MODEL OF AGRO-TOURISM ROUTES PARTICIPATORY IN PONG YANG KHOK SUBDISTRICT, HANG CHAT DISTRICT, LAMPANG PROVINCE
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study the community context, analyze the potential of the community, and invent agricultural tourism routes for the Pongyangkhok sub-district ,the Hangchat district, the Lampang province. A qualitative research method and a participatory action research method were used. The sample was a group of 20 community leaders who were purposively selected and included community leaders in government, education, and religion. A snowball sampling technique was also used to select the target participants for collecting data on agricultural sites suitable for being agricultural tourism sites. Three components were taken into consideration: tourist attractions, amenity. There were five qualified agricultural learning bases. They were then used for creating two type of tourism routes: one-day agricultural tourism and two-day-and-one-night agricultural tourism.
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์แต่เพียงผู้เดียว กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามและไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2553). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สรุปสถานการณ์ท่องเที่ยวไทย ปี 2565. สืบค้นจาก https://www.mots.go.th/download/article/article_20170216111201.pdf
ฉันทัช วรรณถนอม. (2559). การวางแผนและการจัดรายการนำเที่ยว.กรุงเทพฯ :หจก.สามลดา.
ชูสิทธิ์ ชูชาติ. (2546). อุตสาหกรรมท่องเที่ยว. เชียงใหม่:ลานนาการพิมพ์.
บริสุทธิ์ แสนคำ. (2564). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยภายหลังสถานการณ์โควิท 19. วารสารศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 4 (1) : 160 - 167.
ปวีณา งามประภาสม. (2560). การจัดการท่องเที่ยวชุมชน. ลำปาง:มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง.
ปัทเมศย์ ประดิษฐ์แสงทอง, ภัสสรกันต์ ทรัพย์มหาโชค, พัทธ์ยมล สื่อสวัสดิ์วณิชย์. (2565).
การบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงเกษตรด้วยแนวคิด POSDCORB.วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4(1) : 173-186.
มัทรี สีมา,อําพร กันทา,วรัญญ์คมน์ รัตนะมงคลชัย. (2565).การมีส่วนร่วมของชุมชนชาติพันธุ์ม้งเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ตําบลโป่งแยง อําเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่.วารสารวิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์,3(3) : 11-24.
รุ่งวิทย์ ตรีกุล,กมล เสวตสมบูรณ์ และธนชาติ เราประเสริฐ. (2558). การมีส่วนร่วมของชุมชนบึงพลาญชัยในการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการมหาวิทยาลัยขอนแก่น 8(2), 133-150.
วชิรวัชร งามละม่อม. (2559). ทฤษฎีการมีส่วนร่วม. สืบค้นจาก http://learningofpublic.blogspot.com/2016/02/blog-post_79.html
Skyscanner (2560). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวที่เปลี่ยนไป 5 แทรนด์ของการท่องเที่ยว 2560. สืบค้นจาก https://www.skyscanner.co.th/news/inspiration/thai-tourist-trend-2016/