การปรับกระบวนทัศน์การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างมีส่วนร่วมเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มด้านการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาตำบลบ้านปรก อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบและวิธีการในการปรับกระบวนทัศน์การสร้างความร่วมมือของหลากหลายภาคส่วนในการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนให้เกิดมูลค่าเพิ่มในพื้นที่ตำบลบ้านปรก อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม โดยงานวิจัยนี้ใช้กรอบความคิดแบบมีส่วนร่วมด้วยความชื่นชมหรือสุนทรียสาธก (Appreciative Participatory Planning and Actions) มาเป็นแนวทางการศึกษา ซึ่งดำเนินเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการระดมสมองและการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นของผู้ที่มีส่วนร่วมในการพัฒนาการท่องเที่ยวในชุมชนเพื่อให้เข้าใจถึงสถานการณ์และสามารถวิเคราะห์ปัญหาของชุมชนได้ โดยผู้วิจัยมีบทบาทเป็นกระบวนกร (Facilitator) และผู้สังเกตการณ์ (Observer) รวมทั้ง การสัมภาษณ์เชิงลึกเพื่อให้ทราบข้อมูลเชิงลึกและได้รายละเอียดครบถ้วน
ผลการศึกษาพบว่า การพัฒนาการท่องเที่ยวในอดีตทำงานอยู่บนกรอบความเชื่อว่าทุกชุมชนสามารถทำการท่องเที่ยวได้ โดยไม่ได้มองถึงศักยภาพและธรรมชาติในการทำงานร่วมกันของคนในชุมชน คนทำงานมิได้มองเป้าหมายเดียวกัน นำไปสู่การปรับกระบวนทัศน์ใหม่เพื่อให้เข้ากับบริบทของพื้นที่ ผลการศึกษาพบว่า รูปแบบการสร้างความร่วมมือที่เหมาะสม คือ โครงสร้างการทำงานแบบสร้างคุณค่าร่วมกันของคนเฉพาะกลุ่มที่มีเป้าหมายในการทำงานเดียวกันและเป็นการรวมตัวทำงานที่ขึ้นอยู่กับโครงการ ไม่ผูกติดกับบุคคลหรือสถานที่ ซึ่งสอดคล้องกับรูปแบบภาวะผู้นำแบบหุ้นส่วนที่มีการมอบอำนาจการทำงานให้คณะทำงาน ผู้นำกับกลุ่มสมาชิกทุกคนมีภาวะผู้นำที่เท่าเทียมกันในฐานะหุ้นส่วน
Article Details
บทความจะต้องผ่านการพิจารณายอมรับให้ตีพิมพ์ได้โดยกองบรรณาธิการของวารสารการจัดการ คณะวิทยาการ มหาวิทยาลัยราชภัฎลำปาง และได้รับการตรวจอ่านโดยผู้ทรงคุณวุฒิ(Peer review) และผู้เขียนบทความต้องปรับปรุงตามข้อเสนอแนะหากมีก่อนตีพิมพ์ บทความที่ไม่ผ่านการพิจารณา กองบรรณาธิการจะแจ้งให้ทราบผลการพิจารณา แต่จะไม่ส่งต้นฉบับคืนผู้เขียน
วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง ตีพิมพ์เผยแพร่ทั้งฉบับพิมพ์และฉบับออนไลน์ เราอนุญาตให้นำบทความไปใช้ประโยชน์ทางวิชาการได้ ภายใต้ขอบเขตของกฏหมายลิขสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
พจนา สวนศรี. (2546). การจัดการนันทนาการและการท่องเที่ยวทางธรรมชาติ. เอกสารการสอนชุดวิชาหน่วยที่ 8-15. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี: สานักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
พระมหาสุทิตย์ อาภากโร. (2547). เครือข่าย : ธรรมชาติ ความรู้ และการจัดการ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันเสริมสร้างการเรียนรู้เพื่อชุมชนเป็นสุข.
สุภางค์ จันทวานิช. (2554). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Aaker, D. A. (2001). Strategic Market Management. (6th ed). New York, NY: John Wiley and Sons
Block, P. (1993). Stewardship: Choosing Service over Self-Interest. San Francisco, CA: Berrett-Koehler.
James, P., Nadarajah, Y., Haive, K. & Stead, V. (2012). Sustainable Communities, Sustainable Development: Other paths for Papua New Guinea. Honolulu, HI: University of Hawaii Press.
Hammond, S. A. (2013). The Thin Book of Appreciative Inquiry. Bend, OR: Thin Book Publishing.
Strauss, A. L., & Corbin, J. M. (1998). Basics of Qualitative Research: Techniques and Procedures for Developing Grounded Theory. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Wisansing, J. & Hongchatikul, U. (2012). Appreciative Inquiry (AI) Framework and Participatory Techniques for Sustainable Tourism Development: Case Examples from Thailand. Paper presented at the 2012 Conference on Sustainable Business in Asia. 1 – 3 November 2012, Landmark Bangkok Hotel.