Development of Model Community Potential for Management Creative Community-Based Tourism Based on Local Food Knowledge in Khok Kloy Sub-district, Takua Thun District, Phang Nga Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research has the objectives to study about develope creative community-based tourism channels based on local food to target tourists to study about develop creative community-based tourism products based on local food wisdom and to study about develop community potential as a model for creative community-based tourism management based on local food wisdom, Khok Kloi Sub-district, Takua Thung District, Phang Nga Province, is a mixed research. The sample group was 30 community leaders, entrepreneurs and people in the community for in-depth interviews and collect data from tourists Using a questionnaire for quantitative research, 397 people. Marketing channels consist of 3 strategies: 1) create a career, raise the level of tourism marketing channels. By creative communities based on local food, 2) people development, and 3) product development and marketing channels. Community-based tourism products are natural calcium and pineapple juice potential to be a model community in tourism the overall image was at an excellent level Expectations and reality of tourists found that Overall satisfaction of the respondents increased
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The article must be considered and accepted for publication by the editorial board of the Faculty of Management Science, Lampang Rajabhat University. The articles have been reviewed by a peer (peer review) and the author must update according to the suggestion if available before publication. Articles that are not considered the editorial team will inform the results of the consideration but will not send the original to the author.
JMMS is the Faculty of Management Science journal, Lampang Rajabhat University. Jmms published both print and online editions. We allow the use of articles for academic use under the scope of copyright law.
References
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2563). ประชุมหารือและสังเกตการณ์การจัดประกวด “The 47th Japan Marching Band Association National Championship” และการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ทางวัฒนธรรมของประเทศญี่ปุ่น ณ กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น. http://www.culture.go.th/culture_th/ewt_news.php?nid=4686&filename=index
กิติพงษ์ ปันป่า. (2563). รายงานผลการประเมินตนเอง. วิทยาลัยอาชีวศึกษาเชียงราย สถาบันการอาชีวศึกษาภาคเหนือ 2 สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษากระทรวงศึกษาธิการ.
ขวัญฤทัย เดชทองคํา. (2564). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์สู่ความยั่งยืนของธุรกิจภายใต้วิกฤติโควิด 19. วาสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 17(2), 1-18.
จิตปราณี อึ้งวิฑูรสถิตย์. (2565). ความคาดหวังของประชาชนที่มีต่อการให้บริการของเทศบาลตำบลบางใหญ่อำเภอบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 12(1),18-32.
ธนิกานต์ ศรีจันทร์ และ เสาวลักษณ์ โกศลกิตติอัมพร. (2563). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี กับการพัฒนาประเทศไทย. Journal of Modern Learning Development, 18(2), 413-435.
เบญจวรรณ กิตติจารุกร. (2556). ศักยภาพชุมชนในการพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ กรณีศึกษาชุมชนสมุทรเจดีย์ ตำบลปากน้ำ อำเภอเมือง จังหวัดระยอง [วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระครูโพธิสุวรรณคุณ. (2561). ทุนทางสังคม : แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยววิถีชุมชนของชุมชน. มูลนิธิบูรณะชนบทแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์.
ลดาวัลย์ เจริญศิริ และ เตือนใจ ดลประสิทธิ์. (2564). บทบาทครูในยุคดิจิทัลของโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 12(1), 199–207.
วรรณวิมล ภู่นาค. (2557). ศักยภาพชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน: กรณีศึกษาตลาดนํ้าอัมพวา. วารสารบริการวิชาการ มหาวิทยาลัยสงขลา, 26(1), 63-74.
สำนักบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามัน. (2560). สภาพทั่วไปของจังหวัดพังงา. http://www.osmsouth-w.moi.go.th/osm-introduce.php?url=phang-nga-general&l=th
สิรินภา จงเกษกรณ์ และ กนกกานต์ แก้วนุช. (2564). การพัฒนาการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนกลุ่มเจเนอเรชั่นวาย ในการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน กรณีศึกษา ย่านเมืองเก่าภูเก็ต. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 17(2), 20-40.
สิรินภา สินตระการผล. (2565). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของหัวหน้าพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินบริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน). วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 12(1), 1-17.
สุดถนอม ตันเจริญ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนบางขันแตก จังหวัดสมุทรส่งคราม. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2), 1-24.
สุดถนอม ตันเจริญ. (2559, 23 มิถุนายน). การท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อชุมชนและท้องถิ่น [เอกสารนำเสนอ]. ใน รายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการระดับชาติสหวิทยาการเอเชียอาคเนย์ ครั้งที่ 3 (หน้า 123-130). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์
สุถี เสริฐศรี. (2557). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในชุมชนคลองโคน อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม [วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
สุนันทา จันทร์ชูกลิ่น และ เตือนใจ ดลประสิทธิ์. (2564). การบริหารงานวิชาการแบบมีส่วนร่วมของโรงเรียนขนาดใหญ่พิเศษสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกกรุงเทพมหานคร. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 12(1), 70-82.
Stoner, J.A.F., & Freeman, R.E. (1992). Management (5th ed.). London: Prentice Hall International.
