanthakopoulou, Maria Tsigga, and Kyriakos Kazakos. “Diabetes Knowledge among Greek Type 2 Diabetes Mellitus Patients.” Endocrinologia Y Nutricion: Organo De La Sociedad Espanola De Endocrinologia Y Nutricion 63, no. 7 (September 2016): 320–26.