แนวทางการขับเคลื่อนการยกระดับผ้าฝ้ายทอมือมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน (มผช.) บนฐานอัตลักษณ์ท้องถิ่นจังหวัดเลย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อผลลัพธ์การดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนด้านผ้าฝ้ายทอมือภายใต้มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน (มผช.) โดยมีฐานอัตลักษณ์ท้องถิ่นจังหวัดเลย และเพื่อเสนอแนวทางการยกระดับผลิตภัณฑ์โดยอิงคุณลักษณะของผู้ประกอบการ การรับรู้ และศักยภาพของกลุ่มชุมชน ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน โดยเก็บข้อมูลเชิงปริมาณจากแบบสอบถาม 275 ชุด และข้อมูลเชิงคุณภาพจากการสัมภาษณ์เชิงลึก 30 ราย การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบเป็นขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยทั้งสามมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับผลลัพธ์ของวิสาหกิจชุมชน โดยปัจจัยด้านคุณลักษณะของผู้ประกอบการมีอิทธิพลมากที่สุด รองลงมาคือ ด้านการรับรู้และด้านศักยภาพในการยกระดับ ซึ่งสามารถอธิบายความแปรปรวนได้ถึง 74% งานวิจัยเสนอแนวทางการส่งเสริมภาคชุมชนผ่านการพัฒนาองค์ความรู้ การประชาสัมพันธ์ การสร้างมูลค่าเพิ่มจากอัตลักษณ์ท้องถิ่น และการสนับสนุนจากภาครัฐเพื่อยกระดับมาตรฐานผลิตภัณฑ์สู่ความยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความจะต้องผ่านการพิจารณายอมรับให้ตีพิมพ์ได้โดยกองบรรณาธิการของวารสารการจัดการ คณะวิทยาการ มหาวิทยาลัยราชภัฎลำปาง และได้รับการตรวจอ่านโดยผู้ทรงคุณวุฒิ(Peer review) และผู้เขียนบทความต้องปรับปรุงตามข้อเสนอแนะหากมีก่อนตีพิมพ์ บทความที่ไม่ผ่านการพิจารณา กองบรรณาธิการจะแจ้งให้ทราบผลการพิจารณา แต่จะไม่ส่งต้นฉบับคืนผู้เขียน
วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง ตีพิมพ์เผยแพร่ทั้งฉบับพิมพ์และฉบับออนไลน์ เราอนุญาตให้นำบทความไปใช้ประโยชน์ทางวิชาการได้ ภายใต้ขอบเขตของกฏหมายลิขสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
กนกกาญจน์ คําบุญชู และ ธนัสถา โรจนตระกูล. (2565). คุณลักษณะของผู้ประกอบการและกลยุทธ์ที่มีผลต่อความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs). Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(12), 397-411.
กรมส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. (2562). คู่มือวิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน.
กองส่งเสริมวิสาหกิจ สำนักงานเกษตรจังหวัดเลย. (2568). รายงานประจำปี. เลย: สำนักงานเกษตรจังหวัดเลย.
กีรติญา สอนเนย และ จิราพัทธ์ แก้วศรีทอง. (2566). รูปแบบการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนจากภูมิปัญญาผ้าทอท้องถิ่นเชิงพาณิชย์. วารสารศิลปะการจัดการ, 7(1), 141–158.
จิรัชญา ศุขโภคา. (2565). ศักยภาพในการจัดการการเปลี่ยนแปลงเพื่อการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืน [วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
จุฑามาศ ดอนอ่อนเบ้า และ จิรวัฒน์ พิระสันต์. (2563). นวัตกรรมการพัฒนาผ้าฝ้ายทอมืออัตลักษณ์ท้องถิ่นจังหวัดเลย. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 12(2), 22-42.
ชัชวาลย์ เรืองประพันธ์. (2543). สถิติพื้นฐานพร้อมตัวอย่างการวิเคราะห์ด้วยโปรแกรม Minitab SPSS. และ SAS. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ณัฏฐพัชร มณีโรจน์, ธนวัต ลิมป์พาณิชย์กุล, ญาณกร โท้ประยูร และ ณัฐพล แย้มฉิม. (2564). การพัฒนาผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชนรุ่งมณีพัฒนา เขตวังทองหลาง กรุงเทพมหานคร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์, 5(1), 176-195.
ไทยโรจน์ พวงมณี, มาริษา ภิรมย์แทน เดอ เบลส์ และ จารุวัลย์ รักษ์มณี. (2567). การขับเคลื่อนและการพัฒนาผ้าฝ้าย ทอมือพื้นบ้านจังหวัดเลยของมหาวิทยาลัยราชภัฏเลย ในฐานะมหาวิทยาลัยเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 19(67), 1-15.
พิชาภพ พันธุ์แพ, ลัดดา ปินตา, จงกลบดินทร์ แสงอาสภวิริยะ และสุวรรณา พลอยศรี. (2567). คุณลักษณะของผู้นำปฏิรูปที่มีอิทธิพลต่อผลประกอบการของวิสาหกิจชุมชนในประเทศไทย. วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 6(2), 155-177.
ภัทราวรรณ สุขยอด. (2565). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนสู่การรับรองมาตรฐาน กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนเกษตรกรบ้านคลองหม่อมแช่ม ตำบลไทรใหญ่ อำเภอไทรน้อย จังหวัดนนทบุรี [การค้นคว้าอิสระ พัฒนาชุมชนมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เยาวดี สุนทร. (2566). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชน อำเภอสร้างคอม จังหวัดอุดรธานี [วิทยานิพนธ์เกษตรศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ลักขณา สุกใส, สุทธิพงศ์ หกสุวรรณ, ศิริพร พึ่งเพ็ชร์ และ พรชัย เจดามาน. (2564). การพัฒนาศักยภาพชุมชนยั่งยืนการผลิตผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น “ผ้าไหมพื้นเมือง” บนฐานแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงและเศรษฐกิจสร้างสรรค์ของชุมชนจังหวัดชัยภูมิ. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(7), 382-398.
วรรณชนก จันทชุม. (2560). การเลือกตัวอย่างและการกำหนดกลุ่มตัวอย่าง. ขอนแก่น: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
วินยาภรณ์ พราหมณโชติ. (2564). ผ้าฝ้ายทอมือจอมทองกับแนวทางการสร้างมูลค่าเพิ่มเพื่อการยกระดับผลิตภัณฑ์ในตลาดสมัยใหม่: การวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 16(1), 1-10.
สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. (2564). หลักเกณฑ์และเงื่อนไขในการรับรองมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2568, จาก https://shorturl.asia/k6mao
อัจจิมา ศุภจริยาวัตร. (2565). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนเพื่อการส่งออก กรณีศึกษา กลุ่มผ้าไหมทอมือบ้านสุขสำราญ จังหวัดสระแก้ว. วารสารศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 5(1), 429-444.
Cronbach, L. J. (1951). Coefficient alpha and the internal structure of tests. Psychometrika, 16(3), 297–334.
Lateh, M., Hussain, M. D., & Halim, M. (2017). Micro enterprise development and income sustainability for poverty reduction: A literature investigation. International Journal of Business and Technopreneurship, 7(1), 23–38.
O'Brien, R. M. (2007). A caution regarding rules of thumb for variance inflation factors. Quality & Quantity: International Journal of Methodology, 41(5), 673–690.
Yamane, T. (1967). Statistics: An introductory analysis (2nd ed.). New York, NY: Harper and Row.
