การรับรู้และพฤติกรรมการซื้อผลิตภัณฑ์ตกแต่งบ้าน ที่ใช้วัสดุจากธรรมชาติของผู้บริโภคชาวไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้และพฤติกรรมการซื้อ และปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการรับรู้และพฤติกรรมการซื้อผลิตภัณฑ์ตกแต่งบ้านที่ใช้วัสดุจากธรรมชาติ เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลจากผู้บริโภคชาวไทยที่มีรายได้ต่อเดือนเฉลี่ยตั้งแต่ 50,000 บาทขึ้นไป ที่รสนิยมชอบใช้ผลิตภัณฑ์จากธรรมชาติ หรือผลิตภัณฑ์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะเท่านั้น 400 ตัวอย่าง ใช้สถิติ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ และทดสอบความสัมพันธ์ด้วยค่าไคสแควร์ ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่ เพศหญิง มีรายได้เฉลี่ยต่อเดือน 50,000 - 60,000 บาท การศึกษาระดับปริญญาตรี อาชีพนักธุรกิจ/ประกอบอาชีพส่วนตัว รับรู้ข้อมูลเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ตกแต่งบ้านจากสื่อโซเชียลมีเดียมากที่สุด สื่อโซเชียลมีเดียที่ทำให้รับรู้มากที่สุด คือ เฟซบุ๊ก วิธีการส่งเสริมการตลาดที่รับรู้มากที่สุด คือ โฆษณา ข้อความทางการตลาดที่สามารถสร้างการรับรู้ได้มากที่สุด คือ เน้นเกี่ยวกับหน้าที่คุณสมบัติสินค้า รูปแบบของสื่อออนไลน์ที่สนใจมากที่สุด คือ วีดีโอ ช่องทางออนไลน์ที่นิยมซื้อผลิตภัณฑ์ตกแต่งบ้านมากที่สุด คือ เฟซบุ๊ก ช่องทางออฟไลน์ที่ซื้อผลิตภัณฑ์ตกแต่งบ้านมากที่สุด คือ ห้างสรรพสินค้า ร้านค้าเฉพาะอย่าง และพฤติกรรมภายหลังการซื้อผลิตภัณฑ์ตกแต่งบ้าน คือ รีวิวสินค้าด้วยข้อความและภาพ และผลการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ พบว่า เพศและระดับการศึกษามีความสัมพันธ์กับช่องทางซื้อบนอีมาร์เก็ตเพลส และพฤติกรรมภายหลังซื้อ รายได้เฉลี่ยต่อเดือนมีความสัมพันธ์กับประเภทของสื่อช่องทางซื้อแบบออฟไลน์ และพฤติกรรมภายหลังซื้อ ระดับการศึกษามีความสัมพันธ์กับช่องทางซื้อแบบออฟไลน์ รูปแบบของสื่ออนไลน์ และช่องทางซื้อแบบออนไลน์ และอาชีพมีความสัมพันธ์กับวิธีการส่งเสริมการตลาด ประเภทของสื่อโซเชียลมีเดีย บุคคลที่มีอิทธิพล และข้อความทางการตลาด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. (2566). แนวโน้มอุตสาหกรรมเฟอร์นิเจอร์อีตาลี ปี 2566 เติบโตต่อเนื่อง. เรียกใช้เมื่อ 28 มีนาคม 2567 จาก https://www.ditp.go.th/post/137052
เกตุวดี สมบูรณ์ทวี และวริษฐ์ รินทอง. (2563). ความตั้งใจในการซื้อสินค้าผ่านชองทางการจัดจำหน่ายแบบบูรณาการ (Omi-Channel) ในรูปแบบ Buy Online Pickup in Store (BOPS). วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 41(1), 89-104.
ชนากานต์ อุณาพรหม. (2565). พฤติกรรมการซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมของผู้บริโภคในตำบลโพนงาม อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 32(2), 32-49.
ชนิดา โมทอง และทิพย์วรรณา งามศักดิ์. (2560). กลยุทธ์การตลาดเพื่อเพิ่มยอดขายเฟอร์นิเจอร์ร้าน ABC ในเขตอำเภอสีคิ้ว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ, 10(2), 115-131.
