วิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์

การศึกษาพฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่อการท่องเที่ยวมูเตลูของจังหวัดนครพนม

อภิไทย แก้วจรัส — 2024-12-27

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยต่อการท่องเที่ยว มูเตลูในจังหวัดนครพนม และ 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะทางประชากรศาสตร์และพฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยในการท่องเที่ยวมูเตลูของจังหวัดนครพนม โดยเก็บกลุ่มตัวอย่างจากนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางเข้ามาใช้ท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวเชิงศรัทธาในจังหวัดนครพนมทั้งหมด 400 คน โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบสมมติฐาน โดยใช้สถิติ Chi – Square ผลการวิจัยพบว่า 1) นักท่องเที่ยวชาวไทยที่สนใจเดินทางมาท่องเที่ยวในจังหวัดนครพนม มีวัตถุประสงค์ในการเดินทางมาท่องเที่ยว/เยี่ยมชมสถานที่เชิงศรัทธา(มูเตลู) มีความถี่ในการเดินทาง 1 ครั้ง/เดือน โดยมีผู้ร่วมเดินทางมากับญาติหรือคนในครอบครัว ซึ่งมีผู้ร่วมเดินทาง 5 คนขึ้นไป โดยมีรถยนต์ส่วนตัว ใช้ระยะเวลาในการเดินทางมา 5 วันหรือมากกว่า มีค่าใช้จ่าย เช่น ค่าเดินทาง ที่พัก ค่าอาหาร เป็นต้น มากกว่า 10,001 บาทขึ้นไป และทราบข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต/เว็บไซต์/โซเซียล เน็ตเวิร์ค และ 2) ผลการวิเคราะห์ พบว่า ในภาพรวมลักษณะทางประชากรศาสตร์ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมของจังหวัดนครพนม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิตที่ระดับ 0.05

การปรับปรุงประสิทธิภาพกระบวนการผลิตมอเตอร์เพื่อลดของเสีย ด้วยการประยุกต์ใช้แนวคิดลีน กรณีศึกษา : โรงงานผู้ผลิตมอเตอร์แห่งหนึ่ง

โสภากรณ์ ครองยุทธ — 2024-12-27

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาในกระบวนการผลิตของแผนกประกอบมอเตอร์ในบริษัทผลิตมอเตอร์เครื่องซักผ้าและมอเตอร์เครื่องปรับอากาศแห่งหนึ่ง ซึ่งกำลังเผชิญกับปัญหาต้นทุนการผลิตที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่องในปี พ.ศ. 2566 โดยพบว่ามีปริมาณของเสียเพิ่มขึ้นอย่างผิดปกติ โดยเฉพาะในช่วงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2566 ซึ่งมีมูลค่าความเสียหายจากของเสียรวม 1,631,908.11 บาท จากการวิเคราะห์ปัญหาด้วยกราฟแท่งและพาเรโตพบว่า LINE B มีมูลค่าความเสียหายสูงสุดที่ 303,305.02 บาท โดยปัญหาหลักคือมอเตอร์เสียงดัง (A22) ซึ่งมีมูลค่าความเสียหาย 88,414.40 บาท ต่อมาได้ทำการวิเคราะห์หาสาเหตุของปัญหานี้โดยใช้แผนผังก้างปลา พาเรโต้ และผลลัพธ์เชิงตัวเลข และ OEEพบว่าสาเหตุหลักเกิดจากปัญหาในเครื่องจักรและแม่พิมพ์ ซึ่งเกิดจากการขาดการบำรุงรักษาและการสึกหรอของแม่พิมพ์ ในการแก้ไขปัญหา งานวิจัยนี้ได้นำแนวคิดลีนและการบำรุงรักษาแบบทวีผลที่ทุกคนมีส่วนร่วมมาใช้ โดยกำหนดมาตรฐานการดูแลรักษาเครื่องจักร และใช้ค่าประสิทธิผลโดยรวมของเครื่องจักร (OEE) เป็นตัวชี้วัด หลังการปรับปรุงพบว่าค่าประสิทธิผลโดยรวมของเครื่องจักรเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 85.65 เป็นร้อยละ 92.18 โดยมีอัตราความพร้อมใช้งานเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 92.06 เป็นร้อยละ 97.70 และอัตราความเร็วหรือประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 95.85 เป็นร้อยละ 96.00 ผลจากการปรับปรุงนี้ทำให้จำนวนของเสียในรหัส A22 ลดลงจาก 223 ชิ้น เหลือ 51 ชิ้น คิดเป็นร้อยละ 77.13 และมูลค่าความเสียหายลดลงจาก 88,414.40 บาท เหลือ 20,220.33 บาท โดยรวมจำนวนของเสียใน LINE B ลดลงจาก 765 ชิ้น เหลือ 223 ชิ้น คิดเป็นร้อยละ 70.85 ส่งผลให้มูลค่าความเสียหายลดลงจาก 303,305.02 บาท เหลือ 88,414.40 บาท และทำให้มูลค่าความเสียหายรวมในกระบวนการผลิตลดลงจาก 1,631,908.11 บาท เหลือ 1,013,198.82 บาท คิดเป็นการลดลงร้อยละ 36.98

