THE MANAGEMENT PATTERNS AND FINANCIAL LIQUIDITY AFFECTING THE LIQUIDITY RISK OF HOTELS IN KOH SAMUI DISTRICT, SURAT THANI PROVINCE, AFTER CORONAVIRUS DISEASE PANDEMIC (COVID-19)
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the financial management patterns, financial liquidity management, and financial liquidity risks of hotel businesses following the Coronavirus disease pandemic (COVID-19). The study employed a mixed-methods approach. The sample consisted of 290 representatives from 3-star and 4-star hotels, selected through purposive sampling. The research instrument used was a questionnaire. Statistical tools for data analysis included percentages, means, standard deviations, Pearson’s correlation coefficients, and multiple regression analysis. The research findings revealed that the financial management patterns of hotel businesses after the COVID-19 pandemic can be divided into two parts: 1) General information: The majority of the hotels were 4-star establishments located in the Na Mueang Subdistrict and registered as limited companies. Their registered capital ranges from 11-20 million baht. Most had been in operation for over 10 years. Following the COVID-19 pandemic, these businesses experienced a decline in revenue. 2) Financial management patterns: The overall average level of financial management practices in the hotel industry after the COVID-19 pandemic was rated as high. These practices included financial liquidity management, financial management patterns, and financial liquidity risk management. In terms of financial liquidity management, the study found that the financial management patterns had a statistically significant effect on the financial liquidity risk of hotels. The factors that can predict financial liquidity risk in the hotel businesses include financial management, which consists of capital financing and financial control, and liquidity management, which involves the management of working capital.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กวินภพ สายเพ็ชร์. (2564). โรคติดเชื้อไวรัสโคโรน่า-2019 (COVID-19) กับโอกาสในการปรับตัวทางเศรษฐกิจของอุตสาหกรรมโรงแรมของประเทศไทย. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 23(1), 207-219.
กาญจนา จันทรชิต และคณะ. (2565). การท่องเที่ยวไทยฟื้นตัวแล้วหรือยัง? เรียกใช้เมื่อ 10 กันยายน 2565 จาก http://www.fpojournal.com/thai-tourism-situation/
ใกล้ฉัตร บูชาธรรม. (2564). การศึกษาการรับมือของผู้ประกอบกิจการที่พักและโรงแรมเนื่องจากวิกฤตโรคระบาดโควิด-19 กรณีศึกษาโรงแรมห้าดาวและสามดาวในพัทยา จังหวัดชลบุรี. ใน สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2544). เทคนิคการใช้สถิติเพื่อการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: เทพเนรมิตการพิมพ์.
ทัศนัย ขัตติยวงษ์ และคณะ. (2562). ความเสี่ยงด้านสภาพคล่องทางการเงินที่มีผลกระทบต่อประสิทธิภาพและศักยภาพของธุรกิจ SMEs ในเขตเศรษฐกิจการค้าชายแดนภาคตะวันออกจังหวัดจันทบุรี. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 13(3), 130-139.
บุญชม ศรีสะอาด และบุญส่ง นิลแก้ว. (2535). การอ้างอิงประชากรเมื่อใช้เครื่องมือ แบบมาตรา ส่วนประมาณค่ากับกลุ่มตัวอย่าง. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 3(1), 22-25.
แพรลฎา พจนารถ และณกมล จันทร์สม. (2566). การจัดการวิกฤตเพื่อความอยู่รอดของธุรกิจโรงแรมในเขตพื้นที่เมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี ภายใต้ภาวะวิกฤตโรคติดต่ออุบัติใหม่ไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). วารสารรัชต์ภาคย์, 17(53), 155-171.
ภาณุมาศ สุยบางดำ และคณะ. (2565). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจปัจจัยการปรับตัวของผู้ประกอบการที่มีต่อการดำเนินกิจการเพื่ออยู่รอดของธุรกิจ ภายใต้วิกฤตการณ์โรคระบาดโควิด 19. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 16(3), 48-57.
ภูมิพัฒน์ ฉายา และคณะ. (2565). กลยุทธ์การจัดการธุรกิจโรงแรมขนาดเล็ก ในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคโควิด-19. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี, 3(2), 24-34 .
มัตธิมา กรงเต้น และกัลยาภรณ์ ปานมะเริง. (2565). การศึกษาระดับความคิดเห็นของการบริหารความเสี่ยง การควบคุมภายในและการตรวจสอบภายในที่ส่งผลต่อลดความเสี่ยงด้านสภาพคล่อง ผลการดำเนินงาน และมูลค่ากิจการของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารศิลปการจัดการ, 6(3), 1315-1330.
รัชนี อภิชัย. (2562). การวิเคราะห์การเงินและการลงทุน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
วราดร จีรภัทรานันต์ และศักดิ์ชัย เศรษฐ์อนวัช. (2567). การประเมินผลกระทบของธุรกิจโรงแรมและที่พักภายใต้วิกฤตการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัส COVID-19 ในเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี. วารสารมหาจุฬานาคร ทรรศน์, 10(5), 194-205.
สรฑัต ศรีวิชชพงษ์ และดารณี เอื้อชนะจิต. (2564). การบริหารสภาพคล่องที่ส่งผลต่อความเติบโตของกิจการของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในประเทศไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(11), 232-243.
สุมนา พูลผล. (2566). การจัดการด้านการเงินในผู้ประกอบธุรกิจท่องเที่ยวในเขตมรดกโลก จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ภายใต้สถานการณ์โรคระบาด COVID-19. Procedia of Multidisciplinary Research, 1(10), 17-17.
Almeida, H. et al. (2004). The Cash Flow Sensitivity of Cash. The Journal of Finance, 59(4), 1777-1804.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), 297-334.
Foo, L. P. et al. (2020). The impact of COVID-19 on tourism industry in Malaysia. Current Issues in Tourism, 24(19), 2735-2739.
Radivojević, V. et al. (2023). Quantifying the financial impact of COVID-19 on the largest global companies in the hotel industry. Menadzment u hotelijerstvu i turizmu, 11(1), 165-176.
Wibin, A. & Yanti, Y. (2023). Determinants of financial distress during COVID-19. International Journal of Application on Economics and Business, 1(1), 643-651.
Wieczorek-Kosmala, M. (2021). COVID-19 impact on the hospitality industry: Exploratory study of financial-slack-driven risk preparedness. International Journal of Hospitality Management, 94(1), 1-14.
