การใช้โปรแกรมกิจกรรมการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณ ของนิสิตระดับอุดมศึกษาในประเทศไทย

Main Article Content

พระวิเชียร ปริชาโน (หวลโคกสูง)
พระครูสังฆรักษ์เอกภัทร อภิฉนฺโท (วิเศษหมื่น)
ธัชฑล อัตรัง
พระมหาเผื่อน กิตฺติโสภโณ (เฉลิมจาน)
วริทธิ์ตา จารุจินดา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินรูปแบบโปรแกรมกิจกรรมการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณ และทดลองใช้โปรแกรมกิจกรรมการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดทางปัญญาของนิสิตระดับอุดมศึกษาในประเทศไทย เป็นการวิจัยรูปแบบผสานวิธี ใช้วิธีวิจัยเชิงปริมาณ แบบวิธีวิจัยกึ่งทดลอง และการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นิสิตอุดมศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยในประเทศไทย จำนวน 17 คน เครื่องมือวิจัย ได้แก่ แบบประเมินรูปแบบโปรแกรมกิจกรรมฯ จำนวน 5 ชุด และแบบสัมภาษณ์เชิงลึก ผลการวิจัยพบว่า การประเมินรูปแบบโปรแกรมกิจกรรมการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณ ได้ใช้การประเมินระบบแบบอิงมาตรฐาน เกณฑ์การประเมินอภิมาน กำหนดมาตรฐานการประเมินทางการศึกษา 4 ด้าน คือ 1) ด้านความถูกต้อง โดยภาพรวมมีคะแนนเฉลี่ยความถูกต้อง เท่ากับ 4.96 เกณฑ์ประเมินอยู่ระดับ มีความถูกต้องมากที่สุด 2) ด้านความเหมาะสม โดยภาพรวมมีคะแนนเฉลี่ยความเหมาะสมเท่ากับ 5.00 เกณฑ์ประเมินอยู่ในระดับ มีความเหมาะสมมากที่สุด 3) ด้านความเป็นไปได้ในการนำไปใช้ โดยภาพรวมมีคะแนนเฉลี่ยความมีความเป็นไปได้ในการนำไปใช้ เท่ากับ 4.84 เกณฑ์ประเมินในระดับ เป็นไปได้มากที่สุด และ 4) ความมีประโยชน์ โดยภาพรวมมีคะแนนเฉลี่ยความมีประโยชน์เท่ากับ 4.92 เกณฑ์ประเมินในระดับ มีความมีประโยชน์มากที่สุด และผลการทดลองใช้กับนิสิตอุดมศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยในประเทศไทย เพื่อยืนยันความเหมาะสมและความเป็นไปได้ในการนํารูปแบบนวัตกรรมการใช้โปรแกรมกิจกรรมการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณของผู้เรียนมหาวิทยาลัยในประเทศไทยมีทั้งหมด 6 กิจกรรม ส่งผลให้นักศึกษามีทักษะการรู้คิดทางปัญญาตามวัตถุประสงค์ของกิจกรรม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
(หวลโคกสูง) พ. ป. ., (วิเศษหมื่น) พ. อ. ., อัตรัง ธ. ., (เฉลิมจาน) พ. ก. ., & จารุจินดา ว. . (2024). การใช้โปรแกรมกิจกรรมการฝึกนวัตกรรมทักษะการรู้คิดเชิงวิจารณญาณ ของนิสิตระดับอุดมศึกษาในประเทศไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(10), 78–88. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/280372
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กฤติกา สังขวดี. (2563). ผลการใช้นวัตกรรมแบบผสมผสานเพื่อส่งเสริมการรู้สารสนเทศกระบวนการ DMAIC ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 12(1), 291-303.

กานต์สินี จันทร์วิภาดิลก. (2550). การศึกษาวิเคราะห์ระบบคิดเพื่อการดำเนินชีวิตตามแนวพุทธศาสน์. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสนา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ผ่องนภา พรหมเกษ. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการคิดอย่างมีวิจารณญาณของอาจารย์ที่มีต่อนักศึกษา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(4), 409-425.

พรรณี แพงทิพย์ และสิทธิชัย แพงทิพย์. (2565). การพัฒนาทักษะการเรียนรู้โดยใช้บทเรียนออนไลน์เรื่อง การคิดแก้ปัญหาผ่านตัวเลขเพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติเครือข่ายวิจัยสถาบันอุดมศึกษาทั่วประเทศ ครั้งที่ 15. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2534). การพัฒนาจริยธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาปรัชญาและศาสนาวิทยาลัยครูสวนดุสิต.

วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2554). ทฤษฎีการประเมิน. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุชานันท์ วรวัฒนานนท์. (2565). การจัดการเรียนรู้แบบปรากฏการณ์เป็นฐาน เพื่อพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณและการแก้ปัญหาเรื่องปรากฏการณ์ของโลกและภัยธรรมชาติของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์ศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

อรพรรณ ลือบุญธวัชชัย. (2543). การคิดอย่างมีวิจารณญาณ: การเรียนการสอนทางพยาบาลศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: ธนาเพลส แอนด์ กราฟฟิค.

อรุณ ศรีโนนยาง. (2563). การพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณด้วยการเรียนรู้ เรื่องพันธะโคเวเลนต์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 14(2), 229-240.