ปัจจัยที่มีผลต่อการจัดการซัพพลายเชนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผู้ผลิตข้าวไรซ์เบอรี่ ในจังหวัดนครปฐม
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยงานนี้มีวัตถุประสงค์คือ เพื่อวิเคราะห์หาปัจจัยที่มีผลต่อการจัดการซัพพลายเชนของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผลิตข้าวไรซ์เบอรี่ ในจังหวัดนครปฐม ระเบียบวิธีวิจัยใช้รูปแบบกสรวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยวิเคราะห์กระบวนการจัดการซัพพลายเชนของเกษตรกรผู้ปลูกข้าวไรซ์เบอรี่ในจังหวัดนครปฐม ด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-Depth Interview) กับประธานกลุ่มวิสาหกิจชุมชน จำนวน 2 ราย และสมาชิกในกลุ่มวิสาหกิจจำนวน 6 ราย รวมทั้งผู้เชี่ยวชาญด้านการซัพพลายเชน และผู้เชี่ยวชาญทางด้านโลจิสติกส์และซัพพลายเชน จำนวน 2 ราย รวมเป็น 10 ราย วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลทำการศึกษาจากแหล่งข้อมูลปฐมภูมิและทุติยภูมิ โดยศึกษาจากข้อมูลเอกสารต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับกรอบแนวคิดทฤษฎี และผลงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการจัดการซัพพลายเชนของข้าวไรซ์เบอรี่ โดยใช้แหล่งข้อมูล เช่น วารสารเอกสาร ตำรา และงานวิจัย เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยวิธีการสัมภาษณ์ สังเกต เพี่อหาข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า นอกจากปัจจัยจากการจัดการซัพพลายเชนตามกรอบแนวคิดของ SCOR Model ทั้ง 6 ด้านคือ 1) การวางแผน 2) การจัดซื้อจัดหาและขนส่ง 3) การผลิตและการจัดการคลังสินค้าสำเร็จรูป 4) การขนส่งสินค้าไปยังลูกค้า 5) การรับคืนสินค้า 6) การสนับสนุนดำเนินการ ที่มีผลต่อความสามารถดำเนินกิจการให้เข้มแข็งและสามารถพึ่งพาตนเองได้แล้วยังมรปัจจัยอื่นสำคัญ ประกอบด้วย 1.หลักการบริหารจัดการ 2.การวางแผน 3.การจัดการซัพพลายเชนตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำ 4.การสร้างเครือข่าย 5.การสร้างการรับรู้คุณประโยชน์ของข้าวไรซ์เบอรี่
เอกสารอ้างอิง
กรมการข้าว. (2552). การจัดเขตศักยภาพการผลิตข้าว จังหวัดนครปฐม. เอกสารกรมวิชาการ กรมการข้าว.
ดุษฏี นาคเรือง และคณะ. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนจังหวัดยะลา.วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์). 9(17), 69-77
เตชธรรม สังข์คร. (2560). ห่วงโซ่อุปทานเครื่องแกงของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดสุราษฏร์ธานี. RMUTT Global Business and Economics Review, 12(1), 75-88.
ทมนี สุขใส. (2561). การประเมินศักยภาพด้านการจัดการโลจิสติกส์ กรณีศึกษา : บริษัท ABC จำกัด. การประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 10 “ถักทองานวิจัยท้องถิ่น ก้าวไกลสู่สากล”.ณ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครราชสีมา.
ธนิต โสรัตน์. (2552). การจัดการห่วงโซ่อุปทานในยุคโลกาภิวัฒน์. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: วี-เซิร์ฟ โลจิสติกส์.
บุญดิษฐ์ วรินทร์รักษ์ (2550). รูปแบบการผลิตพืชข้าวหอมมะลิไทยไรซ์เบอรี่ กรมการข้าว กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ กรุงเทพมหานคร
พัชรินทร์ สุภาพันธ์ และคณะ. (2561). การจัดการห่วงโซ่อุปทานด้ายตัวแบบ SCOR ของผักสดที่ผ่านมาตรฐานการรองรับตามการผลิตทางการเกษตรดี ที่เหมาะสมในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารปาริชาติ มหาวิทยาลัยทักษิณ. 31(1), 95-118
วารุณี มิลินทปัญญา. (2553). แนวคิดการวัดสมรรถนะโซ่อุปทานโดยตัวแบบ SCOR Model. สาขาการจัดการโลจิสติกส์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 4(7), 27-33
เสาวนิตย์ จันทนโรจน์. (2552). การประยุกต์แบบจำลองโซ่อุปทานเพื่อการประเมินสมรรถนะของโซ่อุปทานในอุตสาหกรรมเม็ดพลาสติกรีไซเคิล: กรณีศึกษา โรงงานผลิตเม็ดพลาสติกรีไซเคิล. มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
สำนักโลจิสติกส์ กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่. (2559). ความสำคัญของการจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน. ผู้แต่ง