ธนาคารกรุงเทพ. (2565). แม้ราคาสูงขึ้นก็ยอม เจาะลึกพฤติกรรมผู้บริโภค พร้อมจ่ายเพื่อสินค้ารักษ์โลก SME ปรับตัวอย่างไรไม่ตกเทรนด์. เรียกใช้เมื่อ 28 มีนาคม 2567 จาก https://www.bangkokbanksme.com/en/expensive-and-willing-to-pay-for-environmentally-friendly-products
ธนูทอง ศิริวงศ์ และสินีนาถ เริ่มลาวรรณ. (2567). ส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อเฟอร์นิเจอร์ของผู้บริโภค ในอำเภอเมือง จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 8(1), 114-126.
นิชาวดี ตานีเห็ง. (2562). การสร้างแบรนด์และการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการผลิตภัณฑ์จักสานจากเตยหนามสู่การแข่งขันเชิงพาณิชย์ภายใต้แนวคิดเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม ชุมชนพงปูโล๊ะ ตำบลสะเตง อำเภอเมือง จังหวัดยะลา. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.
ภวิตา ศรีรัตนะ และพีรพงษ์ ฟูศิริ. (2563). กลยุทธ์ในการเพิ่มยอดขายเฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งบ้านที่อิเกีย สาขาบางใหญ่. ใน รายงานการประชุมนำเนอสผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 15. มหาวิทยาลัยรังสิต.
มณีรัตน์ รัตนพันธ์. (2557). พฤติกรรมการซื้อสินค้าและบริการผ่านช่องทางออนไลน์ กรณีศึกษาภาคใต้ตอนล่าง. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
มณีรัตน์ รัตนพันธ์ และคณะ. (2567). สร้างการรับรู้และออกแบบผลงานสื่อ ผลิตภัณฑ์ตกแต่งบ้านที่ทำจากวัสดุเส้นใยสับปะรด แบรนด์ SAPPAROT. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 8(2), 314-326.
วรรณา วันหมัด. (2558). ปัจจัยส่วนบุคคลที่ส่งผลต่อพฤติกรรมในการตัดสินใจซื้อสินค้าทางอินเทอร์เน็ต. วารสารวิจัยราชภัฎพระนคร, 10(2), 132-141.
วรัญญา ภัทรสุข. (2554). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัชระ เทพพิทักษ์ศักดิ์. (2562). กลยุทธ์การตลาดธุรกิจสินค้าตกแต่งบ้าน พีดีเอ็มแบรนด์. ใน สารนิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2564). ผู้บริโภคเต็มใจจ่ายเพื่อสินค้าและบริการรักษ์โลก. เรียกใช้เมื่อ 28 มีนาคม 2567 จาก https://www.kasikornresearch.com/th/analysis/k-social-media/Pages/Green-FB-12-10-21.aspx
สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). ผลการศึกษาการสำรวจและจัดทำตัวชี้วัดการพัฒนาดิจิทัล ประจำปี 2566 โครงการศึกษา Thailand Digital Outlook ประจำปี พ.ศ. 2566. เรียกใช้เมื่อ 28 มีนาคม 2567 จาก https://tdo.onde.go.th/Survey_Result2566.html
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2567). ETDA เผยมูลค่าอีคอมเมิร์ซไทย ปี 66 พุ่งแตะ 5.96 ล้านล้านบาท อุตสาหกรรมประกันภัย โตมากสุด ร้อยละ 31. เรียกใช้เมื่อ 28 มีนาคม 2567 จาก https://www.etda.or.th/th/pr-news/Dgt_ecom_survey2024.aspx?utm
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques. (3rd ed.). New York: John Wiley & Sons, Inc.
Fraenkel, R. J. & Wallen, E. N. (2006). How to design and evaluate research in education. (6th ed.). Boston: McGraw-Hill.
Kotler, P. & Armstrong, G. (2015). Principles of Marketing. (16th ed.). London: Pearson Education.
PS-engage. (2024). Thailand’s E-commerce Landscape: Popular Channels and Government Roles. Retrieved March 28, 2024, from https://ps-engage.com/thailands-e-commerce-landscape-popular-channels-and-government-roles/
Solomon, M. R. (2012). Consumer Behavior. (10th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
