BEHAVIOR OF THAI TOURISTS VISITING IN MULTICULTURAL TOURISM DESTINATION IN THE SONGKHLA PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research study were: 1) to study the behavior of Thai tourists in multicultural tourism in the Songkhla province and 2) to investigate the relationship between their demographic characteristics and the behavior of Thai tourists in multicultural tourism in the Songkhla province. The data was collected from a convenience sample of 400 Thai tourists at Songkhla, Hat Yai and Sadao in the Songkhla province and analyzed by using descriptive statistics including percentages, averages, and standard deviations. Furthermore, a chi-square test was conducted in order to investigate any correlations.
The research findings showed that 1) travelling for relaxation was the main purpose of the majority of tourists. They primarily used air travel and took the trips for no more than two days, usually over Saturday and Sunday. Typically, they would spend less than 3,000 baht on their trip. Many tourists chose to travel in groups with friends for visiting popular tourist attractions such as floating markets and Songkhla old towns. 2) Correlation analysis revealed a statistically significant relationship between tourism behavior and demographic with statistically significant at the 0.05 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์แต่เพียงผู้เดียว กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามและไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). สถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศ Q1-Q4 ปี 2562 (ภาคใต้). สืบค้นจาก https://www.mots.go.th/news/category/618.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2565). แผนปฏิบัติราชการรายปี 2565. สืบค้นจาก https://secretary.mots.go.th/ewtadmin/ewt/secretary/download/article/article_20220610151812.pdf.
กองวิจัยการตลาดการท่องเที่ยว. (2565). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวไทยในสถานการณ์ COVID-19. สืบค้นจาก https://www.tatreviewmagazine.com/article/thai-travel-behavior-in-covidmosphere/”
กุลวรา สุวรรณพิมล. (2556). หลักการมัคคุเทศก์. กรุงเทพมหานคร: แสงดาว.
เกศินี โพธิ์เพชร สุพิศ ฤทธิ์แก้ว และสมนึก เอื้อจิระพงษ์พันธ์. (2563). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในแหล่งท่องเที่ยวขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิทยาการจัดการ. 37(2), 110-136.
ขนิษฐา แจ้งประจักษ์. (2554). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมของนักท่องเที่ยว กรณีศึกษาสามชุกตลาดร้อยปี จังหวัดสุพรรณบุรี. การค้นคว้าอิสระ บธ.ม, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, ปทุมธานี.
ขวัญชนก สุวรรณพงศ์. (2564). พฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงพุทธศาสนาในจังหวัดภูเก็ตของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 7(3), 113-128.
จินตนา สุริยะศรี. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่ออุปสงค์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน. วารสารวิทยาการจัดการ, 3(3), 67-83.
จิระพงค์ เรืองกุน พิชาพัทธ์ งามสิน และปกรณ์ โอภาสวิทยารักษ์. (2565). พฤติกรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว: กรณีนักท่องเที่ยวที่เข้าพักแรม XYZ รีสอร์ท จังหวัดกาญจนบุรี ช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา. วารสารวิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 3(1), 39-50.
ฉันทัช วรรณถนอม. (2552). อุตสาหกรรมการทองเที่ยว. กรุงเทพฯ: สามลดา.
ชวัลนุช อุทยาน (2564). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. สืบค้นจาก https://touristbehaviour.wordpress.com
ฐิรชญา มณีเนตร. (2552). ไทยศึกษาเพื่อการท่องเที่ยว. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ปรัชญา หลงฉิม. (2562). พฤติกรรมการท่องเที่ยวในเขตอำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร และปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดในการตัดสินใจเลือกใช้บริการที่พักแรมของนักท่องเที่ยวชาวไทย. บทความวิชาการค้นคว้าอิสระ คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พิสมัย จัตุรัตน์. (2565). พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในชุมชนของกรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 16(2), 50-64.
มติชนออนไลน์. (2565). เมืองเก่าสงขลา เมืองต้นแบบด้านศิลปวัฒนธรรม. สืบค้นจาก https://mgronline.com/travel/detail/9650000085670.
ราณี อิสิชัยกุล. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวเฉพาะทาง. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เลิศพร ภาระสกุล. (2553). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิจิตรา บุญแล. (2563). การศึกษาพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยกับการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของจังหวัดจันทบุรี. Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 4(1), 192-201.
สำนักพัฒนาการท่องเที่ยว. (2552). คำนิยามของการท่องเที่ยว. สืบค้นจากhttp://www.tourism.go.th/.
สิทธิโชค ปาณะศรี และคณะ. (2561). พหุวัฒนธรรมในมุมมองของปรัชญาหลังนวยุค. วารสารเซนต์จอห์น, 21(28), 31-46.
Market Plus. (2022). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทย. สืบค้นจาก https://www.marketplus.in.th/content/detail.php?id=15187.
The Columbia Encyclopedia, Sixth Edition. 2001-05 Columbia University Press. Retrieved from http://www.bartleby.com/65/mu/multicultural.html.
UNWTO. (2015). Tourism Towards 2030: Global Overview. Spain: World Tourism Organization.