การจัดการการสื่อสารด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับภาคีเครือข่าย สำนักงานนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด จังหวัดระยอง

Main Article Content

วิรัช เพียรชอบ
กานต์ บุญศิริ
หฤทัย ปัญญาวุธตระกูล
กุลธิดา ธรรมวิภัชน์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การจัดการภาคีเครือข่าย เพื่อการสื่อสารด้านสิ่งแวดล้อม 2) การจัดการเนื้อหาสาร เพื่อการสื่อสารด้านสิ่งแวดล้อม 3) การจัดการผลิตสื่อ เผยแพร่สื่อ และประเมินผลเพื่อการสื่อสารด้านสิ่งแวดล้อม และ 4) แนวทางพัฒนาการจัดการการสื่อสารด้านสิ่งแวดล้อม สำหรับภาคีเครือข่ายสำนักงานนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด จังหวัดระยอง ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลหลักแบบเจาะจง จากผู้เกี่ยวข้องโดยตรงกับการจัดการการสื่อสารด้านสิ่งแวดล้อม รวม 27 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง และวิเคราะห์ข้อมูลโดยการสร้างข้อสรุปจากการสัมภาษณ์ ผลการวิจัยพบว่า 1) การจัดการภาคีเครือข่าย แบ่งโครงสร้างการทำงานชัดเจน กำหนดบทบาทสมาชิก ใช้เทคโนโลยีและการสื่อสารหลายช่องทาง ควบคู่กับการลงพื้นที่ แลกเปลี่ยนเรียนรู้ พัฒนาทักษะ และรักษาความสัมพันธ์ความไว้วางใจ 2) การจัดการเนื้อหาสาร เน้นคุณภาพและความน่าสนใจ ใช้ภาษาที่เข้าใจง่าย ขอบเขตชัดเจน เชื่อมโยงกับประสบการณ์และบริบทของผู้รับสาร พร้อมควบคุมความเข้มข้นของเนื้อหาอย่างเหมาะสม 3) การจัดการผลิตสื่อ เผยแพร่สื่อ และประเมินผล มีการวางแผนและสร้างความร่วมมือ ผลิตสื่อที่เหมาะสมและเผยแพร่สื่อผ่าน สื่อดั้งเดิม (หนังสือพิมพ์ วารสาร โปสเตอร์) แนวโน้มลดลง สื่อกิจกรรม (การอบรมสัมมนา การจัดนิทรรศการ) ประสิทธิภาพสูง และสื่อสังคมออนไลน์ (เว็บไซต์ เฟซบุ๊ก ไลน์) ทันสมัยและเข้าถึงง่าย การประเมินผลมีทั้งทางการและไม่เป็นทางการ เพื่อเพิ่มความแม่นยำและความน่าเชื่อถือ 4) แนวทางการพัฒนา มุ่งการจัดการภาคีเครือข่ายที่โปร่งใส ส่งเสริมการมีส่วนร่วม พัฒนาเนื้อหาที่ถูกต้องและน่าสนใจ ผลิตสื่อและเผยแพร่สื่อที่ทันสมัย วางแผนการใช้ช่องทางการเผยแพร่สื่อที่หลากหลาย และประเมินผลด้วยตัวชี้วัดที่สะท้อนการตอบสนองของผู้รับสารอย่างแท้จริง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เพียรชอบ ว. ., บุญศิริ ก. ., ปัญญาวุธตระกูล ห. ., & ธรรมวิภัชน์ ก. . (2025). การจัดการการสื่อสารด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับภาคีเครือข่าย สำนักงานนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด จังหวัดระยอง. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 12(10), 161–171. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/293500
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรณัฏฐ์ อัครธนบูลย์. (2564). การป้องกันปัญหาอาชญากรรมสิ่งแวดล้อม: กรณีศึกษาผลกระทบจากมลพิษทางอากาศในนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด. วารสารวิชาการอาชญาวิทยาและนิติวิทยาศาสตร์, 7(1), 39-54.

กาญจนา แก้วเทพ และศรีธรณ์ โรจนสุพจน์. (2556). สื่อสาร-สิ่งแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: โครงการเมธีวิจัยอาวุโสสำนักงานกองทุนสนับสนุนงานวิจัย (สกว.).

ฉกาจ พัฒนศรี. (19 มิ.ย. 2568). เมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน เราจะออกเป็นข้อความสั้น ๆ โดยยังไม่มีรายละเอียดเพื่อที่จะสื่อให้ได้รับรู้. (วิรัช เพียรชอบ, ผู้สัมภาษณ์)

ณัฐวัฒน์ วิเศษสุวรรณ์ และคณะ. (2559). การพัฒนาชุมชนในเขตเทศบาลเมืองมาบตาพุด จังหวัดระยอง: ผลกระทบและแนวทางแก้ไข. วารสารการศึกษาและการพัฒนาสังคม, 12(2), 82-93.

