ปัญหากฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองชั่วคราวก่อน พิพากษาและการบังคับคดีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหากฎหมายในการคุ้มครองชั่วคราวในกรณีการยื่นคำขอในเหตุฉุกเฉินตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง โดยศึกษากรณีการใช้ดุลพินิจของศาลในการออกคำสั่งคำร้องขอคุ้มครองชั่วคราวและคำขอในเหตุฉุกเฉินที่ส่งผลกระทบต่อโจทก์ผู้ยื่นคำร้องขอในคดี และเพื่อศึกษาผลกระทบจากการที่ศาลยกคำร้องขอคุ้มครองชั่วคราวกรณีที่โจทก์ยื่นคำขอในเหตุฉุกเฉิน เพื่อกำหนดแนวทางในการแก้ไขกฎหมายดังกล่าว เพื่อให้โจทก์ได้รับประโยชน์จากบทบัญญัติของกฎหมายและเพื่อให้สอดคล้องกับเจตนารมณ์ของกฎหมายดังกล่าว ซึ่งผลการวิจัยพบว่า ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ในส่วนวิธีการคุ้มครองชั่วคราวก่อนพิพากษาและการบังคับคดียังไม่มีมาตรการทางกฎหมายในการคุ้มครองชั่วคราวในเหตุฉุกเฉินแก่โจทก์อย่างเพียงพอ ดังนี้ 1) ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ในส่วนการคุ้มครองชั่วคราวในเหตุฉุกเฉินดังกล่าวให้อำนาจดุลพินิจแก่ศาลมากเกินไปในการพิจารณาคำขอในเหตุฉุกเฉินอันส่งผลให้โจทก์ไม่ได้รับการคุ้มครองชั่วคราวในทันทีเมื่อโจทก์ร้องขอ 2) ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งไม่คุ้มครองสิทธิของโจทก์อย่างเพียงพอ เมื่อศาลมีคำสั่งยกคำขอในเหตุฉุกเฉิน ซึ่งกฎหมายห้ามมิให้โจทก์ยื่นคำขอในเหตุฉุกเฉินอีกครั้งในระหว่างพิจารณาคดีของศาลแม้ต่อมาภายหลังจะมีเหตุฉุกเฉินตามกฎหมายเกิดขึ้นก็ตาม และ 3) โจทก์ไม่สามารถยื่นคำร้องขอคุ้มครองชั่วคราวในเหตุฉุกเฉินนอกเวลาราชการได้ เป็นเหตุให้โจทก์ไม่ได้รับการคุ้มครองชั่วคราวในทันทีในระหว่างพิจารณาคดีของศาล เมื่อมีเหตุฉุกเฉินตามกฎหมายเกิดขึ้น จึงควรมีการแก้ไขกฎหมายในเรื่องดังกล่าว