THAI LANGUAGE CONVENTION

Main Article Content

พัชรพร สาลี

Abstract

This article aimed to analyze language usage that reflected the culture according to the structure of Thai society and the art of arrangement of literary words through popular language in order to create the mutual understanding of the communication of people in daily life including each type of different writing that needed to be learnt and used correctly by taking into account the sentences, opportunities and contexts in order to maximize the effectiveness of communication in society which consisted of 8 contents as follows: convention, circumvent, spoonerism, terminology, pairs, which was divided into two as ancient pair and current pair, imagery, symbol, and idiom. The Thai nation was used culture and identity of both spoken and written which proud of their own languages to be deserved as a cultural heritage.

Article Details

How to Cite
สาลี พ. (2019). THAI LANGUAGE CONVENTION. Journal of MCU Nakhondhat, 6(4), 1622–1644. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/192374
Section
Academic Article

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). บรรทัดฐานภาษาไทย เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร: คุรุสภาลาดพร้าว.

กุหลาบ มัลลิมาส. (2557). วรรณคดีวิจารณ์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ธวัช ปุณโณทก. (2553). วิวัฒนาการภาษาไทยและอักษรไทย. กรุงเทพมหานคร: วี.พริ้นท์.

นิตยา กาญจนะวรรณ. (2554). ปัญหาการใช้ภาษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

นิศานาจ โสภาพล. (2560). อัตลักษณ์การใช้ภาษาไทย. อุบลราชธานี: หจก. ทองพูนทรัพย์.

บุญยงค์ เกศเทศ. (2548). วิถีคิด วิธีเขียน. กรุงเทพมหานคร: หลักพิมพ์.

บุญยงค์ เกศเทศ. (2557). เขียนอย่างมีศิลป์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: กากะเยีย.

บุญยงค์ เกศเทศ. (2557). คมคิด เขียนคำ. กรุงเทพมหานคร: กากะเยีย.

ปรีชา ช้างขวัญยืน. (2560). ปรีชาวิทรรศน์ มุมมองภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.