พรทิพย์ เย็นจะบก. (19 มิ.ย. 2568). การจัดการเนื้อหาสาร ควรให้ความสำคัญกับความถูกต้อง ความเข้าใจง่าย. (วิรัช เพียรชอบ, ผู้สัมภาษณ์)

พวงพนา คุณวัฒน์. (2545). กระบวนการสื่อสารสาธารณะของกลุ่มชาวบ้านผู้คัดค้านเขื่อนปากมูล. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เพ่ง บัวหอม และชัยยันต์ ประดิษฐ์ศิลป์. (2557). ความล้มเหลวของการจัดการความขัดแย้งเกี่ยวกับปัญหามลพิษระหว่างโรงงานเจนโก้กับชุมชนเขตอุตสาหกรรมในจังหวัดระยอง. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 22(40), 161-178.

ศิรัฐพันธ์ ไทยานันท์. (2556). กระบวนการสื่อสารทางการเมืองของนายกเมืองพัทยา ศึกษาในห้วงเวลาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2521 ถึง พ.ศ. 2554. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาสื่อสารทางการเมือง. มหาวิทยาลัยเกริก.

ศิริโชค ประชุมพิทักษ์. (2561). ผลกระทบต่อชุมชนที่เกิดจากการตั้งนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุดในโครงการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคตะวันออก: กรณีของเทศบาลเมืองมาบตาพุด อำเภอเมือง จังหวัดระยอง. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 10(2), 82-89.

สมสุข หินวิมาน. (2547). เครือข่ายการสื่อสารกับศักยภาพการดำรงอยู่ของชุมชน: ศึกษากรณีบ้านทุ่งขวาง อำเภอพนัสนิคม จังหวัดชลบุรี. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวารสารศาสตร์ และสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สราวุธ ทองศรีคำ. (19 มิ.ย. 2568). แนวทางการพัฒนาการจัดการภาคีเครือข่าย. (วิรัช เพียรชอบ, ผู้สัมภาษณ์)

สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน. (2539). การจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. ใน สารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน, (เล่มที่ 19, หน้า 12-49). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโครงการสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชน โดยพระราชประสงค์ในพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราชบรมนาถบพิตร.

สำนักงานคณะกรรมการนโยบายเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก. (2565). แผนยุทธศาสตร์ประจำปี 2565. เรียกใช้เมื่อ 28 กันยายน 2568 จาก https://shorturl.asia/kFZEo

สำนักงานนิคมอุตสาหกรรมมาบตาพุด. (2566). นโยบายด้านสิ่งแวดล้อม. เรียกใช้เมื่อ 10 กันยายน 2567 จาก https://shorturl.asia/zi9dl

สุธี ศรีใส. (19 มิ.ย. 2567). การเตรียมการก่อนการผลิตสื่อจะมีการเลือกประเด็นหัวข้อ เรามีหลักการในการพิจารณา. (วิรัช เพียรชอบ, ผู้สัมภาษณ์)

หฤทัย ปัญญาวุธตระกูล. (2565). การผลิตสื่อเผยแพร่ภูมิปัญญาท้องถิ่นโดยการมีส่วนร่วมของแกนนำเยาวชนชุมชนบางลำพู. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(10), 49-61.

อนุศักดิ์ คงมาลัย และคณะ. (2566). การสื่อสารของเครือข่ายสภาองค์กรชุมชนเพื่อการปฏิรูปประเทศไทยโดยการมีส่วนร่วมของประชาชน. วราสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์, 6(4), 1-18.

เอกกร มีสุข และคณะ. (2567). การสื่อสารคุณลักษณะของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อสร้างความนิยมทางการเมืองในพื้นที่ภาคใต้. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 12(4), 1310-1325.

Creswell, J. W. (2012). Qualitative inquiry and research design: Choosing among five approaches. (3rd ed.). London: SAGE Publications.

Kasimon, D. N. (2020). Engaging divided society in the nation-building process: The case of government communication in Malaysia. In Doctoral dissertation. School of Media, Communication & Sociology, University of Leicester.

Linke, A. & Zerfass, A. (2011). Internal communication and innovation culture: Developing a change framework. Journal of Communication Management, 15(4), 332-348.

Rogers, E. M. (1986). Communication technology: The new media in society. New York: Free Press.