รูปแบบการจัดการและสภาพคล่องทางการเงินที่ส่งผลต่อความเสี่ยง ด้านสภาพคล่องของธุรกิจโรงแรมในอำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี หลังสถานการณ์ โรคติดเชื้อ ไวรัสโคโรนา (COVID-19)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา รูปแบบการจัดการการเงิน การจัดการสภาพคล่องทางการเงินและความเสี่ยงด้านสภาพคล่องทางการเงินของธุรกิจโรงแรม ที่เกิดขึ้นหลังสถานการณ์โรคติดเชื้อ ไวรัสโคโรนา (COVID-19) เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่างตัวแทนโรงแรมระดับ 3 ดาว และระดับ 4 ดาว จำนวน 290 ราย มีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามเพื่อใช้เก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การหาค่าสหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน และการถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการจัดการการเงินของธุรกิจโรงแรม หลังสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา (COVID-19) แบ่งเป็น 2 ส่วน ได้แก่ 1) ข้อมูลทั่วไป ส่วนใหญ่ธุรกิจโรงแรมอยู่ในมาตราฐาน ระดับ 4 ดาว ซึ่งมีสถานที่ตั้งอยู่ตำบลหน้าเมือง มีการจดทะเบียนประกอบธุรกิจเป็นบริษัทจำกัด ทุนจดทะเบียนของธุรกิจมีมูลค่า 11 - 20 ล้านบาท ระยะเวลาการประกอบธุรกิจ มากกว่า 10 ปี หลังสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา (COVID-19) มีรายได้ลดลง 2) รูปแบบการจัดการการเงินของธุรกิจโรงแรม หลังสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา (COVID-19) ในภาพรวมมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ทั้งทางด้านการจัดการสภาพคล่องทางการเงิน ด้านรูปแบบการจัดการการเงิน และความเสี่ยงด้านสภาพคล่องทางการเงิน ตามลำดับ ส่วนการจัดการสภาพคล่องทางการเงินของธุรกิจโรงแรม ได้แก่ รูปแบบการจัดการการเงินมีผลต่อความเสี่ยงด้านสภาพคล่องทางการเงินของโรงแรม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ปัจจัยที่สามารถพยากรณ์ความเสี่ยงด้านสภาพคล่องทางการเงินของธุรกิจโรงแรม ได้แก่ การจัดการการเงิน ด้านการจัดหาเงินทุนและด้านการควบคุมทางการเงิน และการจัดการสภาพคล่องทางการเงิน ด้านการบริหารเงินทุนหมุนเวียน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กวินภพ สายเพ็ชร์. (2564). โรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า-2019 (COVID-19) กับโอกาสในการปรับตัวทางเศรษฐกิจของอุตสาหกรรมโรงแรมของประเทศไทย. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 23(1), 207-219.
กาญจนา จันทรชิต และคณะ. (2565). การท่องเที่ยวไทยฟื้นตัวแล้วหรือยัง? เรียกใช้เมื่อ 10 กันยายน 2565 จาก http://www.fpojournal.com/thai-tourism-situation/
ใกล้ฉัตร บูชาธรรม. (2564). การศึกษาการรับมือของผู้ประกอบกิจการที่พักและโรงแรมเนื่องจากวิกฤตโรคระบาดโควิด-19 กรณีศึกษาโรงแรมห้าดาวและสามดาวในพัทยา จังหวัดชลบุรี. ใน สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2544). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: เทพเนรมิตการพิมพ์.
ทัศนัย ขัตติยวงษ์ และคณะ. (2562). ความเสี่ยงด้านสภาพคล่องทางการเงินที่มีผลกระทบต่อประสิทธิภาพและศักยภาพของธุรกิจ SMEs ในเขตเศรษฐกิจการค้าชายแดนภาคตะวันออกจังหวัดจันทบุรี. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 13(3), 130-139.
บุญชม ศรีสะอาด และบุญส่ง นิลแก้ว. (2535). การอ้างอิงประชากรเมื่อใช้เครื่องมือ แบบมาตรา ส่วนประมาณค่ากับกลุ่มตัวอย่าง. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 3(1), 22-25.
แพรลฎา พจนารถ และณกมล จันทร์สม. (2566). การจัดการวิกฤตเพื่อความอยู่รอดของธุรกิจโรงแรมในเขตพื้นที่เมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี ภายใต้ภาวะวิกฤตโรคติดต่ออุบัติใหม่ไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). วารสารรัชต์ภาคย์, 17(53), 155-171.
ภาณุมาศ สุยบางดำ และคณะ. (2565). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจปัจจัยการปรับตัวของผู้ประกอบการที่มีต่อการดำเนินกิจการเพื่ออยู่รอดของธุรกิจ ภายใต้วิกฤตการณ์โรคระบาดโควิด 19. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 16(3), 48-57.
ภูมิพัฒน์ ฉายา และคณะ. (2565). กลยุทธ์การจัดการธุรกิจโรงแรมขนาดเล็ก ในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคโควิด-19. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี, 3(2), 24-34 .
มัตธิมา กรงเต้น และกัลยาภรณ์ ปานมะเริง. (2565). การศึกษาระดับความคิดเห็นของการบริหารความเสี่ยง การควบคุมภายในและการตรวจสอบภายในที่ส่งผลต่อลดความเสี่ยงด้านสภาพคล่อง ผลการดำเนินงาน และมูลค่ากิจการของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารศิลปการจัดการ, 6(3), 1315-1330.
รัชนี อภิชัย. (2562). การวิเคราะห์การเงินและการลงทุน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
วราดร จีรภัทรานันต์ และศักดิ์ชัย เศรษฐ์อนวัช. (2567). การประเมินผลกระทบของธุรกิจโรงแรมและที่พักภายใต้วิกฤตการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส COVID-19 ในเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี. วารสารมหาจุฬานาคร ทรรศน์, 10(5), 194-205.
สรฑัต ศรีวิชชพงษ์ และดารณี เอื้อชนะจิต. (2564). การบริหารสภาพคล่องที่ส่งผลต่อความเติบโตของกิจการของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในประเทศไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(11), 232-243.
สุมนา พูลผล. (2566). การจัดการด้านการเงินในผู้ประกอบธุรกิจท่องเที่ยวในเขตมรดกโลก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ภายใต้สถานการณ์โรคระบาด COVID-19. Procedia of Multidisciplinary Research, 1(10), 17-17.
Almeida, H. et al. (2004). The Cash Flow Sensitivity of Cash. The Journal of Finance, 59(4), 1777-1804.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), 297-334.
Foo, L. P. et al. (2020). The impact of COVID-19 on tourism industry in Malaysia. Current Issues in Tourism, 24(19), 2735-2739.
Radivojević, V. et al. (2023). Quantifying the financial impact of COVID-19 on the largest global companies in the hotel industry. Menadzment u hotelijerstvu i turizmu, 11(1), 165-176.
Wibin, A. & Yanti, Y. (2023). Determinants of financial distress during COVID-19. International Journal of Application on Economics and Business, 1(1), 643-651.
Wieczorek-Kosmala, M. (2021). COVID-19 impact on the hospitality industry: Exploratory study of financial-slack-driven risk preparedness. International Journal of Hospitality Management, 94(1), 1-14.
