การจัดการนวัตกรรมการสื่อสารเพื่อพัฒนาองค์กรสโมสรไลออนส์สากล ภาครวม 310 ประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาเรื่อง การจัดการนวัตกรรมการสื่อสารเพื่อพัฒนาองค์กรสโมสรไลออนส์สากลภาครวม 310 ประเทศไทย มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการใช้และการจัดการนวัตกรรมการสื่อสารภายในองค์กรของสโมสร 2) เพื่อศึกษาปัจจัยสนับสนุนและอุปสรรคที่ส่งผลต่อการจัดการนวัตกรรมการสื่อสารของสโมสร 3) เพื่อกำหนดแนวทางนวัตกรรมการสื่อสารเพื่อพัฒนาองค์กรสโมสรในปัจจุบันและอนาคต และ 4) เพื่อวิเคราะห์ผลลัพธ์ของการจัดการนวัตกรรม เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี โดยการวิจัยเชิงคุณภาพ การสัมภาษณ์แบบเจาะลึก กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ ผู้บริหารระดับสูง ผู้บริหารระดับกลาง ผู้ปฏิบัติการด้านการสื่อสาร นักวิชาการผู้ทรงคุณวุฒิ และสมาชิกสโมสร เครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถาม เก็บรวบรวมจากสมาชิกสโมสร 384 คน วิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า การใช้และการจัดการนวัตกรรมการสื่อสารภายในองค์กร พบว่า การใช้และการจัดการนวัตกรรมการสื่อสารมากที่สุด คือ สื่อใหม่ช่องทางการสื่อสารมากที่สุด คือ Line ความถี่/ความบ่อยครั้งที่ 1 - 4 ครั้ง/สัปดาห์ ระยะเวลา มากกว่า 15 นาที - 30 นาที ประเด็นหรือวัตถุประสงค์เพื่อประสานงานกิจกรรมและสร้างมาตรฐานการบริหาร ปัจจัยสนับสนุนและอุปสรรคที่ส่งผลต่อการจัดการนวัตกรรมการสื่อสาร อันดับแรก คือ การมีอิสระทางความคิด ปัจจัยที่ส่งผลต่อการสื่อสารในองค์กร อันดับแรก คือ ช่องทางการสื่อสาร รองลงมา ได้แก่ ด้านการบริการของสโมสร และผู้รับสาร แนวทางนวัตกรรมการสื่อสาร เพื่อพัฒนาองค์กร มีแนวทางในการพัฒนานวัตกรรมตามการเปลี่ยนแปลงของโลก ผลลัพธ์ของการจัดการนวัตกรรมในการสื่อสารในปัจจุบันและอนาคต มีรูปแบบการจัดการนวัตกรรมการสื่อสารภายในองค์กร ผ่านรูปแบบกิจกรรมการบริการบริการสังคม มีการสนับสนุนจากมูลนิธิ เงินบริจาคจากสมาชิกสนับสนุนในท้องถิ่นพัฒนาชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงอุดมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2565). ล้วงลึกศักยภาพประเทศ. เรียกใช้เมื่อ 16 พฤษภาคม 2568 จาก https://www.mhesi.go.th/index.php/en/all-media/infographic/8115-651107general2.html
จุฬารัตน์ เหล่าไพโรจน์จารี และคณะ. (2566). การพัฒนารูปแบบการบริหารโรงเรียนสอนคิดในสถานศึกษาสังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด. วารสารปัญญา, 30(2), 15-32.
นวชล สมบูรณ์สิน. (2564). รูปแบบการจัดการนวัตกรรมทางการบริหารมราสถานศึกษาขึ้นพื้นฐาน. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
เนตรชนก พฤกชาติ. (2563). กลยุทธ์การสื่อสารขององค์กรผ่านกิจกรรมเพื่อแสดงความรับผิดชอบต่อสังคมในประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์. มหาวิทยาลัยรังสิต.
ประวิทย์ ประเสริฐ. (2565). แนวทางการนำนวัตกรรมการสื่อสารดิจิทัลมาใช้ในองค์กรสโมสรไลออนส์. วารสารการจัดการ, 12(1), 15-30.
ปัญญา เลิศไกร. (2563). การจัดการนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาองค์กร. วารสารมหาจุฬานครทรรศน์, 8(1), 3745-3757.
พยัต วุฒิรงค์. (2563). การจัดการนวัตกรรม: ทรัพยากรองค์การแห่งการเรียนรู้และนวัตกรรม. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมบัติ นามบุรี. (2562). นวัตกรรมและการบริหารจัดการ. วารสารวิจยวิชาการ, 2(2), 121-134.
สโมสรไลออนส์สากล. (2566). ธรรมนูญและข้อบังคับ. เรียกใช้เมื่อ 28 สิงหาคม 2566 จาก https://lionsclubs310.org/consititution/
สรัญญ์ เถระวงศ์. (2563). นวัตกรรมการจัดการสื่อสารภายในองค์กรเพื่อเสริมสร้างความผูกพันของพนักงานต่อองค์กรและประสิทธิผลของการปฏิบัติงานในองค์กรชั้นนำของ ประเทศไทย. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 3(2), 16-31.
Dyllick, T. & Hockerts, K. (2002). Beyond the Business Case for Corporate Sustainability. Business Strategy and the Environment, 11, 130-141 https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/bse.323
Preuss, L. (2011). Innovative CSR: A Framework for anchoring corporate social responsibility in the innovation literature. Journal of Corporate Citizenship, 42, 17-33. https://pure.royalholloway.ac.uk/en/publications/innovative-csr-a-framework-for-anchoring-corporate-social-respons
Srinivas, R. et al. (2001). Communication for Development in the Third World-Theory and Practice for Empower ment. New Delhi: Sage Publications.
Wainer, H. & Braun, H. I. (1988). Test validity. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
