แนวทางการพัฒนาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสู่การเป็น “เมืองอัจฉริยะ”

Main Article Content

เชาว์ เอื้อเฟื้อ
อรุณ สนใจ
ธีรภัทร กิจจารักษ์
สุภชัย ตรีทศ
องอาจ ลานจันทร์

บทคัดย่อ

องค์กรการปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นองค์กรที่บริการสาธารณะเพื่อประโยชน์ของประชาชนในท้องถิ่นตามหลักการพัฒนาอย่างยั่งยืน ซึ่งการบริหารจัดการท้องถิ่นที่ดีต้องอาศัยผู้บริหารและข้าราชการที่มีความเป็นมืออาชีพสูง ยึดหลักการทำงานที่รวดเร็ว แม่นยำ และรองรับความหลากหลายของบริบทท้องถิ่น ภายใต้การมีส่วนร่วมและความร่วมระหว่างภาครัฐ ภาคเอกชน ภาคประชาสังคม และประชาชน ในการกำหนดทิศทางการพัฒนาท้องถิ่นได้อย่างเหมาะสม บทความวิชาการนี้ เป็นการศึกษาเชิงเอกสาร มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสู่การเป็น “เมืองอัจฉริยะ” พร้อมนำเสนอแนวคิด วิธีการ และแนวทางในการพัฒนาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสู่การเป็น “เมืองอัจฉริยะ”ในรูปแบบต่าง ๆ ผ่านมุมมองตามแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับเมืองอัจฉริยะ และแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการพัฒนาเมืองอัจฉริยะ เป็นกระบวนการที่ต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกภาคส่วน โดยการนำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยในการบริหารจัดการจะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการให้บริการและสร้างความพึงพอใจให้แก่ประชาชนในท้องถิ่นได้อย่างยั่งยืน จากการศึกษา พบว่า แนวทางการพัฒนาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสู่การเป็น “เมืองอัจฉริยะ” ได้แก่ 1) การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ เช่น ใช้ระบบข้อมูลสารสนเทศเพื่อการวางแผนและการตัดสินใจที่มีประสิทธิภาพ พัฒนาแอปพลิเคชันเพื่อให้บริการประชาชนอย่างรวดเร็วและสะดวก 2) การปรับปรุงกระบวนการทำงาน เช่น ลดขั้นตอนที่ไม่จำเป็นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการบริการ ฝึกอบรมบุคลากรให้มีความรู้และทักษะในการใช้เทคโนโลยีใหม่ ๆ 3) การสร้างความโปร่งใสและการตรวจสอบได้ เช่น เปิดเผยข้อมูลการทำงานและการใช้จ่ายขององค์กรต่อประชาชน ส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการตรวจสอบและให้ข้อเสนอแนะแก่องค์กร

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เอื้อเฟื้อ เ. ., สนใจ อ. ., กิจจารักษ์ ธ. ., ตรีทศ ส. ., & ลานจันทร์ อ. . (2025). แนวทางการพัฒนาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นสู่การเป็น “เมืองอัจฉริยะ”. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 12(5), 209–217. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/289033
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กฤษฎา แก้ววัดปริง. (2568). ความพร้อมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในประเทศไทยกับการเข้าสู่การเป็นสมาร์ทซิตี้. เรียกใช้เมื่อ 14 พฤษภาคม 2568 จาก https://www.scira.kmitl.ac.th/4986/

คณิตา ราษฎ์นุ้ย และเบญจวรรณ ไวยวุฒินันท์. (2565). แนวทางการดำเนินโครงการเมืองอัจฉริยะ (Smart City). กรุงเทพมหานคร: กลุ่มงานวิชาการและวิจัยเพื่อการพัฒนาท้องถิ่นกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.

ณัฏฐ์ณัชชา ไชยประเสริฐ. (2565). บทบาทท้องถิ่นกับการบริหารจัดการเมืองแบบ Smart City. วารสาร มจร บาฬีศึกษาพุทธโฆสปริทรรศน์, 8(1), 71-84.

ณัฐชา ลีลาภิรักษ์ และเฉลิมพร เย็นเยือก. (2566). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาเมืองอัจฉริยะ กรณีศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี. เรียกใช้เมื่อ 23 มีนาคม 2568 จาก https://publicad.rsu.ac.th/

นิภาพรรณ เจนสันติกุล. (2563). เมืองอัจฉริยะ : ความหมายและข้อควรพิจารณาสำหรับการพัฒนาเมือง. วารสารสังคมศาสตร์บูรณาการ, 7(1), 3-20.

ปาริชาติ คุณปลื้ม. (2566). การบริหารจัดการเมืองอัจฉริยะในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี, 20(1), 99-108.

มูลนิธินิธิส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2566). ชุดความรู้ปฏิบัติการบนพื้นฐานงานวิจัย โครงการยกระดับการพัฒนาท้องถิ่นด้วยกลไกความรู้และความรวมมือระดับประเทศ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธินิธิส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.

สำนักการประชุม สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2567). ชุมชนท้องถิ่นกับการขับเคลื่อนการพัฒนา เพื่อนำไปสู่เมืองน่าอยู่อัจฉริยะ Smart Local to Smart City. เรียกใช้เมื่อ 14 พฤษภาคม 2568 จาก https://www.senate.go.th/view/386/News/Latest/166/TH-TH

สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล. (2564). การส่งเสริมเมืองอัจฉริยะ. เรียกใช้เมื่อ 23 มีนาคม 2568 จาก https://www.depa.or.th/th/smart-city-plan/smart-city-office

Glasmeier, A. & Christopherson, S. (2015). Thinking about Smart Cities. Cambridge Journal of Regions, Economy and Society, 8(1), 3-12.

NEC. (2022). Which cities are smart cities? 5 examples of smart cities around the world. Retrieved March 23, 2025, from https://www.nec.co.nz/market-leadership/publications-media/which-cities-are-smart-cities-5-examples-of-smart-cities-around-the-world/