การพัฒนารูปเเบบการเรียนรู้ของวัดและชุมชนบริเวณรอบบึงแก่นนคร จังหวัดขอนแก่น
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษารูปแบบการเรียนรู้ของวัดและชุมชนบนพื้นที่สาธารณะ พัฒนาการเรียนรู้ของวัดและชุมชนบนพื้นที่สาธารณะ และสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ของวัดและชุมชนบนพื้นที่สาธารณะรอบบึงแก่นนคร จังหวัดขอนแก่น เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ ประกอบด้วย โครงการย่อย 3 โครงการ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ วัดและชุมชน รอบบึงแก่นนคร จำนวน 5 วัด 7 ชุมชน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก แบบสอบถาม และการจัดกิจกรรมแบบมีส่วนร่วม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า วัดและชุมชนรอบบึงแก่นนครเป็นศูนย์กลางทางศาสนาและวัฒนธรรมที่สำคัญ ในแง่ของการสร้างชุมชนและอัตลักษณ์ของชุมชน ดังนี้ 1) รูปแบบการเรียนรู้ของวัดและชุมชนบนพื้นที่สาธารณะรอบบึงแก่นนคร จังหวัดขอนแก่น มีองค์ประกอบหลักที่ช่วยส่งเสริมและสนับสนุนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืนในบริบทของชุมชน ประกอบด้วย 1.1) การใช้วัดเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้และอนุรักษ์วัฒนธรรม 1.2) การถ่ายทอดความรู้ผ่านผู้อาวุโสและพระสงฆ์ 1.3) การจัดกิจกรรมประเพณีท้องถิ่นและศิลปวัฒนธรรม 1.4) การสร้างสื่อและแหล่งข้อมูลทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม 1.5) การสนับสนุนการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมของชุมชน 1.6) การใช้เทคโนโลยีเพื่อขยายการเรียนรู้ และ 1.7) การประเมินและพัฒนาการเรียนรู้ 2) การพัฒนาการเรียนรู้ของวัดและชุมชนบนพื้นที่สาธารณะรอบบึงแก่นนคร จังหวัดขอนแก่น มี 3 ขั้นตอน ได้แก่ 2.1) การค้นหาเครือข่าย 2.2) การระดมสมองและออกแบบ และ 2.3) การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้บนพื้นที่สาธารณะ 3) การสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ของวัดและชุมชนบนพื้นที่สาธารณะรอบบึงแก่นนคร จังหวัดขอนแก่น ประกอบด้วย 3.1) การวางแผน 3.2) การดำเนินการ 3.3) การประเมินผล และ 3.4) การเผยแพร่
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
นันทนิษฎ์ สมคิด และพระสุธีรัตนบัณฑิต. (2562). แนวทางการพัฒนาชุมชนสร้างสรรค์ในเขตพื้นที่ จังหวัดจันทบุรี. วารสารมหาจุฬาวิชาการ, 6(ฉบับพิเศษ), 318-333.
พระปลัดโฆษิต คงแทน. (2557). การพัฒนายุทธศาสตร์เพื่อพัฒนาคุณลักษณะอันพึงประสงค์ของนักเรียน สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1. วารสารบริหารการศึกษา มศว SWU Educational Administration Journal, 11(20), 140-150.
พีรดร แก้วลาย และทิพย์สุดา จันทร์แจ่มหล้า. (2561). สภาพแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้สาธารณะรูปแบบใหม่: การเปลี่ยนกระบวนทัศน์ของการเรียนรู้และผลกระทบที่มีต่อรายละเอียดโครงการที่ว่างและสถาปัตยกรรมศูนย์ความรู้ร่วมสมัย. Journal of Architectural/Plannin g Research and Studies, 15(2), 135-512.
พีรยา บุญประสงค์. (2562). อัตลักษณ์ของถิ่นที่ในกระบวนการเปลี่ยนแปลงการใช้สอยของอาคารเก่าในเขตเมืองเก่า. Journal of Architectural/Planning Research and Studies, 16(2), 31-47.
วิทยา ทองดี และคณะ. (2564). รูปแบบชุมชนสร้างสรรค์ด้วยกระบวนการทางเทคโนโลยี สิ่งแวดล้อม สุขภาวะ ศิลปะและการออกแบบเมืองขอนแก่น. ใน รายงานการวิจัย. มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วีระยุทธ ชาตะกาญจน์. (2553). การวิจัยเชิงปฏิบัติการ Action Research. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช, 29(1), 1-7.
สมศักดิ์ ดลประสิทธิ์. (2564). แนวทางการจัดการศึกษาเพื่อพัฒนากำลังคนในศตวรรษที่ 21. คุรุสภาวิทยาจารย์ JOURNAL OF TEACHER PROFESSIONAL DEVELOPMENT, 2(1), 1-15.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2563). บึงแก่นนคร (บึงใหญ่). เรียกใช้เมื่อ 18 พฤศจิกายน 2566 จาก https://naturalsite.onep.go.th/site/detail/526
สิทธิพร ภิรมย์รื่น. (2550). ทฤษฎีการวางแผนชุมชนเมืองและสภาพแวดล้อม. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาการออกแบบและวางผังชุมชนเมืองคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อุทัย ภู่เจริญ. (2564). การศึกษาสร้างคน คนสร้างประเทศชาติ. วารสารมหาจุฬาคชสาร, 12(1), 25-33.