BUSINESS ORGANIZATION DEVELOPMENT OF INDUSTRIAL FACTORIES IN NAKHON PATHOM PROVINCE TO BECOME AN INNOVATIVE ORGANIZATION
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were (1) to study the qualification factors of innovative organization (2) to study the factors that affect the success of innovative organization development (3) to create a model of the business organizational development of Industrial factories in Nakhon Pathom province to innovative organization or Benjabhon’s Model 2019. Using a mixed methods research with the sample size of 400 organizations. The finding, It was found that the factors that affect the success of business development to innovative organization, overall of the mean value was in the level of very much up to the most level (= 4.443-4.150; SD =.640- .516). When considering on each factor found that the most effect on the success of the business organization development to become an innovative organization was the innovative strategy, inferior factors were innovation oriented organizational culture, innovation competency, knowledge management and innovation leadership. However the six factors such as innovative leadership, organizational culture that focus on innovation, innovation strategy, knowledge management, research and development cooperation and innovative competencies having a positive linear relationship with the success in developing a business organization to an innovation organization, statistical significance at the level of .05 (P-Value <.05). Moreover these six factors were used for the six elements of a model that creating for a model of business organizational development to become an innovative organization. In which the model has been created and validated for its implementation.
Article Details
References
ปิยะ ตันติเวชยานนท์. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อการเป็นองค์การแห่งนวัตกรรม กรณีศึกษา: บริษัท ซุปเปอร์ริช อินเตอร์เนชั่นเนล เอ็กซ์เชนจ์ 1965 จำกัด. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 9(2), 102-111.
รัตนะ บัวสนธ์. (2556). วิธีการเชิงผสมผสานสำหรับการวิจัยและประเมิน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิจารณ์ พานิช. (2562). การจัดการความรู้. เรียกใช้เมื่อ 12 มกราคม 2562 จาก https://www.gotoknow.org/posts/283017
สมาพร ภูวิจิตร และคณะ. (2558). รูปแบบวัฒนธรรมองค์กรที่มีประสิทธิภาพ. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา, 9(1), 73-77.
สำนักวิชาการ. (2559). ประเทศไทย 4.0. สำนักงานเลขาธิการ สภาผู้แทนราษฎร. เรียกใช้เมื่อ 20 มกราคม 2562 จาก https://www.parliament.go.th/libraly
สุวิมล ติรกานันท์. (2550). การสร้างเครื่องมือวัดตัวแปรในการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไอริน โรจน์รักษ์. (2558). ความสัมพันธ์ระหว่างความเป็นองค์การนวัตกรรมกับสมรรถนะ ในการสร้างสรรค์นวัตกรรม : กรณีศึกษาสำนักงาน คณะกรรมการข้าราชการพลเรือน. วารสารรัฐศาสตร์ปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 2(2), 46-60.
Katz, du Preez, & Schutte. (2010). A Framework for Strategic Innovation. Retrieved May 12, 2019, from https:// www.innovation-point.com
Palmer D. & Kaplan, S. (2010). A Framework for Strategic Innovation. Retrieved May 2019, 12, from www.Innovation-point. San Fransisco
Roscoe J.T. (1975). Fundamental Research Statistics for the Behavioral Science International Series in Decision Process. 2nd Edition. New York: Holt Rinehart and Winston.
Sarros J. C. et al.. (2008). Building a climate for innovation through transforma tional leadership and organizational culture. Journal of Leadership & Organizational Studies, 15(1), (145-158).
Yamane T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis 3rd Edition. New York: Harper and Row.