แรงจูงใจปัจจัยผลักดันและปัจจัยดึงดูดที่มีผลต่อการเลือกเดินทางท่องเที่ยวในประเทศไทย ของนักท่องเที่ยวเรือสำราญ
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปัจจัยทางด้านแรงจูงใจในการท่องเที่ยวเป็นเรื่องสำคัญเพื่อการวางแผนด้านการท่องเที่ยวระดับประเทศ แต่ทว่างานวิจัยเรื่องแรงจูงใจในการท่องเที่ยวทางเรือสำราญ ยังมีไม่มากนักและอาจทำให้ขาดโอกาสส่งเสริมการท่องเที่ยวรูปแบบนี้ในอนาคต ดังนั้นงานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์
เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจปัจจัยผลักดันกับปัจจัยดึงดูดของนักท่องเที่ยวเรือสำราญในประเทศไทย โดยดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ จำนวน 400 คน โดยเลือกวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ (Accidental Sampling) กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง และการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้สถิติอ้างอิงวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาความสัมพันธ์ Pearson's Correlation ในการหาความสัมพันธ์ของแรงจูงใจทั้ง 2 ด้าน
ผลการศึกษาพบว่า แรงจูงใจปัจจัยผลักดันด้านความต้องการเติมเต็มในชีวิตและเกียรติภูมิ
มีความสัมพันธ์กับแรงจูงใจปัจจัยดึงดูดในด้านสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานและคนไทยเป็นมิตร ส่วนแรงจูงใจปัจจัยผลักดันด้านความต้องการเรียนรู้และเห็นวัฒนธรรมใหม่ มีความสัมพันธ์กับแรงจูงใจปัจจัยดึงดูดด้านความหลากหลายของแหล่งท่องเที่ยว แรงจูงใจปัจจัยผลักดันด้านความต้องการด้านอารมณ์ต่าง ๆ มากระตุ้น มีความสัมพันธ์กกับแรงจูงใจปัจจัยดึงดูด ด้านความหลากหลายของแหล่งท่องเที่ยว และแรงจูงใจปัจจัยผลักดันด้านความต้องการหลีกหนีความจำเจ ไม่มีความสัมพันธ์กับแรงจูงใจปัจจัยดึงดูดทั้ง 4 ด้าน
Article Details
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์แต่เพียงผู้เดียว กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามและไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ
References
เอกสารอ้างอิง
กรมเจ้าท่า. 25 ตุลาคม 2562 (อ้างอิงบทสัมภาษณ์จากกรมเจ้าท่า). อธิบดีกรมเจ้าท่า. แนวโน้มธุรกิจ ทางด้านเรือสำราญและนโยบายพัฒนาท่าเรือสำราญ.
ท่าเรือแหลมฉบัง. เส้นทางท่องเที่ยวเรือสำราญ. (25 พฤศจิกายน 2563) สืบค้นจาก
https://www.yingpook.com/blogs/cruises/thailand-cruise-port-terminal.
ไพฑูรย์ มนต์พานทอง และเทิดชาย ช่วยบำรุง, 2558. การวิเคราะห์การจัดการท่าเรือ
แวะพักจังหวัดภูเก็ตสำหรับการท่องเที่ยวเรือสำราญ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต. 11(2), 165-188.
สุรพร มุลกุณี. (2560). แนวทางการพัฒนาการจัดการท่าเรือสำหรับการท่องเที่ยวเรือสำราญของ ประเทศไทย. กรณีศึกษาท่าเรือแหลมฉบัง. วิทยานิพนธ์. หลักสูตรศิลปศาสตรมหา บัณฑิต. สาขาการจัดการการท่องเที่ยวแบบบูรณาการ. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหาร ศาสตร์.
สุมาลี สุขดานนท์. เส้นทางท่องเที่ยวเรือสำราญ. (25 พฤศจิกายน 2563) สืบค้นจาก
https://www.yingpook.com/blogs/cruises/thailand-cruise-port-terminal.
Cochran, W.G. (1953). Sampling Techiques. New York : John Wiley & Sons.
Inc.