COMPONENTS OF TRAVELING TO CHAO SAM PHRAYA NATIONAL MUSEUM PHRA NAKHON SI AYUTTHAYA
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this study were to 1) Study the elements of traveling to the Chao Sam Phraya National Museum, Phra Nakhon Si Ayutthaya, 2) Compare the elements of travel according to the personal factors of tourists visiting Chao Sam Phraya National Museum. Phra Nakhon Si Ayutthaya. The sample was a Thai tourists visiting the Chao Sam Phraya National Museum in Phra Nakhon Si Ayutthaya. 400 people. The tool used is a questionnaire. Test the instrument by checking the content fidelity (IOC) and confidence values. Statistics used to analyze the data include percentage values, averages, standard deviations, and F-Test or Anova values. The results showed that the majority were females, aged 21-30 years, bachelor's degree, single status, and student occupation. Monthly income less than 15,000 baht. Comments on the elements of the trip to Chao Sam Phraya National Museum, Ayutthaya Overall, it's very level. When considered on a case-by-side basis, it was found that the attractiveness aspect It has the highest average score, followed by Accessibility and facilities, respectively. Hypothetical test results showed that there was a difference in age. Opinions on facilities differed statistically significantly at the level of 0.05.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์แต่เพียงผู้เดียว กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามและไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ
References
กรมศิลปากร. (2565). ระบบฐานข้อมูลแหล่งมรดกทางศิลปวัฒนธรรม. สืบค้นจาก https://mis.finearts.go.th/Default.aspx.
จิระพงค์ เรืองกุน พิชาพัทธ์ งามสิน และปกรณ์ โอภาสวิทยารักษ์. (2565). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว: กรณีนักท่องเที่ยวที่เข้าพักแรม XYZ รีสอร์ท จังหวัดกาญจนบุรี ช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา. วารสารวิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์. 3(1), 39-50.
ฐาปกรณ์ ทองคำนุช เกษวดี พุทธภูมิพิทักษ์ และอรวรรณ ศิริสวัสดิ์ อภิชยกุล. (2564). การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงพิพิธภัณฑ์ในประเทศไทยด้วยแนวคิดพิพิธภัณฑ์จุดหมายปลายทาง. Journal of Graduate Studies Valaya Alongkorn Rajabhat University. 15(1), 38-52.
ณัฏฐ์พัชร์ กาญจนรัตน์ และกุลพิชญ์ โภไคยอุดม. (2563). องค์ประกอบทางการท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อความสนใจท่องเที่ยวเชิงโหยหาอดีตของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ. 21(2), 283-294.
ดวงใจ ฤดีสถิต. (2563) องค์ประกอบด้านการท่องเที่ยวและแรงจูงใจที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจท่องเที่ยวทัวร์ไหว้พระของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เตือนใจ จันทร์หมื่น. (2562). การศึกษาองค์ประกอบการท่องเที่ยว 5A’S ที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิง วัฒนธรรม อำเภอเมือง จังหวัดน่าน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
นักรบ นาคสุวรรณ์. (2565). ความต้องการของนักท่องเที่ยวในการมาท่องเที่ยวพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 16(2), 20-34.
นุจนาถ นรินทร์. (2560). การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 14. เอกสารประกอบการบรรยายเรื่อง ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเดินทางท่องเที่ยวพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม.
นุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย. (2554). มนุษยศาสตร์ในทศวรรษใหม่: พลวัตแห่งองค์ความรู้กับพหุลักษณ์ทางวัฒนธรรม. เอกสารประกอบการบรรยายเรื่อง กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ จังหวัดกรุงเทพ
บ้านเมือง. (2561). เปิดสถิติคนไทยสนใจเข้าชมพิพิธภัณฑ์เพิ่มขึ้น. สืบค้นจาก https://www.banmuang.co.th/news/education/116939.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิชาการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ผุสดี คุ้มรักษา. (2563). การจัดการพิพิธภัณฑ์สำหรับนักท่องเที่ยวกลุ่มเจเนอเรชั่นวาย. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
มนต์ธร ตั้งภาณุกุล. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อแรงจูงใจในการท่องเที่ยวพิพิธภัณฑ์ของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตกรุงเทพมหานคร กรณีศึกษาพิพิธภัณฑ์ชาวบางกอก. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
วิไลพร เสถียรอุดร. (2561). ความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเกาะเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. ๒๕๖๐-๒๕๖๔. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
ศรัณยู นกแก้ว. (2565). เปิดพิพิธภัณฑ์เครื่องทอง ที่ดีที่สุดในไทย พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติเจ้าสามพระยา. สืบค้นจาก https://www.sarakadeelite.com/arts_and_culture/gold-treasures-of-ayutthaya/.
Daskalaki, V. V., Voutsa, M. C., Boutsouki, C. & Hatzithomas, L. (2020). Service quality, visitor satisfaction and future behavior in the museum sector. Journal of Tourism, Heritage & Services Marketing. 6(1), 3-8.
Dickman, S. (1996). Tourism: An Introductory Text. 2nd ed. Sydney: Hodder Education.
Pike, Steven D. (2008). Destination Marketing : anintegrated marketing communication approach. Butterworth-Heinmann, Burlington, MA.
Silberberg, T. (1995). Cultural tourism and business opportunities for museums and heritage sites. Tourism management. 16(5), 361-365.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd Ed. New York: Harper and Row Publications.