หลักธรรมกับผู้กระทำผิด

บทคัดย่อ

งานวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาถึงการนำหลักธรรมที่เหมาะสมกับการนำมาใช้กับผู้กระทำความผิด โดยการวิจัยเชิงปฏิบัติการ เพื่อได้มาซึ่ง ประเภทหลักธรรมที่เหมาะสมและรูปแบบและกระบวนการต่าง ๆ ในการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับผู้ทำผิด เพื่อการแก้ไขฟื้นฟูผู้ทำความผิดให้กลับเป็นพลเมืองดี ไม่กระทำความผิดซ้ำ

          จากการศึกษามีข้อค้นพบ คือ หลักธรรมสำคัญเริ่มแรกของการใช้กับผู้กระทำความผิดคือ “สติ” การสร้างสติและการสร้างสมาธิ ให้เกิดขึ้นในตนเอง ส่งผลให้เริ่มต้นกระบวนการคิดของสมอง เห็นความจริงตามหลักธรรม ตระหนักรู้ รู้ทันต่อชีวิต ตามหลัก “สติสัมปชัญญะ และปัญญา” เกิดตัวรู้ใหม่ ๆ สร้างการรู้จักตัวเอง เห็นคุณค่าในตัวเอง ที่ถูกต้องสมบูรณ์ จนถึงระดับมีภูมิคุ้มกันทางจิตใจที่จะไม่กระทำความผิดอีก โดยต้องให้ผู้กระทำผิดผ่านกระบวนการเรียนรู้อย่างหลากหลายรูปแบบ ข้อค้นพบ “หลักธรรมที่เหมาะสมกับผู้กระทำผิด” ได้แก่ 1) ความสัมพันธ์ของความโลภ โกรธ หลง กับตัวเรา 2) หิริ โอตตัปปะ 3) เรื่องขันธ์ 5 4) สติ สัมปชัญญะ 5) สมุหทัย 6) อายตนะ 6 7) อินทรียสังวร 8) ทุจริต 3 9) อินทรีย์ 5 10) ทาน ศีล ภาวนา 11) จิต(มโน)  12) ทุกข์ 13) กามตัณหา 14) กิเลส 1,500 ตัณหา 108 15) อุปกิเลส 16 ประการ