ความสามารถในการแข่งขันตู้เย็น ตู้แช่แข็ง และเครื่องอุปกรณ์อื่นๆ สำหรับทำความเย็น หรือทำให้เย็นจนแข็งของประเทศไทย ด้วยการทำแผนที่ผลิตภัณฑ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความสามารถในการแข่งขันผลิตภัณฑ์ตู้เย็น ตู้แช่แข็ง และเครื่องอุปกรณ์อื่นๆ สำหรับทำความเย็นหรือทำให้เย็นจนแข็งของไทยเมื่อเทียบกับคู่แข่งขันหลัก ได้แก่ จีนและสหรัฐอเมริกา ในการส่งออกไปยังตลาดโลก ญี่ปุ่น และเวียดนาม ด้วยการทำแผนที่ผลิตภัณฑ์ โดยใช้ดัชนีความได้เปรียบโดยเปรียบเทียบที่ปรากฏแบบปกติ (Normalized Revealed comparative advantage, NRCA) และดัชนีดุลการค้า (Trade Balance Index, TBI) ซึ่งการวิเคราะห์ใช้ข้อมูลทุติยภูมิจำแนกตามระบบพิกัดศุลกากรแบบฮาโมไนซ์ (HS code 8418) ในช่วงระหว่างปีพ.ศ.2550-2559 ผลการศึกษา พบว่า ไทยเป็นผู้ส่งออกสุทธิและมีความได้เปรียบโดยเปรียบเทียบในการส่งออกไปยังตลาดโลก ญี่ปุ่น และเวียดนาม ส่วนจีนเป็นผู้ส่งออกสุทธิและมีความได้เปรียบโดยเปรียบเทียบในการส่งออกไปยังตลาดโลก และญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม แม้จีนเป็นผู้ส่งออกสุทธิ แต่มีความเสียเปรียบโดยเปรียบเทียบในการส่งออกไปยังเวียดนาม สำหรับสหรัฐอเมริกา ในภาพรวมเป็นผู้นำเข้าสุทธิและมีความเสียเปรียบโดยเปรียบเทียบในการส่งออกไปยังทั้งตลาดโลก ญี่ปุ่น และเวียดนาม ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่า แม้ไทยมีความได้เปรียบโดยเปรียบเทียบในการส่งออกผลิตภัณฑ์ตู้เย็น ตู้แช่แข็งฯ ไปยังตลาดโลก ประเทศญี่ปุ่น และประเทศเวียดนาม แต่เพื่อรักษาความสามารถในการแข่งขัน ผู้ผลิต ผู้ส่งออกผลิตภัณฑ์ตู้เย็น ตู้แช่แข็งฯ และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องของไทยควรร่วมมือกันเพื่อหาแนวทางในการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตและส่งออกผลิตภัณฑ์ตู้เย็น ตู้แช่แข็งฯ
Article Details
บทความจะต้องผ่านการพิจารณายอมรับให้ตีพิมพ์ได้โดยกองบรรณาธิการของวารสารการจัดการ คณะวิทยาการ มหาวิทยาลัยราชภัฎลำปาง และได้รับการตรวจอ่านโดยผู้ทรงคุณวุฒิ(Peer review) และผู้เขียนบทความต้องปรับปรุงตามข้อเสนอแนะหากมีก่อนตีพิมพ์ บทความที่ไม่ผ่านการพิจารณา กองบรรณาธิการจะแจ้งให้ทราบผลการพิจารณา แต่จะไม่ส่งต้นฉบับคืนผู้เขียน
วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง ตีพิมพ์เผยแพร่ทั้งฉบับพิมพ์และฉบับออนไลน์ เราอนุญาตให้นำบทความไปใช้ประโยชน์ทางวิชาการได้ ภายใต้ขอบเขตของกฏหมายลิขสิทธิ์
References
ดวงรัตน์ ประจักษ์ศิลป์ไทย. (2558).การส่งออกของไทยในปัจจุบัน. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2561, จาก https://library2. parliament.go.th/ebook/content-issue/2558/hi2558-043.pdf.
กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. (2561). การค้าระหว่างประเทศของญี่ปุ่น เดือนมกราคม-สิงหาคม ของปี 2559 และแนวโน้มเศรษฐกิจ. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2561, จากhttps://aec.ditp.go.th/ditp_web61/article_sub_view.php?filename=contents_attach/229460/229460.pdf&title=229460&cate=402&d=0.
ศูนย์ข้อมูลเชิงลึกอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์. (2562). ผลิตภัณฑ์ตู้เย็นปี 2019. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2563 จาก http://eiu.thaieei.com/ProductProfileDetail.aspx?gid=14&y=2019&m=12.
สำนักงานส่งเสริมการค้าในต่างประเทศ. (2561). ภาพรวมอุตสาหกรรมส่งออกสินค้าไทยไปเวียดนาม. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2561, จาก https://www.ditp.go.th/ditp_web61/article_sub_view.php? Filename =con tents_attach/236187/236187.pdf&title=236187&cate=1005&d=0.
Ahmad, N., Qayum, A., & Iqbal, A. (2017). Evolving Patterns and Empirical Distribution of Normalized Revealed Comparative Advantage: A SAARC Countries Analysis. Journal of Applied Economics and Business Research, 7(1), 59–82.
Astrini, E. W. & Az Zakiyyah, N. A. (2018). Comparative Advantage Measurement in ASEAN’s Ten Leading Export Commodities: A Case Study of ASEAN-5. Journal Pendidikan Bisni dan Ekonomi, 4(1), 22–37.
Balassa, B. (1965). Trade Liberalization and Revealed Comparative Advantage. The Manchester School of Economics and Social Studies, 33(2), 99–123.
Bojnec, S. & Ferto, I. (2018). Drivers of the Duration of Comparative Advantage in the European Union’s Agri-food Exports. Agricultural Economics (Czech Republic), 64(2), 51–60.
Chaudhry, S. & Negi, Y. S. (2017). Export Competitiveness of Tea Industry: An Analysis of Major Tea Producing Countries. Journal of Arts, Science & Commerce, 8(4), 24–30.
Dalum, B., Laursen, K., & Villumsen, G. (1998). Structural Change in OECD Export Specialization Patterns: De-Specialization and Stickiness. International Review of Applied Economics, 12(3), 423–443.
Deb, K. & Bodhisattva, S. (2017). On Empirical Distribution of RCA Indices. IIM Kozhikode Society & Management Review, 6(1), 23–41.
Ishchukova, N. & Luboš, S. (2014). Revealed Comparative Advantage: Products Mapping of the Russian Agricultural Exports in Relation to Individual Regions. Acta Sci.Pol. Oeconomia 13(1), 45–61.
Lafay, G. (1992). The Measurement of Revealed Comparative Advantages. In: M.G. Dagenais & P.A. Muet (Eds.). International Trade Modeling. Chapman & Hill, London.
Laursen, K. (1998). Revealed Comparative Advantage and the Alternatives as Measures of International Specialization. DRUID Working Paper, 98–30.
Permatasari, I, D., Wilantari, R. N., & Lestari, E. K. (2019). The Dynamics of Changing Comparative Advantage in ASEAN-4: Flying Geese Model. Media Trend, 14(1), 33–40.
ShiratUllah, M. & Kazuo, I. (2012). Dynamics of Comparative Advantage and Export Potentials in Bangladesh. The Ritsumeikan Economic Review, 61(4), 1–14.
Topcu, B. A., & Sarigul, S. S. (2015). Comparative Advantage and the Product Mapping of Exporting Sectors in Turkey. The Journal of Academic Social Science, 18(3), 330–348.
Varshini, N. M. & Manonmani, M. (2019). Pattern of Trade and Trade Advantage in Pharmaceutical Industry in India. Journal of International Economics, 10(1), 50–60.
Widodo, T. (2008). Dynamic Changes in Comparative Advantage: Japan Flying Geese Model and Its Implications for China. Journal of Chinese Economic and Foreign Trade Studies, 1(3), 200–213.
Yu, R., Cai, J., & Leung, P.S. (2009). The Normalized Revealed Comparative Advantage Index. Annals of Regional Science, 43(1), 267–282.