ปัจจัยที่ส่งผลต่อการลาออกของพนักงานสายงานการจัดการธุรกิจและผลกระทบที่มีต่อองค์กร

รัญชิดา ดาวเรือง — 2024-12-27

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการลาออกของพนักงานสายงาน
การจัดการธุรกิจ และศึกษาอิทธิพลของปัจจัยเหล่านั้นที่มีต่อผลกระทบขององค์กร ใช้วิธีวิจัย
เชิงปริมาณด้วยการใช้แบบสอบถาม เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างพนักงานสายงานการจัดการธุรกิจในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล โดยใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวน 516 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง ด้วยวิธี Multiple Indicator - Multiple Cause Model (MIMIC Model)

ผลการวิจัยพบว่า โมเดลปัจจัยที่ส่งผลต่อการลาออกของพนักงานสายงานการจัดการธุรกิจและผลกระทบที่มีต่อองค์กร มี ค่า Chi-Square/df เท่ากับ 1.657 มีระดับนัยสำคัญ (P-Value) เท่ากับ 0.157 ค่าดัชนี GFI มีค่าเท่ากับ 0.996 ค่าดัชนี NFI มีค่าเท่ากับ 0.999 ค่าดัชนี CFI มีค่าเท่ากับ 0.998 ค่าดัชนี RMSEA มีค่าเท่ากับ 0.036 และค่า RMR มีค่าเท่ากับ 0.004 โดยปัจจัยที่ส่งผลต่อการลาออกประกอบด้วย ค่าตอบแทน ความสัมพันธ์กับหัวหน้างาน และสภาพแวดล้อมในที่ทำงาน โดยค่าตอบแทนมีอิทธิพลสูงสุด ส่วนผลกระทบต่อองค์กรพบว่ามี 3 ด้านหลัก โดยเรียงตามลำดับมากไปน้อย ดังนี้ ผลกระทบต่อความมุ่งมั่น (β = 0.898) ผลกระทบทางการเงิน (β = 0.866) และผลกระทบต่อองค์ความรู้ (β = 0.466)

แรงจูงใจและวัฒนธรรมองค์กรที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานร้านสะดวกซื้อในจังหวัดนครพนม

กุสุมา สร้อยทอง — 2024-12-27

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับประสิทธิภาพการทำงาน เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานร้านสะดวกซื้อในจังหวัดนครพนมตามปัจจัยส่วนบุคคล และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจและวัฒนธรรมองค์กรที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานร้านสะดวกซื้อในจังหวัดนครพนม กลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงาน จำนวน 278 คน โดยใช้วิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงเส้นแบบพหุคูณ พบว่า พนักงานร้านสะดวกซื้อมีประสิทธิภาพการทำงานอยู่ในระดับสูง ปัจจัยส่วนบุคคลด้านระดับการศึกษาต่างกันมีผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานร้านสะดวกซื้อในนครพนมแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนด้านเพศและอายุงานไม่แตกต่างกัน แรงจูงใจด้านแรงจูงใจภายนอกและด้านเป้าหมายและความต้องการส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานร้านสะดวกซื้อในนครพนมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยสามารถพยากรณ์ประสิทธิภาพการทำงานได้ร้อยละ 4.2 และวัฒนธรรมองค์กรด้านความห่างเหินทางอำนาจ ด้านความเป็นชายหรือหญิงและด้านการหลีกเลี่ยงความไม่แน่นอนส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานร้านสะดวกซื้อในนครพนม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดยสามารถพยากรณ์ประสิทธิภาพการทำงานได้ร้อยละ 20.4