การจัดการเสนาสนะภายในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยใช้หลักอิทธิบาทธรรม

บทคัดย่อ

ปัจจุบันพระพุทธศาสนา มีความเจริญก้าวหน้าเป็นอย่างมาก ประชาชนส่วนใหญ่    นับถือพระพุทธศาสนา และพระพุทธศาสนาได้ส่งผลต่อวัฒนธรรมในการดำเนินชีวิตของคนไทย เป็นต้นเหตุให้เกิดการสร้างสถาปัตยกรรมอันมีคุณค่ามากมาย ด้วยแรงศรัทธาในพระพุทธศาสนาทำให้พุทธศาสนิกชนรู้จักร่วมแรงร่วมใจกันจัดสร้างถาวรวัตถุที่งดงามขึ้น    เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะศาสนสถาน เช่น โบสถ์ พระสถูป มณฑป ปราสาท ศาลา หอไตร หอระฆัง กุฏิ เป็นต้น ล้วนแล้วแต่เป็นศูนย์รวมใจของพุทธศาสนิกชน ทุกเพศทุกวัย เป็นสถานที่สำหรับ พักผ่อน ปฏิบัติธรรม เผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอน และเรียนรู้ขนบธรรมเนียมประเพณีเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตในแบบของชาวพุทธ รวมถึงการปฏิบัติตน  ตามวัฒนธรรมสมัยดั้งเดิมด้วย ดังนั้นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับวัดตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มักมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องของการจัดเสนาสนะ เพราะเป็นทั้งด้านศาสนวัตถุ และศาสนสถานที่มีความสัมพันธ์กับหลักการปฏิบัติตนในทางพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะการจัดการเสนาสนะ   ให้เป็นไปตามหลักการบริหารจัดการที่ดี โดยยึดหลัก “อิทธิบาทธรรม” เพื่อใช้ในการบริหารจัดการควบคู่กันไป ซึ่งหลักอิทธิบาทธรรม ประกอบด้วย 1) หลักความพึงพอใจ หรือมีใจรัก   ในการจัดองค์การ (ฉันทะ) 2) หลักความเพียรพยายาม หรือความมุ่งมั่น อดทนในการบริหารจัดการ (วิริยะ) 3) หลักความตั้งใจ หรือจิตฝักใฝ่ ตั้งมั่นอย่างมีสติ (จิตตะ) 4) หลักการพิจารณาไตร่ตรอง หรือหมั่นตรวจสอบ (วิมังสา) ฉะนั้นหลักการบริหารจัดการทั้ง 4 ประการนี้ คือ หลักการปฏิบัติตนเพื่อนำไปสู่ความสำเร็จ รวมถึงการบริหารจัดการตน บริหารจัดการคน และบริหารจัดการงาน ดังนั้นการบริหารจัดการเสนาสนะในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา                 ก็เช่นเดียวกัน จำเป็นต้องนำหลักอิทธิบาทธรรมเพื่อประยุกต์ใช้ในการบริหารจัดการเสนาสนะให้เกิดความเรียบร้อย ถูกสุขลักษณะ และเป็นประโยชน์ต่อพุทธศาสนิกชนมากที่สุด