SOCIAL VOLUNTEER MANAGEMENT OF ROTARY CLUBS, REGION 3330 ROTARY INTERNATIONAL

Main Article Content

Suphatcha Mueankaeo

Abstract

This research uses a combination method. The objectives are 1) to study the social volunteer management of the Rotary Club, District 3330, Rotary International, 2) to study the guidelines for the social volunteer management of the Rotary Club, District 3330, Rotary International. Unstructured interviews were used with 21 key informants using qualitative analysis using descriptive techniques. quantitative research A questionnaire was used with the sample group, including 294 members of the club and the club's executive committee. The statistics used were percentage, mean (gif.latex?\bar{x}) and standard deviation (S.D.). Rotary District 3330 Rotary International Overall, all aspects were at the highest level. with an average of 4.23 (S.D. = .299). at the highest level with an average of 4.40 (S.D. = .441), followed by volunteer activities at the highest level The mean was 4.36 (S.D. = .372). at a high level with an average of 4.20 (S.D. = .368) and Asking for more coordination assistance costs 3.93 (S.D. = .340). Try 2) Methods in the Rotary Club Social Inquiry, Volume 3330. Rotary International also helps coordinate work and Describe the activities within your club so that you will have a better understanding of the policies and objectives of your work. Coordination creates a lot of demands. In which the work delivered is accomplished by performing in accordance with the rhythm. At the same time, get quality work that meets the needs.

Article Details

How to Cite
Mueankaeo, S. . (2023). SOCIAL VOLUNTEER MANAGEMENT OF ROTARY CLUBS, REGION 3330 ROTARY INTERNATIONAL. Journal of MCU Nakhondhat, 10(10), 178–190. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/272918
Section
Research Articles

References

ชลธิศ จันทิกาแก้ว. (2551). มุมมองของพนักงานที่มีต่อการจัดกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร กรณีศึกษาห้างหุ้นส่วนจำกัดกระแสสินธุ์การโยธา. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ชิดชนก เจริญมงคลการ. (2561). แนวทางการบริหารจัดการด้านจิตอาสาสโมสรอินเตอร์แรคท์ ภาค 3350 ในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและการจัดการการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ณัฏฐลักษณ์ ศรีมีชัย. (2554). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการปฏิบัติงานของอาสาสมัครการศึกษานอกระบบโรงเรียน และการศึกษาตามอัธยาศัยเพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตของประชาชน. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณัฐณิชากร ศรีบริบูรณ์. (2550). การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของจิตอาสา ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ตรีภักดิ์ ภัทรสุมันต์. (2563). การให้ความหมายที่มาของความหมาย และแนวทางส่งเสริมการมีส่วนร่วมในกิจกรรมจิตอาสาของนักศึกษา วิทยาลัยนานาชาติมหาวิทยาลัยมหิดล. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ธิดาชนก วงค์พิทักษ์. (2556). ปัจจัยจิตสังคมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจิตอาสาของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ใน สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาพัฒนาการ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

พยอม วงศ์สารศรี. (2542). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: หจก.อักษรศาสตร์.

พระไพศาล วิสาโล. (2549). สันติวิธีวิถีแห่งอารยะ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโกมลคีมทอง.

พระไพศาล วิสาโล. (2550). สร้างสันติด้วยมือเรา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: ศูนย์ศึกษาและพัฒนาสันติวิธี มหาวิทยาลัยมหิดล.

วิชัย วงษ์ใหญ่. (2555). จิตอาสาในสารานุกรมวิชาชีพครู เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.