การพัฒนาหลักสูตรเสริมเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนที่มีความสามารถพิเศษทางวิทยาศาสตร์ และคณิตศาสตร์ ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาหลักสูตรเสริมเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนที่มีความสามารถพิเศษทางวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และเพื่อศึกษาประสิทธิผลของหลักสูตรเสริม โดยดำเนินการวิจัยมี 2 ขั้นตอน ได้แก่ 2.1) การพัฒนาหลักสูตรเสริม โดยศึกษาความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญ 9 ท่าน จากนั้นสร้างหลักสูตรและศึกษานำร่องกับกลุ่มเป้าหมาย คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวิทยาศาสตร์จุฬาภรณราชวิทยาลัย ปทุมธานี 30 คน 2.2) การศึกษาประสิทธิผลของหลักสูตรเสริม กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวิทยาศาสตร์จุฬาภรณราช-วิทยาลัยปทุมธานี ปีการศึกษา 2566 โดยใช้การสุ่มอย่างง่าย 60 คน และสุ่มเข้ากลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 30 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบประเมินทักษะชีวิต และแบบบันทึกการสังเกตพฤติกรรมทักษะชีวิต สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าทีแบบกลุ่มตัวอย่างอิสระต่อกัน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการพัฒนาหลักสูตร ได้แผนการจัดกิจกรรม 10 แผน รวม 20 คาบเรียน เทียบเท่า 0.5 หน่วยกิต ซึ่งเนื้อหาของหลักสูตรพัฒนาทักษะชีวิต 3 ด้าน ทักษะความเป็นผู้นำ ทักษะการจัดการกับอารมณ์และความเครียด และทักษะการวางแผนและกำกับดูแลตนเอง และ 2) ผลการศึกษาประสิทธิผลของหลักสูตรเสริม มีดังนี้ 2.1) ผลการเปรียบเทียบคะแนนทักษะชีวิตของนักเรียนกลุ่มทดลอง พบว่า นักเรียนมีความสามารถในการใช้ทักษะชีวิตเพิ่มขึ้นหลังจากเรียนรู้ตามหลักสูตรเสริม ซึ่งสูงขึ้นกว่าก่อนการเรียนรู้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 2.2) ผลการเปรียบเทียบคะแนนทักษะชีวิตของนักเรียนกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองหลังเข้าร่วมกิจกรรม พบว่า นักเรียนกลุ่มทดลองมีความสามารถในการใช้ทักษะชีวิตสูงกว่า กลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). แนวการจัดกระบวนการเรียนรู้ทักษะชีวิตเพื่อพัฒนาสุขภาพของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ชยางกูร ข้อยุ่น. (2564). แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนโดยใช้แนวคิดชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การสึกษามัธยมศึกษา เขต 25. ใน วิทยานิพนธ์หลักสูตรการศึกษามหาบัณฑิต สาขาศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ชวัลวิทย์ จินดา. (2560). การวิจัยเชิงบูรณาการแบบองค์รวมเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาการวิจัยวัดผลและสถิติการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ดวงเดือน อ่อนน่วม. (2548). การจัดการศึกษาสำหรับเด็กที่มีความสามารถพิเศษ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธงชัย ชิวปรีชา. (2552). นี่คือจุด. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
มูลนิธิยุวพัฒน์. (2562). ทักษะชีวิต สิ่งสำคัญสำหรับวัยรุ่นศตวรรษที่ 21. เรียกใช้เมื่อ 10 มิถุนายน 2568 จาก https://shorturl.asia/C86a7
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2537). การพัฒนาหลักสูตรแบบครบวงจร. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศรียา นิยมธรรม. (2546). การศึกษาพิเศษ. กรุงเทพมหานคร: พัฒนาศึกษา.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). แนวทางการพัฒนาทักษะชีวิตบูรณาการการเรียนการสอน 8 กลุ่มสาระการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
อุษณีย์ โพธิสุข. (2554). สร้างสรรค์นักคิด : คู่มือการจัดการศึกษาสำหรับผู้มีความสามารถพิเศษด้านทักษะกระบวนการคิดระดับสูง. กรุงเทพมหานคร: วัฒนพรชัย.
Kimberly A. M. (2015). Students' Perceptions of Life Skill Development in Project-Based Learning Schools. Retrieved July 23, 2025, from https://shorturl.asia/Mqh8u
Oliva, P. F. (1992). Developing the Curriculum. (3rd ed.). New York: Harper Collins.
Perham, H. (2012). Interpersonal Skills of Gifted Students: Risk versus Resilience. Retrieved July 23, 2025, from https://shorturl.asia/Zh7bK